Prenez enfin acte de ce que les promesses faites en 1963 à Ankara, en pleine guerre froide et pour des raisons stratégiques, n’ont plus de raison d’être, et que nous perdrions moins de temps, Turcs comme Européens, à réfléchir à un partenariat privilégié qu’à une adhésion dont nos citoyens ne veulent pas et que beaucoup de Turcs contestent aussi.
Erkent u nu eens eindelijk dat de beloften van 1963 in Ankara, die op het hoogtepunt van de Koude Oorlog en om strategische redenen werden gedaan, geen bestaansrecht meer hebben en dat wij – Europeanen evengoed als Turken – minder tijd zouden verspillen indien we een geprivilegieerd partnerschap zouden overwegen, in plaats van een lidmaatschap dat onze burgers niet willen en waar ook veel Turken tegen zijn.