Traduction de «une question préjudicielle serait effectivement » (Français → Néerlandais) :

La formulation initialement proposée de l'article 26, § 3, pourrait semer la confusion à cet égard, car elle donne l'impression que poser une question préjudicielle serait effectivement la règle dans les procédures de ce type, d'autant plus que l'on suggère dans l'exposé des motifs qu'il s'agirait en l'espèce d'« autorise(r) le juge à renoncer à l'obligation de poser une question préjudicielle », plutôt que d'exclure par principe les questions préjudicielles dans le cadre des procédures en référé.
De aanvankelijk voorgestelde formulering van artikel 26, § 3, zou terzake tot verwarring kunnen leiden, doordat de indruk wordt gewekt dat het stellen van een prejudiciële vraag wel degelijk de regel zou zijn binnen dergelijke procedures. Dit geldt des te meer, nu in de memorie van toelichting wordt gesuggereerd dat het hier een « mogelijkheid om te verzaken aan de plicht tot stellen van een prejudiciële vraag » zou betreffen, veeleer dan een principiële uitsluiting van prejudiciële vragen in het kader van de procedures in kort geding.

Il suffit en l'espèce de constater que cette application n'est pas manifestement déraisonnable et qu'il ne saurait dès lors être conclu que la réponse à la question préjudicielle serait sans utilité.
Het volstaat te dezen vast te stellen dat het oordeel van de verwijzende rechter niet kennelijk onredelijk is en dat derhalve niet kan worden besloten dat het antwoord op de prejudiciële vraag zonder nut zou zijn.

La quatrième question préjudicielle demande à la Cour de dire si la réponse aux trois premières questions préjudicielles serait différente si l'absence de paiement d'une indemnité de congé était une infraction pénale.
In de vierde prejudiciële vraag wordt het Hof verzocht te zeggen of het antwoord op de eerste drie prejudiciële vragen verschillend zou zijn indien de niet-betaling van een opzeggingsvergoeding een strafrechtelijk misdrijf is.

34. Selon l'article 26, § 3, proposé, de la loi spéciale sur la Cour d'arbitrage, la question préjudicielle devra effectivement être posée dans des procédures en référé si « la Cour est saisie d'une demande ayant le même objet ».
34. Volgens het voorgestelde artikel 26, § 3, van de bijzondere wet op het Arbitragehof zal de prejudiciële vraag in kortgedingprocedures wel moeten worden gesteld, indien er reeds « een vraag met hetzelfde onderwerp aanhangig is ».

L'inconvénient de cette formule est cependant que le juge qui a posé la question préjudicielle serait ainsi privé du bénéfice des informations que ce service peut fournir actuellement à la cour.
Het nadeel van deze formule is evenwel dat het Hof aldus niet zou kunnen beschikken over informaties die deze dienst kan verschaffen.

: Pour que le juge puisse savoir si la Cour est saisie d'une demande ayant le même objet, la publication dans le Moniteur belge d'un avis indiquant l'auteur et l'objet du recours ou de la question préjudicielle serait suffisante.
: Opdat de rechter kan weten dat bij het Hof een vraag aanhangig is over hetzelfde onderwerp, volstaat de bekendmaking in het Belgisch Staatsblad van een mededeling met vermelding van de indiener en het onderwerp van het beroep of de prejudiciële vraag.

Selon le Gouvernement flamand, la question préjudicielle ne serait pas recevable, dans la mesure où elle invite la Cour à contrôler la disposition en cause au regard de l'article 16 de la Constitution, alors qu'il ne serait nullement question d'une expropriation de la portion restante.
Volgens de Vlaamse Regering zou de prejudiciële vraag niet ontvankelijk zijn, in zoverre zij het Hof uitnodigt om de in het geding zijnde bepaling aan artikel 16 van de Grondwet te toetsen, terwijl van een onteigening van het resterende gedeelte geen sprake zou zijn.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le président E. De Groot, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 11 juin 2015 en cause de la Région flamande contre Tony Sneijers, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 22 juin 2015, la Cour d'appel d'Anvers a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 51 de la loi du 16 septembre 1807 relative au desséchement des marais, dont la version française énonce : ' les maisons et bâtiments dont il serait nécessaire de faire démolir et d'enlever une portion pour cause d'utilité publique légalement reconnue seront acquis en entier si le propriétaire l'exige; sauf à l'administration publique ou aux communes à revendre les portions de bâtiments ainsi acquises et qui ne seront pas nécessaires pour l'exécution du plan ' et dont la traduction néerlandaise (officieuse) énonce : ' huizen en gebouwen waarvan een deel om reden van een wettelijk erkend algemeen nut moet worden afgebroken of weggenomen, worden in hun geheel aangekocht indien de eigenaar het vraagt; het openbaar bestuur of de gemeenten hebben evenwel het recht de delen van de aldus aangekochte gebouwen, welke voor de uitvoering van het plan niet nodig zijn, weder te verkopen ' viole-t-il les articles 10, 11 ou 16 de la Constitution en ce que, par application de cette disposition, seule la valeur d'achat, et non une indemnité d'expropriation entière, est attribuée au propriétaire qui est partiellement exproprié, pour la portion de sa propriété qui subsiste après l'expropriation partielle et qui, par suite de l'expropriation partielle et de la démolition, nécessitée par cette expropriation, d'une maison ou d'un bâtiment, n'a quasiment pas (ou plus) de valeur économique, parce que cette portion est de ce fait devenue inconstructible, alors qu'une indemnité d'expropriation entière est attr ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 11 juni 2015 in zake het Vlaamse Gewest tegen Tony Sneijers, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 22 juni 2015, heeft het Hof van Beroep te Antwerpen de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Maakt artikel 51 van de wet van 16 september 1807 betreffende de drooglegging van de moerassen waarvan de Franse tekst luidt als volgt : ' les maisons et bâtiments dont il serait nécessaire de faire démolir et d'enlever une portion pour cause d'utilité publique légalement reconnue seront acquis en entier si le propriétaire l'exige; sauf à l'administration publique ou aux communes à revendre les portions de bâtiments ainsi acquises et qui ne seront pas nécessaires pour l'exécution du plan ' en de (officieuze) Nederlandse vertaling luidt als volgt : ' huizen en gebouwen waarvan een deel om reden van een wettelijk erkend algemeen nut moet worden afgebroken of weggenomen, worden in hun geheel aangekocht indien de eigenaar het vraagt; het openbaar bestuur of de gemeenten hebben evenwel het recht de delen van de aldus aangekochte gebouwen, welke voor de uitvoering van het plan niet nodig zijn, weder te verkopen ' een schending uit van de artikelen 10, 11 of 16 van de Grondwet doordat in toepassing van die bepaling niet een volledige onteigeningsvergoeding, doch alleen de aankoopwaarde wordt toegekend aan de eigenaar die gedeeltelijk wordt onteigend, voor het na de gedeeltelijke onteigening overblijvend gedeelte van zijn eigendom, dat ten gevolge van de gedeeltelijke onteigening en de erdoor genoodzaakte afbraak van een huis of gebouw, quasi geen economische waarde (meer) heeft, omdat het erdoor onbebouwbaar is geworden, terwijl aan een eigenaar wiens perceel geheel wordt on ...

». b. Par trois jugements du 12 février 2015 en cause de la ville de Charleroi contre respectivement Guy Doumont, Alain Dognaux et Gérald Severy, dont les expéditions sont parvenues au greffe de la Cour le 30 mai 2016, le Tribunal de première instance du Hainaut, division Charleroi, a posé les questions préjudicielles suivantes : 1. « L'article 2277 du Code civil, interprété comme ne s'appliquant pas à l'action en répétition de traitements indûment payés par une commune, action dont la prescription serait dès lors régie par le régime de droit commun visé à l'article 2262bis du Code civil, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution alors que ce même article 2277 du Code civil serait interprété comme s'appliquant à l'action en paiement des mêmes traitements, en cas de défaut de payement par la commune ?
». b. Bij drie vonnissen van 12 februari 2015 in zake de stad Charleroi tegen respectievelijk Guy Doumont, Alain Dognaux en Gérald Severy, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 30 mei 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Henegouwen, afdeling Charleroi, de volgende prejudiciële vragen gesteld : 1. « Schendt artikel 2277 van het Burgerlijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat het niet van toepassing is op de vordering tot terugbetaling van wedden die een gemeente ten onrechte heeft betaald, vordering waarvan de verjaring bijgevolg zou zijn vastgelegd bij de in artikel 2262bis van het Burgerlijk Wetboek beoogde gemeenrechtelijke regeling, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, terwijl datzelfde artikel 2277 van het Burgerlijk Wetboek zo zou worden geïnterpreteerd dat het van toepassing is op de vordering tot betaling van dezelfde wedden, bij ontstentenis van betaling door de gemeente ?