Le principal risque encouru par le Parlement européen est la paralysie, l’inaction; c’est d’être sûr de ses principes et de ses valeurs et d’avoir dégagé un consensus général, sans pouvoir créer un projet politique européen commun destiné à résoudre cette question épineuse vouée à affecter notre présent et notre futur, et considérer ce problème comme celui de quelqu’un d’autre, comme s’il s’agissait d’un événement vécu par les Américains le 11 septembre, il y a quelques années, ou uniquement par les Espagnols, pour des raisons particulières, le 11 mars.
Het voornaamste risico dat de Europese Unie loopt, is verlamming, inertie, het risico dat we de beginselen en waarden wel duidelijk voor ogen hebben en het daarover ook wezenlijk eens zijn, maar dat we geen gemeenschappelijk Europees beleidsplan opzetten om dit belangrijke probleem aan te pakken dat bepalend is voor ons heden en onze toekomst, en dat andermans probleem lijkt te zijn, bijvoorbeeld van de Amerikanen, op elf september een paar jaar terug of, om bepaalde redenen, van de Spanjaarden, op elf maart van het vorig jaar.