L'examen du premier moyen exige de déterminer si l'article 12 de la directive SU permet que le législateur fédéral, en sa qualité d'autorité réglementaire nationale, puisse constater, de manière générale et sur la base du calcul des coûts nets du prestataire du service universel, qui était auparavant le seul prestataire, que la fourniture du service universel peut représenter une « charge injustifiée » pour les entreprises désignées comme fournisseurs de service universel.
Het onderzoek van het eerste middel vereist dat wordt nagegaan of artikel 12 van de UD-richtlijn toelaat dat de federale wetgever, als nationale regelgevende instantie, op algemene wijze en aan de hand van de berekening van de nettokosten van de aanbieder van de universele dienst, die voorheen de enige aanbieder was, kan vaststellen dat het aanbieden van de universele dienst een « onredelijke last » kan vormen voor ondernemingen die zijn aangewezen om de universele dienst aan te bieden.