Il en ressort que le législateur, s'appuyant sur le rapport d'un comité scientifique, a considéré que « l'analyse de l'haleine est aussi valable que l'analyse du sang pour déterminer l'état d'imprégnation alcoolique d'un conducteur » et que les appareils en question « sont d'une grande fiabilité », ce qui n'est pas réfuté par le prévenu devant le juge a quo.
Daaruit blijkt dat de wetgever, zich baserend op een rapport van een wetenschappelijk comité, ervan is uitgegaan dat « de ademanalyse even geldig is [als] de bloedanalyse om het alcoholopnameniveau van een bestuurder vast te stellen » en dat de desbetreffende « apparaten zeer betrouwbaar zijn », wat door de beklaagde voor de verwijzende rechter niet wordt tegengesproken.