Vu ses implications sur la santé publique
et sur la sécurité sociale, le médicament n'est pas un bien de consommation comme un autre et ne peut être traité en tant que tel. En ce qui concerne les pratiques commerciales, néanmoins communes à tout secteur d'activité, la déontologie pharmaceutique prévoit que: «Dans l'intérêt de la Santé publique, le Roi peut réglementer et surveiller l'importation, l'exportation, la fabrication, la préparation, le transport, la distribution, la détention, la conse
rvation, l'offre en vente, la vente, la cessi ...[+++]on à titre onéreux ou à titre gratuit, le conditionnement, la présentation, la dénomination, la contenance et l'étiquetage des conditionnements ainsi que la délivrance des médicaments».Gelet op zijn weerslag op de volks
gezondheid en op de sociale zekerheid is het geneesmiddel geen consumptieprodukt zoals een ander en kan dus niet als dusdanig behandeld worden. Wat de handelsprak
tijken betreft, die evenwel dezelfde zijn voor alle activiteitssectoren, bepaalt de farmaceutische ethiek het volgende: «In het belang van de Volksgezondheid kan de Koning het invoeren, uitvoeren, fabriceren, bereiden, vervoeren, verdelen, in bezit houden, bewaren, aanbieden, verkopen onder kosteloze of bezwarende titel afstaan, de verpakking
...[+++], de presentatie, de benaming, de inhoud en de etikettering van de verpakkingen alsook de aflevering van de geneesmiddelen regelen en daarop toezicht houden».