Si le juge peut se dessaisir pour un jeune à partir de seize ans, lorsque celui-ci a commis un fait grave, ou lorsque le système protectionnel ne donne plus d'effets, quelle est la logique de vouloir prolonger le système protectionnel pour ces jeunes jusqu'à vingt-trois ans ?
Als de rechter de zaak van een jongere vanaf de leeftijd van zestien jaar uit handen kan geven wanneer er sprake is van een ernstig feit, of er soms blijkt dat de beschermende regeling geen resultaten meer geeft, is het dan logisch dat men die regeling voor jongeren wil verlengen tot drieëntwintig jaar ?