Traduction de «violation aurait rendu » (Français → Néerlandais) :

Dans le cas de moyens de preuve obtenus et utilisés en violation des articles 7, 8, 41 et 48 de la Charte — compte tenu de l’article 47 de la Charte — faut-il considérer que satisfait au droit à un recours effectif une réglementation nationale en vertu de laquelle un recours juridictionnel en contestation de la légalité, quant à la procédure, de décisions rendues dans des affaires fiscales, ne peut prospérer et conduire à l’annulation de la décision que lorsqu’il est concrètement envisageable, au regard des circonstances de l’espèce, que la décision attaquée aurait été différente sans le vice de procédure, et que ce vice de procédure affecte en outre une position juridique matérielle du requérant, ou les vices de procédure ainsi commis doivent-ils pouvoir entraîner l’annulation dans une mesure plus importante, indépendamment de l’incidence de l’irrégularité procédurale, contraire à la Charte, sur l’issue de la procédure?
Indien bewijzen worden verkregen en gebruikt die indruisen tegen de artikelen 7, 8, 41 en 48 juncto artikel 47 van het Handvest, voldoet dan aan het recht op een doeltreffende voorziening in rechte een nationale regeling op grond waarvan de betwisting in rechte van de procedurele regelmatigheid van beslissingen in belastingzaken enkel kan slagen en leiden tot nietigverklaring van de beslissing indien, naargelang van de omstandigheden van het geval, de bestreden beslissing daadwerkelijk anders zou kunnen hebben geluid indien de procedurele onregelmatigheid niet zou zijn begaan en die onregelmatigheid bovendien gevolgen heeft gehad voor verzoeksters individuele rechtspositie, of moeten die procedurele onregelmatigheden in een ruimere context in aanmerking worden genomen, ongeacht welke gevolgen de met het Handvest strijdige procedurele onregelmatigheid heeft voor de uitkomst van de procedure?

3º tous les États membres de l'Union européenne sont parties à la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales : il découle de la jurisprudence née de l'arrêt Soering, rendu par la Cour européenne des droits de l'homme en 1989, que les États parties à la Convention européenne des droits de l'homme ne peuvent extrader un individu vers un État où existe un risque réel de violations graves de la Convention dans son chef, même si l'État requérant n'est pas partie à la Convention; à plus forte raison, ce serait également le cas pour un État requérant, partie à la Convention, qui aurait limité l'application de la Convention en s'appuyant sur l'article 15.1 de celle-ci;
3. Alle Lid-Staten van de Europese Unie zijn partij bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden. Uit de rechtspraak die het gevolg is van het arrest Soering van het Europees Hof voor de rechten van de mens in 1989 vloeit voort dat de Staten die partij zijn bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens een individu niet mogen uitleveren naar een Staat waarin het risico bestaat dat het Verdrag in zijn geval ernstig wordt geschonden, zelfs als de verzoekende Staat geen partij is bij het Verdrag. Zulks zou trouwens ook het geval kunnen zijn voor een verzoekende Staat die partij is bij het Verdrag maar, krachtens artikel 15.1. van het Verdrag, de toepassing ervan beperkt heeft.

Dans son arrêt Hristovi rendu le 11 octobre 2011, la Cour a condamné la Bulgarie pour violation de l'article 3 de la Convention européenne des droits de l'homme et a estimé qu'il aurait fallu que ces agents portent un signe distinctif qui, tout en préservant leur anonymat, permette par la suite de les identifier, par exemple un numéro de matricule.
In zijn arrest Hristovi van 11 oktober 2011 heeft het Hof Bulgarije veroordeeld wegens schending van artikel 3 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en heeft het geoordeeld dat de agenten een speciaal kenteken hadden moeten dragen dat weliswaar hun identiteit niet vermeldt maar toch tot latere identificatie kan leiden, bijvoorbeeld door een nummer.

Par le deuxième moyen, les requérantes critiquent le fait que le Tribunal aurait, en violation du droit d’être entendu et de l’obligation de motivation, rejeté leur argumentation selon laquelle la décision de la Commission aurait dû être annulée puisque la part de responsabilité dans les rapports internes entre les débiteurs solidaires n’aurait pas été fixée conformément à l’arrêt entre-temps rendu par le Tribunal dans l’affaire Siemens Österreich (du 3 mars 2011, affaires T-122/07 à T-124/07, Rec. p. II-793).
Het Gerecht heeft in strijd met het recht om te worden gehoord en de motiveringsplicht rekwirantes betoog afgewezen dat het de beschikking van de Commissie nietig had moeten verklaren, aangezien de onderlinge aansprakelijkheidsverhoudingen tussen de gezamenlijke schuldenaren niet overeenkomstig het intussen gewezen arrest Siemens Österreich van het Gerecht (van 3 maart 2011, T-122/07–T-124/07, Jurispr. blz. II-793) waren vastgesteld.

– (RO) Je pense que ce débat aurait pu être intitulé: «Graves violations des droits de l’homme en Italie», parce qu’en fait, le problème qui nous occupe est l’inaction du gouvernement italien alors qu’une communauté entière a été la victime de violences incroyables. Cela n’a été rendu possible que par le discours raciste d’une partie de la presse et de classe politique italiennes, qui nous remettent en mémoire les pires épisodes de l’histoire récente de l’Europe.
- (RO) Ik geloof dat een betere titel voor dit debat was geweest “Ernstige mensenrechtenschendingen in Italië”, omdat we hier feitelijk praten over het verzuim van de Italiaanse regering om actie te ondernemen wanneer een bevolkingsgroep het slachtoffer wordt van ongelooflijk geweld, dat de laatste maanden is aangewakkerd door racistische stukken in een deel van de Italiaanse pers en door racistische toespraken van enkele prominente politici. Dit herinnert ons aan de ergste perioden in de recente geschiedenis van Europa.

L'argument tiré de l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme par les parties Ping-Ying Chu, Mattaigne et autres et Thomas manque en fait puisque la Cour de cassation, conformément à la jurisprudence de la Cour européenne, accepte qu'en cas de violation du droit à un procès équitable au cours de l'instruction préparatoire, dans la mesure où l'exercice de ce droit est conciliable avec les règles de l'instruction prévues par la loi, le juge apprécie si cette violation aurait rendu impossible un procès équitable devant les juridictions du fond.
Het argument dat de partijen Ping-Ying Chu, Mattaigne en anderen en Thomas vinden in artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens faalt in feite vermits het Hof van Cassatie, overeenkomstig de rechtspraak van het Europees Hof, aanvaardt dat in geval van schending van het recht op een eerlijke behandeling van de zaak tijdens het voorbereidend onderzoek, in zoverre de uitoefening van dat recht verenigbaar is met de regels van het onderzoek die bij de wet zijn voorgeschreven, de rechter oordeelt of die schending een eerlijke behandeling van de zaak voor de rechtscolleges ten gronde onmogelijk zou hebben gemaakt.

La Cour de cassation s'est elle-même rangée à cette jurisprudence dans des arrêts des 15 janvier 1991 et 6 mai 1993 en décidant que si le droit à un procès équitable a été violé au cours de l'instruction préparatoire, il appartient au juge d'apprécier, « dans la mesure où l'exercice de ces droits est conciliable avec les règles de l'instruction prévues par la loi », si cette violation aurait rendu impossible un procès équitable devant les juridictions de jugement.
Het Hof van Cassatie zelf heeft zich in arresten van 15 januari 1991 en 6 mei 1993 bij die rechtspraak aangesloten door te beslissen dat indien het recht op een eerlijk proces in de loop van het voorbereidend onderzoek is geschonden, het aan de rechter staat te oordelen, « in de mate dat de uitoefening van die rechten verenigbaar is met de regels van het vooronderzoek zoals dit door de wet is geregeld », of door die schending een eerlijk proces voor het vonnisgerecht onmogelijk zou zijn geworden.

Il n'aurait pas en effet été justifié de placer ces personnes, du seul fait de l'intervention du Fonds commun de garantie, dans une situation plus favorable que n'importe quel auteur responsable d'une faute, alors que cette intervention avait été rendue nécessaire précisément en raison d'un comportement fautif résultant de la violation de l'obligation d'assurance prévue à l'article 2 et sanctionné par l'article 22 de la loi précitée du 21 novembre 1989.
Het zou immers niet verantwoord zijn geweest die personen, wegens het enkele feit van de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds, in een gunstigere situatie te plaatsen dan om het even welke persoon die aansprakelijk is voor een fout, terwijl die tegemoetkoming precies noodzakelijk is gemaakt wegens een foutief gedrag dat voortvloeit uit de schending van de verplichte verzekering zoals daarin is voorzien bij artikel 2 en strafbaar gesteld bij artikel 22 van de voormelde wet van 21 november 1989.