La réglementation stipule qu'il doit s'agir de soins préventifs et curatifs et que les coûts qu'engendrent les prestations faites à la demande des employeurs, des institutions privées ou publiques ne peuvent en aucun cas être à charge de l'assurance soins de santé (voir l'article 34 de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, et l'article 2 du règlement du 28 juillet 2003 portant sur l'exécution de l'article 22, 11° de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994).
De reglementering bepaalt dat het moet gaan om preventieve en curatieve verzorging en dat de kosten gemoeid met verstrekkingen welke door de werkgevers, de particuliere instellingen of de openbare besturen worden geëist, in geen geval door de verzekering voor geneeskundige verzorging mogen worden vergoed (zie artikel 34 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, en artikel 2 van de verordening van 28 juli 2003 tot uitvoering van artikel 22, 11° van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994).