Vertaling van "volontaire puisse mettre " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Le diagnostic de stupeur repose sur la présence d'une diminution importante ou d'une absence des mouvements volontaires et d'une réactivité normale à des stimuli externes tels que la lumière, le bruit, ou le toucher, mais l'examen clinique et les examens complémentaires ne mettent en évidence aucun élément en faveur d'une cause physique. Par ailleurs, on dispose d'arguments en faveur d'une origine psychogène du trouble, dans la mesure où il est possible de mettre en évidence des événements ou des problèmes stressants récents.
Omschrijving: Dissociatieve stupor wordt gediagnosticeerd op basis van een ernstige vermindering of afwezigheid van willekeurige bewegingen en normale reacties op externe stimuli, zoals licht, geluid en aanraking, maar lichamelijk en aanvullend onderzoek brengt geen aanwijzingen voor een lichamelijke oorzaak aan het licht. Daarenboven zijn er positieve aanwijzingen voor een psychogene oorzaak in de vorm van recente stressvolle gebeurtenissen of problemen.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Cependant dans la réalité, nous savons que ces données sont peu réalistes, en effet, il arrive qu'un corps professionnels agisse dans un temps de sortie supérieur à 2 minutes et que le corps volontaire puisse mettre moins de 5 minutes.
Wij weten echter dat deze gegevens in de praktijk weinig realistisch zijn. Het gebeurt immers dat een beroepsbrandweerkorps een langere uitruktijd nodig heeft dan 2 minuten en dat een vrijwillig brandweerkorps er minder dan 5 minuten over doet.

L'assistance à ­ ou la délégation de ­ la mort volontaire de patients qui ne se trouvent pas en phase terminale et, a fortiori, de patients qui ne souffrent que psychiquement, ne constitue pas un acte médical : elle ne s'inscrit pas dans le cadre d'un conflit de devoirs auquel serait confronté le médecin, mais elle n'est conçue que pour qu'on puisse mettre fin à la vie du patient au cas où celui-ci demanderait qu'on le fasse.
Hulp bij zelfdoding, of delegatie van zelfdoding voor niet-terminale patiënten, a fortiori voor patiënten die enkel psychisch lijden, is geen medische handeling : zij vindt niet plaats in een conflict van plichten in hoofde van de arts, maar is er alleen en exclusief op gericht het leven te beëindigen, zo de patiënt erom verzoekt.

L'assistance à ­ ou la délégation de ­ la mort volontaire de patients qui ne se trouvent pas en phase terminale et, a fortiori, de patients qui ne souffrent que psychiquement, ne constitue pas un acte médical : elle ne s'inscrit pas dans le cadre d'un conflit de devoirs auquel serait confronté le médecin, mais elle n'est conçue que pour qu'on puisse mettre fin à la vie du patient au cas où celui-ci demanderait qu'on le fasse.
Hulp bij zelfdoding, of delegatie van zelfdoding voor niet-terminale patiënten, voor patiënten die enkel psychisch lijden, is geen medische handeling : zij vindt niet plaats in een conflict van plichten in hoofde van de arts, maar is er alleen en exclusief op gericht het leven te beëindigen, zo de patiënt erom verzoekt.

L'amendement nº 10 propose une nouvelle version de l'article 13 qui, d'une part, prévoit une amende et, d'autre part exclut la possibilité qu'un fonctionnaire puisse négocier avec l'exploitant d'un centre de bronzage pour mettre fin à l'action publique après paiement volontaire d'une somme d'argent, comme le prévoit le texte de la proposition de loi.
In het amendement nr. 10 wordt een nieuwe tekst voor artikel 13 voorgesteld om, enerzijds, de boete in te schrijven, en anderzijds de mogelijkheid uit te sluiten dat een ambtenaar zou kunnen onderhandelen met de uitbater van een zonnecentrum om de strafvordering te doen vervallen na vrijwillige betaling van een geldsom, zoals de tekst van het wetsvoorstel bepaalt.

Dans le cadre d'une approche de déploiement volontaire, la Commission, dans sa communication de 2005 intitulée «Le système eCall pour tous»[1], invitait instamment les gouvernements nationaux et régionaux à agir et investir en vue de mettre en place l'infrastructure nécessaire au système eCall, afin que le service paneuropéen correspondant puisse entrer pleinement en service en 2009.
In het kader van de optie voor een vrijwillige invoering heeft de Commissie er in 2005 in haar mededeling "eCall naar de burger brengen"[1] bij de nationale en regionale overheden op aangedrongen het nodige te doen en in de noodzakelijke noodhulpinfrastructuur voor eCall te investeren om ervoor te zorgen dat deze pan-Europese dienst in 2009 volledig operationeel zal zijn.

5. fait observer que la diversité des initiatives volontaires en matière de RSE pourrait être perçue comme faisant obstacle à l'adoption de politiques en matière de RSE, et n'incite pas non plus les entreprises à mettre en œuvre des actions plus crédible ou des politiques plus ambitieuses en matière de RSE, bien que l'on puisse faire valoir que cette diversité donne des idées aux entreprises; demande à la Commission d'encourager la diffusion des bonnes pratiques issues des initiatives volontaires en matière de RSE; estime que la Commission devrait aussi envisager d'établir une liste de critères que les entreprises seraient tenues de respecter pour pouvoir se targuer de faire preuve de responsabilité;
5. merkt op dat de verscheidenheid aan vrijwillige MVO-initiatieven als een hindernis kan worden ervaren door vele ondernemingen die een MVO-beleid willen voeren en ook voor grote ondernemingen geen prikkel is om geloofwaardiger MVO-maatregelen te nemen of een ambitieuzer MVO-beleid te voeren, hoewel ook aangevoerd kan worden dat een dergelijke verscheidenheid inspirerend kan zijn voor bedrijven; roept de Commissie op de verspreiding van goede praktijken als gevolg van vrijwillige MVO-initiatieven aan te moedigen; is van mening dat de Commissie moet overwegen een lijst met criteria op te stellen waaraan bedrijven moeten voldoen als zij beweren verantwoordelijk te zijn;

22. souligne que l'évolution de la situation dans le secteur des transports est critique, étant donné que celui-ci contribue à hauteur d'environ 30% aux émissions d'équivalent CO2 dans la Communauté et que sur ce pourcentage, quelque 85% sont imputables aux transports routiers; attire l'attention sur le fait que les transports ferroviaires sont beaucoup plus économes en énergie que les transports routiers; regrette que l'industrie automobile ne puisse très probablement pas atteindre l'objectif de 140 g/km dans le délai prévu par l'accord volontaire actuel; demande par conséquent l'adoption de mesures vigoureuses afin de réduire les émissions dues aux transports, y compris des limites obligatoires pour les émissions de CO2 provenant de véhicules neufs, de l'ordre de 80 à 100 g/km à moyen terme, qui devront être atteintes par la voie d'échanges de droits d'émission entre fabricants automobiles, ainsi que d'autres mesures telles que des limitations de vitesse applicables dans l'ensemble de l'UE, des taxes sur la circulation et des incitations fiscales, ainsi que l'encouragement au transport par rail et aux transports publics en général; invite également avec la force la Commission à mettre au point des méthodes novatrices permettant de rendre mieux visibles les émissions de CO2 qui sont dues aux transports et de faire des propositions afin de stabiliser ou de réduire le volume des transports au sein de l'UE d'ici à 2010;
22. onderstreept dat de ontwikkeling in de vervoerssector primordiaal is, aangezien die bijdraagt tot ruwweg 30 % van de emissie van CO2-equivalenten in de Europese Gemeenschap, waarvan ongeveer 85 % toe te schrijven is aan het wegvervoer; onderstreept dat het spoorvervoer in zeer grote mate energie-efficiënter is dan het wegvervoer; betreurt het feit dat de auto-industrie de norm van 140 gm/km, zoals deze is vastgelegd in de vrijwillige overeenkomst met de auto-industrie, naar alle waarschijnlijkheid niet tijdig kan halen; roept er derhalve toe op om op korte termijn een beleid te ontwikkelen dat sterke maatregelen omvat ter beperking van de uitstoot door het vervoer, met inbegrip van bindende doelstellingen voor de CO2-emissies van nieuwe voertuigen in de orde van grootte van 80 tot 100 gm/km die voor nieuwe voertuigen op middellange termijn met behulp van een emissiehandel tussen de autoproducenten dienen te worden bereikt, en dat overige maatregelen omvat zoals snelheidsbeperkingen in de hele EU, verkeersheffingen en belastingvoordelen, samen met een stimulering van het spoorvervoer en het openbaar vervoer in het algemeen; roept de Commissie voorts op innovatieve manieren te ontwikkelen om de CO2-belasting van transport zichtbaar te maken en voorstellen in te dienen om de verkeersvolumes in de Europese Unie tussen nu en 2010 te stabiliseren of te verminderen;