En effet, à un moment où l’Union européenne est à bout, vu les vingt millions de chômeurs qu’elle recense, où nous ne savons pas comment nous attaquer aux problèmes sociaux, en particulier ceux qui ont récemment éclaté en France, et où la confiance des citoyens dans les gouvernements diminue suivant une progression géométrique, l’idée que les dirigeants de l’Union européenne se réunissent à Londres afin de discuter du modèle social européen et de la résistance à la mondialisation était à première vue très bonne.
In een tijdperk waarin de Europese Unie achteruitboert - wij hebben immers niet minder dan twintig miljoen werklozen, weten niet hoe wij de sociale problemen moeten aanpakken, met name de problemen die kortgeleden in Frankrijk tot uitbarsting zijn gekomen, en zien dat het vertrouwen van de burgers in hun regeringen afneemt naarmate men geometrisch vordert - was het idee om de leiders van de Europese Unie in Londen bijeen te roepen voor besprekingen over het Europees sociaal model en het verzet tegen de mondialisering, ogenschijnlijk een uitstekend idee.