Vertaling van "états restés devant la porte occidentale seraient " (Frans → Nederlands) :

Nous aurions pu voir se développer dangereusement une nouvelle lutte d’influence ou la domination directe de l’un sur l’autre. En outre, les États restés devant la porte occidentale seraient très probablement devenus le terrain d’action de divers nationalistes et populistes et de leurs milices armées et peut-être même une zone de conflits locaux dangereux, d’autant plus dangereux qu’à l’issue de la Seconde guerre mondiale, pour des raisons bien connues, il n’y a pas eu de véritable conférence de la paix qui aurait pu régler de manière contraignante, précise et durable, les relations d’après-guerre en Europe.
Er zou niet alleen een nieuwe schadelijke strijd om invloedssferen hebben kunnen ontstaan, of zelfs strijd om de overheersing van de een door de ander, maar ook zouden de landen die voor gesloten westelijke poorten waren blijven staan, naar de allergrootste waarschijnlijkheid een broeinest zijn geworden van allerhande nationalisten en populisten en hun gewapende milities, en wellicht ook een plaats van gevaarlijke lokale conflicten. Die zouden des te gevaarlijker zijn geweest doordat er na de Tweede Wereldoorlog, om de door ons welbekende redenen, nooit een echte vredesconferentie heeft plaatsgevonden waar de naoorlogse verhoudingen in Europa bindend, nauwkeurig en eens en voor altijd zouden zijn vastgelegd.

« C'est du reste à raison de cette faculté que l'avant-projet a été revu en supprimant le fait que les avis rendus par la Commission d'avis sur les licences d'exportation d'armes ne devaient pas [être] communiqués dans l'hypothèse de recours introduits à l'encontre d'une décision de la Région wallonne relative à l'octroi, au refus, à la suspension ou au retrait d'une licence d'exportation et ce tant dans le cadre d'un recours porté devant le Conseil d'Etat ou devant une juridiction de l'ordre judiciaire » (ibid.).
« Het is overigens door die mogelijkheid dat het voorontwerp is herzien door te schrappen dat de adviezen van de Adviescommissie over de vergunningen voor wapenuitvoer niet moesten worden meegedeeld in geval van beroepen tegen een beslissing van het Waalse Gewest met betrekking tot de toekenning, de weigering, de opschorting of de intrekking van een uitvoervergunning, zowel in het kader van een beroep voor de Raad van State als voor een justitieel gerecht » (ibid.).

La Cour est interrogée sur la compatibilité de l'article 100, alinéa 1, 1°, des lois coordonnées sur la comptabilité de l'Etat, qui, en vertu de l'article 131, alinéa 2, de la loi précitée du 22 mai 2003, reste applicable au litige porté devant le juge a quo, avec les articles 10, 11 et 16 de la Constitution, combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette Convention, en ce que cette disposition prévoit un délai de prescription quinquennal pour les créances à charge de l'Etat, fondées sur la responsabilité extracontractuelle des pouvoirs publics en raison d'une faute d'un organe ou d'un préposé de ceux-ci, à compter du premier janvier de l'année budgétaire au cours de laquelle elles sont nées, alors que les créances de l'Etat portant sur la réparation d'un préjudice, fondées sur une responsabilité extracontractuelle, se prescrivaient, au moment de la faute, par trente ans, à l'instar des créances de droit commun en indemnisation, « (étant entendu qu'après l'entrée en vigueur de la loi du 10 juin 1998 en matière de prescription, l'Etat disposait encore, dans les cas où il avait connaissance du dommage et de l'identité du responsable, d'un délai de cinq ans à partir de l'entrée en vigueur de la loi précitée pour intenter son action) ».
Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid van artikel 100, eerste lid, 1°, van de gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit, dat krachtens artikel 131, tweede lid, van de voormelde wet van 22 mei 2003 van toepassing blijft op het voor de verwijzende rechter gebrachte geschil, met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, doordat die bepaling voorziet in een vijfjarige verjaringstermijn voor schuldvorderingen ten laste van de Staat, op grond van de buitencontractuele aansprakelijkheid van de overheid wegens een onrechtmatige daad van een orgaan of aangestelde van de overheid, te rekenen vanaf de eerste januari van het begrotingsjaar in de loop waarvan zij zijn ontstaan, terwijl de schuldvorderingen van de Staat tot vergoeding van schade op grond van buitencontractuele aansprakelijkheid, ten tijde van de onrechtmatige daad, verjaarden door verloop van dertig jaar, net als de gemeenrechtelijke schuldvorderingen tot schadeloosstelling, « (met dien verstande dat, na de inwerkingtreding van de verjaringswet van 10 juni 1998, in gevallen waar de Staat kennis had van de schade en de identiteit van de aansprakelijke, de Staat nog over een termijn van vijf jaar beschikte vanaf de inwerkingtreding van deze wet om haar vordering in te stellen) ».