Il se fonde principalement sur les rapports nationaux fournis par les États membres[5] et sur un rapport d’experts indépendants évaluant la mise en œuvre pratique des deux directives sur le terrain, comprenant des études de cas menées en Espagne, en France, en Italie et au Royaume-Uni.
Het is hoofdzakelijk gebaseerd op de door de lidstaten verstrekte nationale verslagen[5] en een verslag van onafhankelijke deskundigen waarin de praktische tenuitvoerlegging van de twee richtlijnen wordt geëvalueerd, alsook op gevalsanalysen in Spanje, Frankrijk, Italië en het Verenigd Koninkrijk (VK).