Traduction de «20 juli 1990 heeft » (Néerlandais → Allemand) :

Immers, hoewel artikel 5.4 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens geen enkel recht doet ontstaan op een beroep tegen de jurisdictionele beslissingen die ertoe strekken een aanhouding te bevelen of te verlengen, zodat de wetgever niet ertoe gehouden is te voorzien in een cassatieberoep tegen een beslissing tot handhaving van de voorlopige hechtenis, vormt een controle van de wettigheid van die beslissingen, en met name van de inachtneming van de verplichting van een bijzondere motivering waartoe de onderzoeksgerechten gehouden zijn, op dat gebied niettemin een essentiële waarborg, hetgeen de wetgever heeft bevestigd bij de wet van 20 juli 1990 en hetgeen hij opnieuw heeft bevestigd door, bij het bestreden artikel 137, een cassatieberoep te behouden ten aanzien van de eerste beslissing tot handhaving van de voorlopige hechtenis.
Auch wenn Artikel 5 Absatz 4 der Europäischen Menschenrechtskonvention keinerlei Recht auf eine Berufung gegen die gerichtlichen Entscheidungen, die dazu dienen, eine Haft anzuordnen oder zu verlängern, entstehen lässt, sodass der Gesetzgeber nicht dazu verpflichtet ist, eine Kassationsbeschwerde gegen eine Entscheidung zur Aufrechterhaltung der Untersuchungshaft vorzusehen, stellt eine Kontrolle der Rechtmäßigkeit dieser Entscheidungen, und insbesondere der Einhaltung der Verpflichtung zu einer besonderen Begründung, die für die Untersuchungsgerichte gilt, auf diesem Gebiet nämlich dennoch eine wesentliche Garantie dar, was der Gesetzgeber durch das Gesetz vom 20. Juli 1990 bestätigt und was er erneut bestätigt hat, indem er durch den angefochtenen Artikel 137 eine Kassationsbeschwerde beibehalten hat in Bezug auf die erste Entscheidung zur Aufrechterhaltung der Untersuchungshaft.

De bestreden artikelen 128, 129, 130 en 136 van de wet van 5 februari 2016 wijzigen de handhavingstermijnen van de voorlopige hechtenis, zoals daarin is voorzien in de artikelen 22, 22bis, 23 en 30 van de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis (hierna : de wet van 20 juli 1990).
Durch die angefochtenen Artikel 128, 129, 130 und 136 des Gesetzes vom 5. Februar 2016 werden die Fristen für die Aufrechterhaltung der Untersuchungshaft, so wie sie in den Artikeln 22, 22bis, 23 und 30 des Gesetzes vom 20. Juli 1990 über die Untersuchungshaft (nachstehend: Gesetz vom 20. Juli 1990) vorgesehen sind, abgeändert.

« Schendt artikel 11, § 5, van de wet van 19 december 2003 betreffende het Europees aanhoudingsbevel, dat geïnspireerd is op artikel 35, § 4, van de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre dat artikel niet voorziet in de mogelijkheid van beroep tegen de beslissing (van het onderzoeksgerecht) met betrekking tot de toewijzing van de borgsom aan de Staat, terwijl tegen de beslissingen genomen ter uitvoering van de artikelen 35 en 36 van de genoemde wet van 20 juli 1990, krachtens artikel 37 van die wet, dezelfde rechtsmiddelen openstaan als tegen de beslissingen die inzake voorlopige hechtenis worden genomen ?
« Verstößt Artikel 11 § 5 des Gesetzes vom 19. Dezember 2003 über den Europäischen Haftbefehl, inspiriert von Artikel 35 § 4 des Gesetzes vom 20. Juli 1990 über die Untersuchungshaft, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern dieser Artikel keine Beschwerdemöglichkeit gegen die Entscheidung (des Untersuchungsgerichts) bezüglich der Zuteilung der Kaution an den Staat vorsieht, während gegen die in Anwendung der Artikel 35 und 36 des besagten Gesetzes vom 20. Juli 1990 getroffenen Entscheidungen kraft Artikel 37 dieses Gesetzes dieselben Beschwerden eingereicht werden können wie gegen die in Sachen Untersuchungshaft getroffenen Entscheidungen?

Artikel 20 van de ordonnantie van 18 december 2015 voegt in de ordonnantie van 19 juli 1990 houdende oprichting van het Gewestelijk Agentschap voor Netheid (hierna : de ordonnantie van 19 juli 1990) een nieuw artikel 4/1 in.
Durch Artikel 20 der Ordonnanz vom 18. Dezember 2015 wird in die Ordonnanz vom 19. Juli 1990 zur Schaffung der « Agence régionale pour la propreté / Gewestelijk Agentschap voor Netheid » (nachstehend: Ordonnanz vom 19. Juli 1990) ein neuer Artikel 4/1 eingefügt.

Toen de wetgever het bij de wet van 20 juli 1990 mogelijk heeft gemaakt aan de ex-echtgenoot een ouderdomspensioen toe te kennen op de leeftijd van 55 jaar, heeft hij zich bij die keuze laten leiden door de toen normaal geldende pensioenleeftijd van de verzekerde (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 944/1, p. 9).
Als der Gesetzgeber es durch das Gesetz vom 20. Juli 1990 ermöglicht hat, dem ehemaligen Ehepartner eine Alterspension im Alter von 55 Jahren zu gewähren, ist er bei dieser Entscheidung von dem damals normalerweise geltenden Pensionsalter des Versicherten ausgegangen (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 944/1, S. 9).

De prejudiciële vraag heeft betrekking op artikel 22sexies van de wet van 17 juli 1963 betreffende de overzeese sociale zekerheid, zoals ingevoegd bij artikel 11 van de wet van 20 juli 1990 houdende sociale bepalingen en gewijzigd bij artikel 142 van de programmawet van 9 juli 2004 en bij artikel 223 van de wet van 20 juli 2006 houdende diverse bepalingen, dat bepaalt : « §1.
Die Vorabentscheidungsfrage bezieht sich auf Artikel 22sexies des Gesetzes vom 17. Juli 1963 über die überseeische soziale Sicherheit, eingefügt durch Artikel 11 des Gesetzes vom 20. Juli 1990 zur Festlegung sozialer Bestimmungen und abgeändert durch Artikel 142 des Programmgesetzes vom 9. Juli 2004 und durch Artikel 223 des Gesetzes vom 20. Juli 2006 zur Festlegung verschiedener Bestimmungen, der bestimmt: « §1.

Terwijl de wetgever voor de voormelde categorie van veroordeelden uitdrukkelijk erin heeft voorzien dat de zitting noodzakelijk in de rechtbank moet plaatsvinden om de openbaarheid ervan te waarborgen, zou in die verplichting niet zijn voorzien voor de categorie van verdachten bedoeld in artikel 24 van de wet van 20 juli 1990.
Während der Gesetzgeber für die vorerwähnte Kategorie von Verurteilten ausdrücklich vorgesehen habe, dass die Sitzung notwendigerweise im Gericht stattfinden müsse, um ihre Öffentlichkeit zu gewährleisten, sei diese Verpflichtung für die Kategorie von Beschuldigten im Sinne von Artikel 24 des Gesetzes vom 20. Juli 1990 nicht vorgesehen.

Uit het bovenstaande blijkt dat de raadkamer en de kamer van inbeschuldigingstelling niet kunnen zetelen in de gevangenis wanneer de verdachte recht heeft op een openbare behandeling van zijn zaak op grond van artikel 24 van de wet van 20 juli 1990, zodat het bekritiseerde verschil in behandeling niet bestaat.
Aus dem Vorstehenden geht hervor, dass die Ratskammer und die Anklagekammer nicht im Gefängnis tagen können, wenn der Beschuldigte aufgrund von Artikel 24 des Gesetzes vom 20. Juli 1990 Anrecht auf eine öffentliche Behandlung seiner Sache hat, so dass der bemängelte Behandlungsunterschied nicht besteht.

„Indien een lidstaat een al dan niet bindend programma opstelt of heeft opgesteld voor de bestrijding van een ziekte waarvoor paardachtigen vatbaar zijn, kan hij aan de Commissie mededeling doen van dat programma, binnen zes maanden vanaf 4 juli 1990 voor België, Denemarken, Duitsland, Ierland, Griekenland, Spanje, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland, Portugal en het Verenigd Koninkrijk; vanaf 1 januari 1995 voor Oostenrijk, Finland en Zweden; vanaf 1 mei 2004 voor Tsjechië, Estland, Cyprus, Letland, Litouwen, Hongarije, Malta, Polen, Slovenië en Slowakije, vanaf 1 januari 2007 voor Bulgarije en Roemenie en vanaf 1 juli 2013 voor Kroatië, met vermelding van met name:”.
„Erstellt ein Mitgliedstaat ein fakultatives oder obligatorisches Programm zur Bekämpfung einer bei Equiden vorkommenden Krankheit oder hat er ein solches Programm erstellt, so kann er dieses Programm innerhalb von sechs Monaten ab dem 4. Juli 1990 für Belgien, Dänemark, Deutschland, Irland, Griechenland, Spanien, Frankreich, Italien, Luxemburg, Niederlande, Portugal und das Vereinigte Königreich, ab dem 1. Januar 1995 für Österreich, Finnland und Schweden, ab dem 1. Mai 2004 für die Tschechische Republik, Estland, Zypern, Lettland, Litauen, Ungarn, Malta, Polen, Slowenien und die Slowakei, ab dem 1. Januar 2007 für Bulgarien und Rumänien und ab dem 1. Juli 2013 für Kroatien der Kommission vorlegen; dabei macht er insbesondere folgende Angaben:“.

België heeft op 20 juli 1990 een wet aangenomen waarin bepaald is dat er bij nominaties voor raadgevende comités sprake moet zijn van een evenwicht tussen mannen en vrouwen.
Belgien erließ am 20. Juli 1990 ein Gesetz, das eine ausgewogene Vertretung von Frauen und Männern in beratenden Ausschüssen vorschreibt.