Traduction de «aan heeft besloten zich » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

de deskundigengroep heeft besloten om voor te stellen,bepalingen uit het Executieverdrag authentiek te interpreteren
die Expertengruppe hat sich dazu entschlossen,vorzuschlagen,Vorschriften des EuGVÜ authentisch zu interpretieren

Bij de definitieve aanneming van de A-punten met betrekking tot wetgevingsbesluiten heeft de Raad besloten de volgende informatie in deze notulen op te nemen : (...)
Bei der endgültigen Annahme der A-Punkte, die Rechtsetzungsakte betreffen, kam der Rat überein, folgenden Text in das vorliegende Protokoll aufzunehmen: ...

de passagier heeft zich tijdig voor het inschecken gepresenteerd
der Fluggast hat sich rechtzeitig vor dem Abflug gemeldet

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Op 1 april 2013 heeft zij zich voor de eerste keer als zelfstandige in hoofdberoep in het Duitse taalgebied gevestigd en beschikt zij over een ondernemingsnummer.
Sie hat sich am 1. April 2013 im deutschen Sprachgebiet zum ersten Mal hauptberuflich als Selbständiger niedergelassen und verfügt über eine Unternehmensnummer.

Toen de wetgever het bij de wet van 20 juli 1990 mogelijk heeft gemaakt aan de ex-echtgenoot een ouderdomspensioen toe te kennen op de leeftijd van 55 jaar, heeft hij zich bij die keuze laten leiden door de toen normaal geldende pensioenleeftijd van de verzekerde (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 944/1, p. 9).
Als der Gesetzgeber es durch das Gesetz vom 20. Juli 1990 ermöglicht hat, dem ehemaligen Ehepartner eine Alterspension im Alter von 55 Jahren zu gewähren, ist er bei dieser Entscheidung von dem damals normalerweise geltenden Pensionsalter des Versicherten ausgegangen (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 944/1, S. 9).

Uit de parlementaire voorbereiding van de bestreden bepaling blijkt dat de ordonnantiegever rekening heeft gehouden met het feit dat de sancties waarin het Wetboek voorziet, samenhangen « met de overtreding [en] van zeer precieze milieunormen die meestal worden begaan door professionals na verschillende ingebrekestellingen en waarschuwingen » en dat hij daaruit heeft besloten dat « onder deze voorwaarden [...] men er niet van [kan] uitgaan dat de overtreder niet op de hoogte is van de regel van het administratief milieurecht » (Parl. St., Brussels Hoofdstedelijk Parlement, 2013-2014, A-524/2, p. 18).
Aus den Vorarbeiten zu der angefochtenen Bestimmung geht hervor, dass der Ordonnanzgeber den Umstand berücksichtigt hat, dass die im Gesetzbuch vorgesehenen Sanktionen « mit der Übertretung sehr präziser Umweltnormen, die meist durch Berufsfachleute begangen wird, dies nach mehreren Mahnungen und Verwarnungen » zusammenhängen und dass er daraus geschlussfolgert hat, dass « man unter diesen Bedingungen beim Übertretenden nicht von der Unkenntnis der Regel des Verwaltungsumweltrechts ausgehen kann » (Parl. Dok., Parlament der Region Brüssel-Hauptstadt, 2013-2014, A-524/2, S. 18).

Met het eerste onderdeel van de prejudiciële vraag wenst de verwijzende rechter van het Hof te vernemen of artikel 2 van de wet van 22 november 2013 bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het de schuldeisers mogelijk maakt een zekerheid te eisen van een naamloze vennootschap die besloten heeft tot een reële kapitaalvermindering, voor de schuldvorderingen waarvoor in rechte of via arbitrage een bezwaar werd ingesteld vóór de algemene vergadering die zich over de kapitaalvermindering moet uitspreken (artikel 613 van het Wetboek van vennootschappen), terwijl niet in diezelfde mogelijkheid werd voorzien ten aanzien van vennootschappen met een andere vennootschapsvorm, waaronder een besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, die besloten hebben tot een dergelijke kapitaalvermindering (artikel 317 van het Wetboek van vennootschappen).
Durch den ersten Teil der Vorabentscheidungsfrage möchte der vorlegende Richter vom Gerichtshof erfahren, ob Artikel 2 des Gesetzes vom 22. November 2013 vereinbar sei mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, indem er es den Gläubigern ermögliche, eine Sicherheit von einer Aktiengesellschaft, die eine reale Kapitalherabsetzung beschlossen habe, für Schuldforderungen zu fordern, hinsichtlich deren vor der Generalversammlung, die über die Kapitalherabsetzung zu beschließen habe, vor Gericht oder im Wege eines Schiedsverfahrens Beschwerde eingereicht worden sei (Artikel 613 des Gesellschaftsgesetzbuches), während die gleiche Möglichkeit nicht vorgesehen worden sei für Gesellschaften mit einer anderen Gesellschaftsform, darunter eine Privatgesellschaft mit beschränkter Haftung, die eine solche Kapitalherabsetzung beschlossen hätten (Artikel 317 des Gesellschaftsgesetzbuches).

De verwijzende rechter vraagt het Hof of de wet van 22 november 2013 « tot wijziging van het Wetboek van vennootschappen, wat de waarborgen van de schuldeisers bij een kapitaalherschikking betreft » (hierna : de wet van 22 november 2013) bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij het mogelijk maakt dat schuldeisers een zekerheid kunnen eisen van een naamloze vennootschap die besloten heeft tot een reële kapitaalvermindering (artikel 613 van het Wetboek van vennootschappen, zoals gewijzigd bij artikel 2 van de wet van 22 november 2013) of van een herstructurerende vennootschap (artikelen 684 en 766 van het Wetboek van vennootschappen, zoals gewijzigd bij de artikelen 3 en 5 van de wet van 22 november 2013), voor de schuldvorderingen waarvoor in rechte of via arbitrage een bezwaar werd ingesteld tegen de vennootschap, vóór de algemene vergadering die zich over de kapitaalvermindering of de herstructurering moet uitspreken, terwijl in dezelfde mogelijkheid om een zekerheid te eisen niet werd voorzien voor schuldvorderingen ten aanzien van vennootschappen met andere rechtsvormen, waaronder een besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (artikel 317 van het Wetboek van vennootschappen, niet gewijzigd bij de wet van 22 november 2013), die besluiten tot een dergelijke kapitaalvermindering.
Der vorlegende Richter fragt den Gerichtshof, ob das Gesetz vom 22. November 2013 « zur Abänderung des Gesellschaftsgesetzbuches hinsichtlich der Garantien für Gläubiger im Falle einer Reorganisation des Kapitals » (nachstehend: Gesetz vom 22. November 2013) mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern dieses Gesetz es ermögliche, dass Gläubiger eine Sicherheit von einer Aktiengesellschaft, die eine reale Kapitalherabsetzung beschlossen habe (Artikel 613 des Gesellschaftsgesetzbuches in der durch Artikel 2 des Gesetzes vom 22. November 2013 abgeänderten Fassung) oder von einer in der Umstrukturierung befindlichen Gesellschaft (Artikel 684 und 766 des Gesellschaftsgesetzbuches in der durch die Artikel 3 und 5 des Gesetzes vom 22. November 2013 abgeänderten Fassung), für Schuldforderungen, hinsichtlich deren vor der Generalversammlung, die über die Kapitalherabsetzung beziehungsweise die Umstrukturierung zu beschließen habe, vor Gericht oder im Wege eines Schiedsverfahrens Beschwerde eingereicht worden sei, fordern könnten, während die gleiche Möglichkeit, eine Sicherheit zu fordern, nicht für Schuldforderungen gegenüber Gesellschaften mit anderen Rechtsformen, darunter eine Privatgesellschaft mit beschränkter Haftung (Artikel 317 des Gesellschaftsgesetzbuches, nicht abgeändert durch das Gesetz vom 22. November 2013), die eine solche Kapitalherabsetzung beschließen würden, nicht vorgesehen sei.

In een zaak over de ondervraging van een persoon die werd opgesloten voor andere feiten dan die waarover hij werd ondervraagd, heeft het onderstreept dat een persoon die wegens een strafbaar feit wordt vervolgd, zich vaak in een bijzonder kwetsbare toestand bevindt in het stadium van het onderzoek, waarbij het erop heeft gewezen dat, te dezen, de verzoeker, « ook al maakte hij niet het voorwerp uit van enige maatregel van vrijheidsbeperking of -beroving krachtens de in het geding zijnde procedure, is verhoord terwijl hij uit de gevangenis was gehaald » zonder bijstand van een advocaat, en heeft besloten tot de schending van artikel 6.3.c) van het Verdrag (EHRM, 27 oktober 2011, Stojkovic t. Frankrijk en België, § 53).
Er hat in einer Rechtssache bezüglich der Befragung einer Person, die wegen anderer Taten als derjenigen, über die sie befragt wurde, inhaftiert war, hervorgehoben, dass ein Angeklagter im Stadium der Ermittlung sich in einer besonders verletzlichen Position befindet, und bemerkt, dass im vorliegenden Fall der Kläger, « selbst wenn er nicht Gegenstand irgendeiner Massnahme der Freiheitseinschränkung oder -entziehung aufgrund des fraglichen Verfahrens war, vernommen wurde, während er aus dem Gefängnis geholt worden war », ohne Beistand eines Rechtsanwalts, und geschlussfolgert, dass gegen Artikel 6 Absatz 3 Buchstabe c) der Konvention verstossen wurde (EuGHMR, 27. Oktober 2011, Stojkovic gegen Frankreich und Belgien, § 53).

een distributiestelsel waarbij de leverancier zich ertoe verbindt de contractgoederen of -diensten, direct of indirect, slechts aan distributeurs te verkopen die op grond van vastgestelde criteria zijn uitgekozen, en waarbij deze distributeurs zich ertoe verbinden deze goederen of diensten niet te verkopen aan niet-erkende distributeurs binnen het grondgebied waarop de leverancier heeft besloten dat systeem toe te passen.
„selektive Vertriebssysteme“ sind Vertriebssysteme, in denen sich der Anbieter verpflichtet, die Vertragswaren oder -dienstleistungen unmittelbar oder mittelbar nur an Händler zu verkaufen, die aufgrund festgelegter Merkmale ausgewählt werden, und in denen sich diese Händler verpflichten, die betreffenden Waren oder Dienstleistungen nicht an Händler zu verkaufen, die innerhalb des vom Anbieter für den Betrieb dieses Systems festgelegten Gebiets nicht zum Vertrieb zugelassen sind.

De Europese Raad van maart 2007 heeft benadrukt dat de Gemeenschap zich ervoor inzet Europa om te vormen tot een in hoge mate energiezuinige en weinig broeikasgassen uitstotende economie, en heeft besloten dat de Europese Unie, totdat een globale en veelomvattende overeenkomst voor de periode na 2012 is gesloten, en zonder afbreuk te doen aan haar positie bij internationale onderhandelingen, zich er geheel zelfstandig toe verbindt om tegen 2020 ten minste 20 % minder broeikasgassen uit te stoten dan in 1990.
Der Europäische Rat vom März 2007 betonte die Entschlossenheit der Gemeinschaft, Europa zu einer Volkswirtschaft mit hoher Energieeffizienz und geringen Treibhausgasemissionen umzugestalten, und beschloss, dass bis zum Abschluss eines globalen, umfassenden Abkommens für die Zeit nach 2012 und unbeschadet ihrer Position in internationalen Verhandlungen die Gemeinschaft die feste unabhängige Verpflichtung eingeht, die Treibhausgasemissionen bis 2020 um mindestens 20 % gegenüber 1990 zu reduzieren.

Deze lijst is ingedeeld volgens 15 prioriteiten. Nadat effectanalysen werden uitgevoerd om na te gaan welke invloed het vereenvoudigingsproces met betrekking tot deze lijst van besluiten had, heeft de Commissie begin 2005 in het licht van een uitgebreide raadpleging van de lidstaten en de bedrijfswereld, aangevuld door een openbare raadpleging op internet, besloten zich in de eerste plaats op bepaalde sleutelgebieden te concentreren. Het betreft onder meer gebieden zoals vennootschapsrecht, financiële diensten, vervoer en consumentenbescherming. Daarbij liet zij zich leiden door de doelstellingen concurrentievermogen en economisch herstel.
Anfang 2005 beschloss die Kommission, die Rechtsvereinfachung im Hinblick auf die Verbesserung der Wettbewerbsfähigkeit und den angestrebten Wirtschaftsaufschwung auf bestimmte Schlüsselbereiche wie Gesellschaftsrecht, Finanzdienstleistungen, Verkehr und Verbraucherschutz zu konzentrieren, nachdem sie ihre möglichen Auswirkungen analysiert, die Mitgliedstaaten konsultiert und eine öffentliche Anhörung über das Internet veranstaltete hatte.

Niet alleen heeft de eerste verzoekende partij de beslissing waarmee de raad van bestuur heeft besloten het beroep in te dienen, niet bij het verzoekschrift gevoegd, wat het beroep onontvankelijk maakt, maar zij beroept zich ook niet op de verdediging van een collectief belang.
Die erste klagende Partei habe es nicht nur unterlassen, der Klage die Entscheidung beizufügen, mit der der Verwaltungsrat beschlossen habe, die Klage einzureichen, was die Klage unzulässig mache, sondern sie berufe sich auch nicht auf die Verteidigung eines kollektiven Interesses.