Traduction de «aanleg een bedrag » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

monetair compenserend bedrag [ afbraak van de MCB's | compenserend bedrag | compenserend bedrag bij invoer | compenserend bedrag bij toetreding | MCB ]
Währungsausgleichsbetrag [ Abbau der WAB | Ausgleichsbetrag | Beitrittausgleichsbetrag | Einfuhrausgleichsbetrag | WAB ]

Gerecht (EU) [ Gerecht van eerste aanleg | Gerecht van eerste aanleg EG | Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen ]
Gericht (EU) [ EuGeI | Gericht erster Instanz | Gericht erster Instanz der Europäischen Gemeinschaften ]

Gerecht | Gerecht van eerste aanleg | Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen | GEA [Abbr.]
Gericht | Gericht erster Instanz | Gericht erster Instanz der Europäischen Gemeinschaften | EuG [Abbr.]

rechtbank voor het Gemeenschapsmerk van tweede aanleg | rechtbank voor het Uniemerk van tweede aanleg
Gemeinschaftsmarkengericht zweiter Instanz

rechtbank voor het Gemeenschapsmerk van eerste aanleg | rechtbank voor het Uniemerk van eerste aanleg
Gemeinschaftsmarkengericht erster Instanz

bijzonder plan van aanleg
Bebauungsplan

rechtbank van eerste aanleg
Gericht Erster Instanz

algemeen plan van aanleg
Flächennutzungsplan

eerste aanleg
erste Instanz

judiciële rechtspraak [ arrondissementsrechtbank | gerechtshof | kantongerecht | pachtkamer | raad van beroep | rechtbank van eerste aanleg | vredegerecht ]
ordentliche Gerichtsbarkeit [ Amtsgericht | Justizgerichtsbarkeit | Landgericht | ordentliches Gericht ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Op 19 juni 2015 heeft Lusavouga Saey Home Garden gedagvaard voor de Tribunal de Comarca de Aveiro (rechter in eerste aanleg van het gerechtelijk district Aveiro, Portugal) teneinde Saey Home Garden te doen veroordelen tot betaling aan haar van met name een bedrag van 24 000 EUR, bestaande uit een bedrag van 10 000 EUR ter vergoeding van de schade als gevolg van de handelingen van Saey Home Garden en de vroegtijdige en plotselinge beëindiging van de distributieovereenkomst, en een bedrag van 14 000 EUR als klantenvergoeding.
Am 19. Juni 2015 verklagte Lusavouga Saey Home Garden beim Tribunal de Comarca de Aveiro (Bezirksgericht von Aveiro, Portugal) u. a. auf Zahlung von 24 000 Euro, nämlich zum einen 10 000 Euro als Ersatz des infolge der Handlungen von Saey Home Garden und der verfrühten und plötzlichen Beendigung des Vertriebsvertrags entstandenen Schadens und zum anderen 14 000 Euro als Ausgleichszahlung für Kunden.

Artikel 136 van de voormelde wet, die luidens artikel 274 van dezelfde wet in werking is getreden op 1 september 2014, heeft het bedrag van de aanleg van de in eerste aanleg gewezen beslissingen gewijzigd zodat, met toepassing van het voormelde artikel 3 van het Gerechtelijk Wetboek, het aan de verwijzende rechter voorgelegde hoger beroep tegen het vonnis onontvankelijk is, aangezien het bedrag van de vordering die het voorwerp uitmaakt van het hoger beroep lager is dan het nieuwe bedrag van de aanleg.
Durch Artikel 136 des vorerwähnten Gesetzes, das gemäß Artikel 274 desselben Gesetzes am 1. September 2014 in Kraft getreten ist, wurde die Mindestberufungssumme für erstinstanzliche Entscheidungen geändert, sodass in Anwendung des vorerwähnten Artikels 3 des Gerichtsgesetzbuches die Berufung gegen das Urteil, das dem vorlegenden Richter unterbreitet wurde, unzulässig ist, da der Betrag der Forderung, die Gegenstand der Berufung ist, geringer ist als die neue Mindestberufungssumme.

De voormelde verschuiving van de bevoegdheid voor geschillen tussen handelaars of ondernemingen bracht de wetgever ertoe artikel 577, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek op te heffen : « Gelet op de voorgestelde wijziging van artikel 573 van het Gerechtelijk Wetboek, dat bevoegdheid toekent in eerste aanleg aan de rechtbank van koophandel, ongeacht het bedrag van het geschil, is deze bepaling doelloos geworden.
Die vorerwähnte Verschiebung der Zuständigkeit für Streitsachen zwischen Kaufleuten oder Unternehmen hat den Gesetzgeber veranlasst, Artikel 577 Absatz 2 des Gerichtsgesetzbuches aufzuheben: « Angesichts der vorgeschlagenen Abänderung von Artikel 573 des Gerichtsgesetzbuches, wodurch die Zuständigkeit in erster Instanz ungeachtet des Streitwertes den Handelsgerichten übertragen wird, ist diese Bestimmung gegenstandslos geworden.

Moerman, E. Derycke en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vragen en rechtspleging a. Bij vonnis van 8 mei 2015 in zake Michel Michiels tegen de Belgische Staat, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 1 juni 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg te Leuven de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 57 van het Wetboek van Inkomstenbelastingen 1992, gelezen in samenhang met artikel 197, tweede lid van ditzelfde Wetboek zoals gewijzigd door artikel 28 van de Programmawet van 19 december 2014, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat, wanneer de uitgaven vermeld in artikel 57 WIB 92 gedaan worden door een belastingplichtige onderworpen aan de personenbelasting, deze uitgaven slechts als beroepskosten worden aangenomen wanneer ze worden verantwoord door individuele fiches en een samenvattende opgave die worden overgelegd in de vorm en binnen de termijn die de Koning bepaalt, en dit ook als het bedrag van de kosten begrepen is in een door de verkrijger overeenkomstig artikel 305 ingediende aangifte, terwijl, wanneer deze uitgaven gedaan worden door een belastingplichtige die onderworpen is aan de vennootschapsbelasting, deze niet verantwoorde uitgaven wel als beroepskosten worden aanvaard indien deze uitgaven begrepen zijn in een door de verkrijger overeenkomstig artikel 305 ingediende aangifte ?
Moerman, E. Derycke und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten E. De Groot, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfragen und Verfahren a. In seinem Urteil vom 8. Mai 2015 in Sachen Michel Michiels gegen den belgischen Staat, dessen Ausfertigung am 1. Juni 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Löwen folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 57 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 in Verbindung mit Artikel 197 Absatz 2 desselben Gesetzbuches in der durch Artikel 28 des Programmgesetzes vom 19. Dezember 2014 abgeänderten Fassung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem in dem Fall, dass die in Artikel 57 des EStGB 1992 erwähnten Ausgaben von einem der Steuer der natürlichen Personen unterliegenden Steuerpflichtigen getätigt werden, diese Ausgaben nur als Werbungskosten gelten, wenn sie durch Individualkarten und eine zusammenfassende Aufstellung nachgewiesen werden, die in den vom König festgelegten Formen und Fristen erstellt werden, und zwar auch dann, wenn der Kostenbetrag in einer vom Empfänger gemäß Artikel 305 eingereichten Erklärung enthalten ist, während in dem Fall, dass diese Ausgaben von einem der Gesellschaftssteuer unterliegenden Steuerpflichtigen getätigt werden, diese nicht nachgewiesenen Ausgaben wohl als Werbungskosten gelten, wenn diese Ausgaben in einer vom Empfänger gemäß Artikel 305 eingereichten Erklärung enthalten sind?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 24 december 2015 in zake Annie Bourlard tegen de Franse Gemeenschap en de Pensioendienst voor de Overheidssector, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 januari 2016, heeft de Franstalige Rechtbank van eerste aanleg te Brussel de volgende prejudiciële vragen gesteld : 1. « Schendt artikel 8 van de algemene wet van 21 juli 1844 op de burgerlijke en kerkelijke pensioenen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, aangezien het voor de berekening van het bedrag van het ambtenarenpensioen een onderscheid maakt tussen de personen die een toelage genieten met toepassing van artikel 1 van het koninklijk besluit van 13 juni 1976 en diegenen die een toelage genieten met toepassing van de artikelen 4bis tot 4quater van het voormelde koninklijk besluit ?
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 24. Dezember 2015 in Sachen Annie Bourlard gegen die Französische Gemeinschaft und den Pensionsdienst für den öffentlichen Sektor, dessen Ausfertigung am 18. Januar 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das französischsprachige Gericht erster Instanz Brüssel folgende Vorabentscheidungsfragen gestellt: 1. « Verstößt Artikel 8 des allgemeinen Gesetzes vom 21. Juli 1844 über die Zivil- und Kirchenpensionen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er bei der Berechnung des Betrags der Bedienstetenpension einen Unterschied einführt zwischen den Personen, die eine Zulage in Anwendung von Artikel 1 des königlichen Erlasses vom 13. Juni 1976 erhalten, und denjenigen, die eine Zulage in Anwendung der Artikel 4bis bis 4quater des vorerwähnten königlichen Erlasses erhalten?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 4 november 2015 in zake Laurent Veckmans tegen de nv « EDF Luminus », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 6 november 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Hoei, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 3 van het Gerechtelijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het tot gevolg heeft dat een wet die het bedrag van de aanleg wijzigt, onmiddellijk van toepassing is op de vonnissen die na de datum van inwerkingtreding van die wet zijn gewezen, zonder dat rekening wordt gehouden met de datum van het inleiden van de zaak voor de eerste rechter en/of met de datum van het instellen van de vorderingen die voor hem zijn geformuleerd en die bepalend zijn voor de berekening van dat bedrag ?
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 4. November 2015 in Sachen Laurent Veckmans gegen die « EDF Luminus » AG, dessen Ausfertigung am 6. November 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Lüttich, Abteilung Huy, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 3 des Gerichtsgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er dazu führt, dass ein Gesetz zur Abänderung der Mindestberufungssumme unmittelbar auf die nach dem Datum des Inkrafttretens dieses Gesetzes ergangenen Urteile anwendbar ist, ohne dass dem Datum der Einleitung der Sache vor dem Erstrichter und/oder dem Datum der Einleitung der vor ihm geltend gemachten Forderungen, von denen die Berechnung der Berufungssumme abhängt, Rechnung getragen wird?

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen — Uitlegging van artikel 49 VWEU — Belastingwetgeving — Vennootschapsbelasting — Aftrek voor risicokapitaal („notionele interesten”) — Vermindering van het aftrekbare bedrag voor vennootschappen die in het buitenland over een vaste inrichting beschikken waarvan de inkomsten vrijgesteld zijn krachtens overeenkomsten tot het vermijden van dubbele belasting
Vorabentscheidungsersuchen — Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen — Auslegung von Art. 49 AEUV — Steuerrecht — Körperschaftsteuer — Abzug für Risikokapital („fiktive Zinsen“) — Verringerung des abzugsfähigen Betrags bei einer Gesellschaft mit Niederlassungen im Ausland, deren Einkünfte aufgrund von Abkommen zur Vermeidung der Doppelbesteuerung von der Steuer befreit sind

De vierde alinea bepaalt dat een verzoek om hogere voorziening niet uitsluitend betrekking mag hebben op de verwijzing in of het bedrag van de proceskosten, zoals artikel 58, tweede alinea, van het statuut ook zegt voor verzoeken om hogere voorziening tegen beslissingen van het Gerecht van eerste aanleg.
Absatz 4 bestimmt, dass kein Rechtsmittel nur gegen die Kostenentscheidung oder die Kostenfestsetzung zulässig ist; dasselbe sieht Artikel 58 Absatz 2 der Satzung bei Rechtsmitteln gegen Entscheidungen des Gerichts erster Instanz vor.

Beslissing: Het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie (Eerste kamer) van 9 december 2008, Q/Commissie (F-52/05, JurAmbt. blz. I-A-1-409 en II-A-1-2235), wordt vernietigd, voor zover de Commissie in punt 2 van het dictum wordt veroordeeld tot betaling aan Q van een vergoeding van 500 EUR en van het bedrag van 15 000 EUR, voor zover dit bedrag strekt tot vergoeding van de immateriële schade die Q heeft geleden als gevolg van een vermeende vertraging bij de instelling van het administratief onderzoek, en voor zover met het oog op de afwijzing, in punt 3 van het dictum, van de overige vorderingen van het beroep in eerste aanleg in de punten 147 tot en met 189 van de rechtsoverwegingen uitspraak wordt gedaan over „[Q’s] op psychisch geweld gebaseerde grief”, en in punt 230 van de rechtsoverwegingen wordt beslist dat geen uitspraak behoeft te worden gedaan over de vordering tot nietigverklaring van haar loopbaanontwikkelingsrapporten over de periode van 1 januari tot en met 31 oktober respectievelijk 1 november tot en met 31 december 2003.
Entscheidung: Das Urteil des Gerichts für den öffentlichen Dienst der Europäischen Union (Erste Kammer) vom 9. Dezember 2008, Q/Kommission (F-52/05, Slg. ÖD 2008, I-A-1-409 und II-A-1-2235), wird aufgehoben, soweit in Nr. 2 des Tenors die Kommission verurteilt wird, an Q Schadensersatz in Höhe von 500 Euro sowie einen Betrag von 15 000 Euro zum Ausgleich des immateriellen Schadens zu zahlen, der Q aufgrund einer geltend gemachten Verspätung bei der Einleitung der Verwaltungsuntersuchung entstanden ist, und soweit in den Randnrn. 147 bis 189 der Urteilsgründe über „den Mobbingvorwurf von [Q]“ entschieden und in Randnr. 230 der Urteilsgründe festgestellt wird, dass über den Antrag auf Aufhebung der Beurteilungen ihrer beruflichen Entwicklung für die Zeit vom 1. Januar bis 31. Oktober und vom 1. November bis 31. Dezember 2003 nicht mehr entschieden zu werden brauche, und die Klage deshalb in Nr. 3 des Tenors im Übrigen abgewiesen wird.

103 Wat tot slot het onderdeel van het onderhavige middel met betrekking tot de schending van artikel 27, lid 3, van de Regeling kosten en vergoedingen betreft, volgens hetwelk de secretaris-generaal, zonder vooraf met de quaestoren te hebben overlegd, reeds bij zijn besluit van 26 februari 2003 tot de overtuiging was geraakt dat het bedrag van 176 516 euro ten onrechte was betaald (zie punt 70 hierboven), dit moet op grond van artikel 44, lid 1, sub c, en artikel 48, lid 2, eerste alinea, van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht van eerste aanleg niet-ontvankelijk worden verklaard.
103 Der Teil des vorliegenden Nichtigkeitsgrundes schließlich, der den Verstoß gegen Artikel 27 Absatz 3 der KV-Regelung betrifft, wonach der Generalsekretär ohne vorherige Rücksprache mit den Quästoren bereits bei seiner Entscheidung vom 26. Februar 2003 zu der Überzeugung gelangt sei, dass der Betrag von 176 516 Euro ungerechtfertigt gezahlt worden sei (vgl. Randnr. 70), ist gemäß Artikel 44 § 1 Buchstabe c und Artikel 48 § 2 Absatz 1 der Verfahrensordnung des Gerichts als unzulässig zurückzuweisen.