Traduction de «aanleiding toe bestond » (Néerlandais → Allemand) :

Het Hof van Beroep oordeelde dat er geen aanleiding toe bestond de door de beklaagde opgeworpen prejudiciële vragen aan het Arbitragehof te stellen, nu de artikelen 10 en 11 van de Grondwet klaarblijkelijk niet worden geschonden door artikel 479 van het Wetboek van Strafvordering, noch als dusdanig, noch in zoverre het van toepassing is op de leden van het auditoraat van de Raad van State, noch in zoverre de overtredingen van de gecoördineerde wetten op het wegverkeer worden gelijkgesteld met de bewoordingen « buiten zijn ambt een misdrijf gepleegd te hebben dat een correctionele straf meebrengt ».
Der Appellationshof urteilte, dass keine Veranlassung bestand, dem Schiedshof die von dem Angeschuldigten erhobenen präjudiziellen Fragen vorzulegen, da eindeutig nicht gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstossen wurde durch Artikel 479 des Strafprozessgesetzbuches, weder durch ihn als solchen, noch insofern er auf die Mitglieder des Auditorats beim Staatsrat anwendbar ist, noch insofern die Übertretungen der koordinierten Gesetze über die Strassenverkehrspolizei mit dem Wortlaut gleichgestellt werden « sich ausserhalb seines Amtes eines Vergehens schuldig gemacht zu haben, das mit einer Besserungsstrafe belegt wird ».

M.-C. Dumont heeft de zaak aanhangig gemaakt bij de Politierechtbank te Verviers en daarbij betoogd dat er aanleiding toe bestond te dezen de redenering toe te passen die het Hof in zijn arrest van 21 maart 1995 heeft gevolgd over artikel 4, § 1, van de wet van 1 juli 1956, de vroegere wet betreffende de burgerlijke aansprakelijkheid motorrijtuigen, en dat het nieuwe artikel 4, tweede lid, van de wet van 21 november 1989, die de wet van 1 juli 1956 heeft vervangen, evenmin in overeenstemming is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
M.-C. Dumont hat die Rechtssache beim Polizeigericht Verviers anhängig gemacht und dabei vorgebracht, dass es Anlass dazu gebe, im vorliegenden Fall die Argumentierung des Hofes in dessen Urteil vom 21. März 1995 in bezug auf Artikel 4 § 1 des Gesetzes vom 1. Juli 1956 - des vormaligen Kraftfahrzeughaftpflichtgesetzes - anzuwenden, und dass der neue Artikel 4 Absatz 2 des Gesetzes vom 21. November 1989, das das Gesetz vom 1. Juli 1956 ersetzt habe, genausowenig im Einklang sei mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung.

Het feit dat artikel 37 van het decreet van 22 december 1994 in werking is getreden op 1 juli 1994 vormde geen probleem, gelet op drie elementen : de terugwerkende kracht, hoezeer zij ook vatbaar was voor kritiek, kon de verzoekster haar recht op overplaatsing niet ontnemen, vermits de procedure met het oog op overplaatsingen reeds in februari 1994 diende aan te vangen en gewoonlijk werd afgesloten, hetzij in de loop van de maand juni, hetzij in de loop van de maand juli, bij een ministeriële beslissing van overplaatsing; geen enkel besluit van de Franse Gemeenschapsregering werd genomen om op het hoger kunstonderwijs de wijzigingen toe te passen die het koninklijk besluit van 22 maart 1969 sedert 1969 heeft ondergaan, met inbegrip van hetgeen het besluit van de Franse Gemeenschapsexecutieve van 10 juni 1993 betreft dat, voor de andere onderwijssectoren, de overplaatsingsregeling heeft vervangen door een regeling van wijziging van aanwijzing; gesteld dat een dergelijk besluit zou hebben bestaan of thans zou worden genomen, dan zou dat besluit ofwel terugwerkende kracht hebben tot 1 juli 1994, maar het is niet duidelijk wat het dienstige gevolg zou zijn van een dergelijke terugwerkende kracht, aangezien de overplaatsingsregeling voor het jaar 1994-1995 reeds in de maand februari 1994 in werking moest worden gesteld, ofwel zou het een andere inhoud hebben of een bepaling bevatten die er uitdrukkelijk in voorziet dat er geen aanleiding toe bestond de regelmatig aangevatte procedures van overplaatsing af te sluiten, en in dat geval zou het hoe dan ook niet mogelijk zijn geweest terug te vallen op de regeling van nieuwe aanwijzing, aangezien de verzoeken tot nieuwe aanwijzing reeds in de maand januari 1994 hadden moeten worden gedaan, terwijl in illo tempore per definitie de overplaatsingsregeling van kracht was.
Die Tatsache, da|gb Artikel 37 des Dekrets vom 22. Dezember 1994 am 1. Juli 1994 in Kraft getreten sei, habe unter Berücksichtigung dreier Elemente kein Problem dargestellt. Die rückwirkende Kraft, so anfällig für Kritik sie auch gewesen sei, habe die Klägerin nicht ihres Rechts auf Versetzung berauben können, da das Verfahren im Hinblick auf Versetzungen schon im Februar 1994 habe anfangen müssen und normalerweise entweder im Juni oder im Juli durch einen ministeriellen Versetzungsbeschlu|gb beendet worden sei; kein einziger Erla|gb der Regierung der Französischen Gemeinschaft sei verabschiedet worden, um die seit 1969 am königlichen Erla|gb vom 22. März 1969 vorgenommenen Änderungen auf den höheren Kunstunterricht anzuwenden, einschlie|gblich dessen, was den Erla|gb der Exekutive der Französischen Gemeinschaft vom 10. Juni 1993 betreffe, der für die anderen Unterrichtsbereiche die Versetzungsregelung durch eine Regelung zur Zuteilungsänderung ersetzt habe; angenommen, solch ein Erla|gb hätte bestanden oder würde jetzt verabschiedet werden, dann träfe er entweder rückwirkend bis zum 1. Juli 1994 in Kraft - der Nutzen einer solchen rückwirkenden Kraft sei aber nicht ersichtlich, da die Versetzungsregelung für 1994-1995 schon ab Februar 1994 habe in Kraft gesetzt werden müssen - oder er hätte einen anderen Inhalt gehabt oder eine Bestimmung enthalten, in der ausdrücklich vorgesehen worden wäre, da|gb zur Beendigung der regelmä|gbig eingeleiteten Versetzungsverfahren keine Veranlassung bestünde; in diesem Fall wäre es sowieso nicht möglich gewesen, auf die Regelung der Zuteilungsänderung zurückzugreifen, da die Anträge auf Zuteilungsänderung schon im Januar 1994 hätten eingereicht werden müssen, während damals per definitionem die Versetzungsregelung in Kraft gewesen sei.