Traduction de «advocaat te verkrijgen » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

een licentie voor de verkoop van tabaksproducten verkrijgen | een licentie voor de verkoop van tabakswaren verkrijgen | een vergunning voor de verkoop van tabaksproducten verkrijgen | een vergunning voor de verkoop van tabakswaren verkrijgen
Lizenz für den Verkauf von Tabakwaren erwerben

goedkeuring van tijdregistratieformulieren verkrijgen | goedkeuring van gepresteerde uren verkrijgen | goedkeuring van timesheets verkrijgen
Genehmigung des Zeitnachweises einholen

advocaat die bij de balie van één van de lidstaten is ingeschreven | advocaat die bij een balie van een Lid-Staat is ingeschreven
Anwalt,der in einem Mitgliedstaat als Anwalt zugelassen ist | Anwalt,der in einem Mitgliedstaat zugelassen ist

een advocaat aanstellen | een advocaat aanwijzen | procureur stellen
zum Anwalt bestellen

bij advocaat verschijnen | bij procureur verschijnen | door een advocaat vertegenwoordigd worden | door een procureur vertegenwoordigd worden
sich durch einen Anwalt vertreten lassen

stemmen verkrijgen
Stimmen erhalten

verkrijgen
erwerben

de echtscheiding verkrijgen
die Ehescheidung erwirken

advocaat
Rechtsanwalt | Rechtsbeistand

bedrijfsjurist | bestuursjuriste | advocaat | bestuursjurist
Amtsanwalt | Fachanwältin Medizinrecht | Fachanwalt Verkehrsrecht | Rechtsanwalt/Rechtsanwältin

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Een regel van het betrokken land die het moeilijker maakt rechtsbijstand te verkrijgen voor advies dat door een buitenlandse advocaat wordt verstrekt dan voor advies dat door een binnenlandse advocaat wordt verstrekt, kan verkapte discriminatie vormen van zowel de procespartij (wat betreft haar vrijheid om diensten te ontvangen) als de advocaat (wat betreft zijn vrijheid om diensten te verlenen) [7].
Eine Regelung des Aufnahmestaats, nach der die Gewährung von Prozeßkostenhilfe bezüglich der Befassung eines Rechtsanwalts außerhalb dieses Staates strengeren Erfordernissen unterliegt, als diejenige, die gelten, wenn der Rechtsanwalt innerhalb dieses Staates ansässig ist, könnte ebenfalls eine versteckte Diskriminierung gegenüber der Partei (hinsichtlich ihres Rechts, Dienstleistungen in Anspruch zu nehmen) und des Rechtsanwalts (hinsichtlich seines Rechts, Dienstleistungen anzubieten) darstellen [7].

Het portaal zal ook praktische informatie verstrekken, met name over de bevoegde autoriteiten, over de middelen om zich tot deze autoriteiten te wenden, over het inschakelen (verplicht of facultatief) van een advocaat en over de procedures om rechtsbijstand te verkrijgen.
Darüber hinaus wird das Portal praktische Informationen über zuständige Behörden und die Kontaktaufnahme mit diesen Behörden, die (obligatorische oder fakultative) Hinzuziehung eines Rechtsanwalts, die Beantragung von Rechtshilfe usw. anbieten.

Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de bestaanbaarheid van de twee in het geding zijnde bepalingen met de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.3, c), van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de lasthebber ad hoc, die door de strafrechter is aangewezen zodra er een belangenconflict bestaat, het financieel in gebreke blijven van de rechtspersoon die hij vertegenwoordigt, moet dragen, zonder dat de erelonen van de « lasthebber ad hoc, meestal een advocaat », kunnen worden opgenomen in de gerechtskosten in strafzaken, zodat, « in het geval waarin de vertegenwoordigde rechtspersoon wegens zijn faillissement of zijn insolvabiliteit in gebreke blijft, de aangewezen advocaat, tenzij hij het verleende mandaat stelselmatig weigert, het risico loopt geen billijke vergoeding van zijn prestaties te verkrijgen, terwijl hij, in alle gevallen waarin een advocaat door een rechter wordt aangewezen, in beginsel het recht heeft een vergoeding van zijn prestaties te eisen ».
Befragt wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit der zwei in Rede stehenden Bestimmungen mit den Artikeln 10, 11 und 23 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 3 Buchstabe c) der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern der Ad-hoc-Bevollmächtigte, der vom Strafrichter bestimmt werde, sobald ein Interessenkonflikt vorliege, für die finanzielle Säumigkeit der von ihm vertretenen juristischen Person aufkommen müsse, ohne dass die Honorare des « Ad-hoc-Bevollmächtigten, der meistens ein Rechtsanwalt ist » in die Gerichtskosten in Strafsachen aufgenommen werden könnten, so dass « im Falle der Säumigkeit der vertretenen juristischen Person wegen ihres Konkurses oder ihrer Zahlungsunfähigkeit der bevollmächtigte Rechtsanwalt außer bei systematischer Ablehnung des erteilten Auftrags das Risiko läuft, kein angemessenes Entgelt für seine Leistungen zu erhalten, während in allen Fällen, in denen ein Rechtsanwalt von einem Richter bestimmt wird, er grundsätzlich berechtigt ist, eine Vergütung für seine Leistungen zu fordern ».

« Schenden artikel 2bis van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering en artikel 2, 1°, van de programmawet van 27 december 2006, in die zin geïnterpreteerd, voor het eerste artikel, dat het de hoven en rechtbanken ertoe verplicht een lasthebber ad hoc aan te wijzen zodra er een belangenconflict bestaat en, voor het tweede artikel, dat de erelonen van die lasthebber ad hoc, meestal een advocaat, moeten worden aangemerkt als verweerkosten die niet kunnen worden opgenomen in de gerechtskosten in strafzaken, de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.3, onder c), van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, aangezien, in het geval waarin de vertegenwoordigde rechtspersoon wegens zijn faillissement of zijn insolvabiliteit in gebreke blijft, de aangewezen advocaat, tenzij hij het verleende mandaat stelselmatig weigert, het risico loopt geen billijke vergoeding van zijn prestaties te verkrijgen, terwijl hij, in alle gevallen waarin een advocaat door een rechter wordt aangewezen, in beginsel het recht heeft een vergoeding van zijn prestaties te eisen ? ».
« Verstoßen Artikel 2bis des einleitenden Titels des Strafprozessgesetzbuches und Artikel 2 Nr. 1 des Programmgesetzes vom 27. Dezember 2006, dahin ausgelegt, was den erstgenannten Artikel angeht, dass er die Gerichtshöfe und Gerichte dazu verpflichtet, einen Ad-hoc-Bevollmächtigten zu bestimmen, sobald ein Interessenkonflikt vorliegt, und, was den letztgenannten Artikel angeht, dass die Honorare dieses Ad-hoc-Bevollmächtigten, der meistens ein Rechtsanwalt ist, als Verteidigungskosten zu betrachten sind, die nicht in die Gerichtskosten in Strafsachen aufgenommen werden können, gegen die Artikel 10, 11 und 23 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 3 Buchstabe c) der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern im Falle der Säumigkeit der vertretenen juristischen Person wegen ihres Konkurses oder ihrer Zahlungsunfähigkeit der bevollmächtigte Rechtsanwalt außer bei systematischer Ablehnung des erteilten Auftrags das Risiko läuft, kein angemessenes Entgelt für seine Leistungen zu erhalten, während in allen Fällen, in denen ein Rechtsanwalt von einem Richter bestimmt wird, er grundsätzlich berechtigt ist, eine Vergütung für seine Leistungen zu fordern? ».

In tegenstelling tot de tweede prejudiciële vraag, betreft de eerste vraag noch het recht van de strafrechtelijk vervolgde rechtspersoon op het verkrijgen van de kosteloze bijstand van een advocaat om zich te verdedigen, noch de eventuele tenlasteneming van de kosten en erelonen van die advocaat door de Staat.
Im Unterschied zur zweiten Vorabentscheidungsfrage betrifft die erste Frage weder das Recht der strafrechtlich verfolgten juristischen Person, unentgeltlichen Beistand durch einen Rechtsanwalt zum Zwecke ihrer Verteidigung zu erhalten, noch die etwaige Übernahme der Kosten und Honorare dieses Rechtsanwalts durch den Staat.

Zoals de Ministerraad aangeeft, moet de bestreden bepaling evenwel in die zin worden geïnterpreteerd dat zij het de aangehouden persoon mogelijk maakt een overleg met zijn advocaat te verkrijgen dat langer duurt dan dertig minuten, maar beperkt is in het licht van de vereisten van het onderzoek wanneer, gelet op de concrete omstandigheden, de naleving van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens dat vereist.
Wie der Ministerrat anführt, ist die angefochtene Bestimmung jedoch auch so auszulegen, dass sie der festgenommenen Person eine Beratung mit ihrem Rechtsanwalt ermöglicht, die länger als 30 Minuten dauert, jedoch im Lichte der Erfordernisse der Ermittlung begrenzt ist, wenn die Einhaltung von Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention dies angesichts der konkreten Umstände erfordert.

Dat verschil in situaties verantwoordt dat de overheid de terugbetaling van de kosten en erelonen van haar advocaat ten laste van de verzoekende partij wier beroep is verworpen, niet kan verkrijgen, terwijl de verzoekende partij die de nietigverklaring van de handeling verkrijgt, de forfaitaire terugbetaling van haar kosten en erelonen van de advocaat kan verkrijgen.
Diese unterschiedlichen Situationen rechtfertigen es, dass die Behörde die Erstattung ihrer Rechtsanwaltskosten und -honorare zu Lasten der klagenden Partei, deren Klage abgewiesen wird, nicht erhalten kann, während die klagende Partei, die die Nichtigerklärung der Handlung erhält, die Pauschalerstattung ihrer Rechtsanwaltskosten und -honorare erhalten kann.

Het verwijzende rechtscollege interpreteert artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek in die zin dat het niet van toepassing is op de rechtsplegingen voor de Raad van State, zodat de partij die voor dat rechtscollege in het gelijk wordt gesteld er de rechtsplegingsvergoeding niet kan eisen waarin dat artikel voorziet, waardoor hij ertoe wordt verplicht een nieuwe procedure in te stellen voor de burgerlijke rechter teneinde, op grond van de artikelen 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek, de terugbetaling van zijn kosten en erelonen van de advocaat te verkrijgen.
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan legt Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches in dem Sinne aus, dass er nicht auf Verfahren vor dem Staatsrat anwendbar ist, so dass eine Partei, die vor diesem Rechtsprechungsorgan obsiegt, dort die in diesem Artikel vorgesehene Verfahrensentschädigung nicht fordern kann, wodurch sie verpflichtet ist, ein neues Verfahren vor dem Zivilrichter einzuleiten, um aufgrund der Artikel 1382 ff. des Zivilgesetzbuches die Erstattung ihrer Rechtsanwaltskosten und -honorare zu erhalten.

Aan het Hof wordt de vraag gesteld of de in het geding zijnde bepaling discriminerend is, indien zij zou worden geïnterpreteerd als zijnde niet van toepassing op de procedures voor de Raad van State, wat aan de voor dat rechtscollege in het gelijk gestelde partij de verplichting zou opleggen een nieuwe procedure voor de burgerlijke rechter in te stellen teneinde, op grond van de artikelen 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek, de terugbetaling van de kosten en de erelonen van haar advocaat te verkrijgen.
Der Hof wird zu einer etwaigen Diskriminierung befragt, die in der fraglichen Bestimmung enthalten sei, wenn diese so auszulegen sei, dass sie nicht auf Verfahren vor dem Staatsrat anwendbar sei, wodurch die vor diesem Rechtsprechungsorgan obsiegende Partei verpflichtet würde, ein neues Verfahren vor dem Zivilrichter einzuleiten, um auf der Grundlage der Artikel 1382 ff. des Zivilgesetzbuches die Erstattung ihrer Rechtsanwaltshonorare und -kosten zu erhalten.

Het Hof is ondervraagd geweest over het verschil in behandeling dat, vóór de aanneming van de bestreden wet, bestond tussen de rechtzoekenden op wie de wet van 2 augustus 2002 van toepassing was en de andere rechtzoekenden, die geen terugbetaling van de kosten en erelonen van hun advocaat konden verkrijgen, en heeft in zijn arrest nr. 16/2007 van 17 januari 2007 geoordeeld dat het in het geding zijnde verschil in behandeling discriminerend was en dat de discriminatie niet was gelegen in de wet van 2 augustus 2002, waarvan het toepassingsgebied in overeenstemming is met het nagestreefde doel, maar in het ontbreken van een algemene oplossing waarin de wetgever werd verzocht te voorzien.
Der Hof wurde zum Behandlungsunterschied befragt, der vor der Annahme des angefochtenen Gesetzes zwischen den Rechtsuchenden, auf die das Gesetz vom 2. August 2002 Anwendung fand, und den anderen Rechtsuchenden, die keine Erstattung der Kosten und Honorare ihres Rechtsanwalts erhalten konnten, bestand und hat in seinem Urteil Nr. 16/2007 vom 17. Januar 2007 erkannt, dass der fragliche Behandlungsunterschied diskriminierend war und dass die Diskriminierung nicht auf das Gesetz vom 2. August 2002 zurückzuführen war, dessen Anwendungsbereich dem angestrebten Ziel entspricht, sondern auf das Fehlen einer globalen Lösung, so dass der Gesetzgeber aufgefordert wurde, eine solche vorzusehen.