Vertaling van "arrest gewezen door " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

bij wijze van prejudiciële beslissing gewezen arrest | prejudicieel arrest
Vorabentscheidung | Vorabentscheidungsurteil

arrest door het Gerecht gewezen na vernietiging en verwijzing
Urteil des Gerichts nach Aufhebung und Zurückverweisung

op het derdenverzet gewezen arrest
auf die Drittwiderspruchsklage ergangenes Urteil

arrest van het Hof (EU) [ arrest HvJ EG | arrest van het Hof EG | arrest van het Hof van Justitie (EU) | arrest van het Hof van Justitie EG ]
Urteil des Gerichtshofs (EU) [ Urteil des Europäischen Gerichtshofs | Urteil des Gerichtshofs EG | Urteil EuGH ]

in hoger beroep gewezen arrest
Berufungsentscheid

vonnis [ arrest | rechterlijke uitspraak | uitspraak van het Hof ]
Urteil [ Gerichtsurteil | richterliche Verfügung | Urteilsspruch ]

tenuitvoerlegging van het vonnis [ gezag van het gewijsde | tenuitvoerlegging van een arrest | werking van het vonnis | wijze van tenuitvoerlegging ]
Urteilsvollstreckung [ Urteilswirkung | Vollstreckungsweg ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Ten vierde is het bestreden arrest gewezen op grond van niet-toepasselijke bepalingen, te weten de bepalingen van verordening (EG) nr. 207/2009 (1).
Viertens sei die angegriffene Entscheidung auf Basis nicht anwendbarer gesetzlicher Regelungen ergangen, nämlich den Bestimmungen der Verordnung (EG) Nr. 207/2009 (1).

Moerman, E. Derycke en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 10 maart 2015 in zake Hussain Azhar tegen de nv « Brouwerij De Koninck », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 31 maart 2015, heeft de Arrondissementsrechtbank te Antwerpen de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 577 van het Gerechtelijk Wetboek, zoals gewijzigd door artikel 5 van de Wet van 26 maart 2014 tot wijziging van het Gerechtelijk Wetboek en de Wet van 2 augustus 2002 betreffende de bestrijding van de betalingsachterstand bij handelstransacties met het oog op de toekenning van bevoegdheid aan de natuurlijke rechter in diverse materies, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat de hogere beroepen tegen vonnissen tussen ondernemingen, namelijk tussen alle personen die op duurzame wijze een economisch doel nastreven, die betrekking hebben op een handeling verricht in het kader van de verwezenlijking van dat doel, gewezen door de vrederechter (krachtens diens bijzondere bevoegdheden die volgen uit artikel 591 van het Gerechtelijk Wetboek) niet langer voor de rechtbank van koophandel doch voor de rechtbank van eerste aanleg worden gebracht, terwijl alle geschillen tussen ondernemingen en die betrekking hebben op een handeling verricht in het kader van de verwezenlijking van hun economisch doel, en die niet onder de bijzondere bevoegdheid van andere rechtscolleges vallen, krachtens artikel 573 van het Gerechtelijk Wetboek, zoals gewijzigd door artikel 2 van de Wet van 26 maart 2014, voor de rechtbank van koophandel worden gebracht ?
Moerman, E. Derycke und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers P.-Y. Dutilleux, unter dem Vorsitz des Präsidenten E. De Groot, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 10. März 2015 in Sachen Hussain Azhar gegen die « Brouwerij De Koninck » AG, dessen Ausfertigung am 31. März 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Bezirksgericht Antwerpen folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 577 des Gerichtsgesetzbuches, abgeändert durch Artikel 5 des Gesetzes vom 26. März 2014 zur Abänderung des Gerichtsgesetzbuches und des Gesetzes vom 2. August 2002 zur Bekämpfung von Zahlungsverzug im Geschäftsverkehr im Hinblick auf die Zuweisung der Zuständigkeit an den natürlichen Richter in verschiedenen Angelegenheiten, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem Berufungen gegen Urteile zwischen Unternehmen, das heißt zwischen allen Personen, die auf dauerhafte Weise einen wirtschaftlichen Zweck verfolgen, die eine im Rahmen der Verwirklichung dieses Zwecks getätigte Handlung betreffen und die vom Friedensrichter erlassen wurden (kraft dessen besonderer Zuständigkeiten, die sich aus Artikel 591 des Gerichtsgesetzbuches ergeben), nicht mehr vor das Handelsgericht, sondern vor das Gericht erster Instanz gebracht werden, während alle Streitigkeiten zwischen Unternehmen, die eine im Rahmen der Verwirklichung ihres wirtschaftlichen Zwecks getätigte Handlung betreffen und die nicht in die besondere Zuständigkeit anderer Rechtsprechungsorgane fallen, kraft Artikel 573 des Gerichtsgesetzbuches, abgeändert durch Artikel 2 des Gesetzes vom 26. März 2014, vor das Handelsgericht gebracht werden?

Bij artikel 98 van de wet van 5 februari 2016 tot wijziging van het strafrecht en de strafvordering en houdende diverse bepalingen inzake justitie (Belgisch Staatsblad, 19 februari 2016) heeft de wetgever, in paragraaf 2, eerste lid, van artikel 216bis van het Wetboek van strafvordering, de woorden « voor zover er nog geen vonnis of arrest is uitgesproken dat kracht van gewijsde heeft verkregen » vervangen door de woorden « voor zover er nog geen eindvonnis of eindarrest is gewezen in strafzaken », zodat geen enkele minnelijke schikking meer kan worden getroffen wanneer een vonnis waarmee de rechtsmacht van de rechter is uitgeput, ten gronde is gewezen wat de strafbepalingen betreft (Parl. St., Kamer, 2015-2016, DOC 54-1418/001, p. 101).
Mit Artikel 98 des Gesetzes vom 5. Februar 2016 zur Abänderung des Strafrechts und des Strafprozessrechts und zur Festlegung verschiedener Bestimmungen im Bereich der Justiz (Belgisches Staatsblatt, 19. Februar 2016) hat der Gesetzgeber in Paragraph 2 Absatz 1 von Artikel 216bis des Strafprozessgesetzbuches die Wortfolge « sofern noch kein Urteil oder Entscheid erlassen worden ist, das/der formell rechtskräftig geworden ist » durch die Wortfolge « sofern noch kein Endurteil oder Endentscheid in Strafsachen erlassen worden ist » ersetzt, so dass kein Vergleich mehr geschlossen werden kann, wenn ein Urteil, durch das die Gerichtsbarkeit des Richters erschöpft wird, zur Sache ergangen ist, was die Strafbestimmungen betrifft (Parl. Dok., Kammer, 2015-2016, DOC 54-1418/001, S. 101).

Bij zijn arrest nr. 29/2011 van 24 februari 2011, gewezen op een prejudiciële vraag, diende het Hof zich uit te spreken over de grondwettigheid van artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake bescherming van het leefmilieu, in samenhang gelezen met artikel 194 van het Vlaamse Gemeentedecreet van 15 juli 2005, in die zin geïnterpreteerd dat de gemeente niet de mogelijkheid zou hebben om zich in een procedure die door een inwoner namens die gemeente is ingeleid, te laten bijstaan door een zelf gekozen advocaat.
In seinem Entscheid Nr. 29/2011 vom 24. Februar 2011, der auf eine Vorabentscheidungsfrage hin ergangen ist, musste der Gerichtshof über die Verfassungsmäßigkeit von Artikel 1 des Gesetzes vom 12. Januar 1993 über ein Klagerecht im Bereich des Umweltschutzes in Verbindung mit Artikel 194 des flämischen Gemeindedekrets vom 15. Juli 2005 befinden, ausgelegt in dem Sinne, dass die Gemeinde nicht die Möglichkeit hätte, sich in einem Verfahren, das durch einen Einwohner im Namen dieser Gemeinde eingeleitet wurde, durch einen frei gewählten Rechtsanwalt beistehen zu lassen.

In zaak E-1/10 tussen Periscopus AS en Oslo Børs AS en Erik Must AS — VERZOEK aan het Hof overeenkomstig artikel 34 van de Overeenkomst tussen de EVA-staten betreffende de oprichting van een Toezichthoudende Autoriteit en een Hof van Justitie, ingediend door Oslo Tingrett (districtsrechtbank van Oslo), Noorwegen, betreffende de uitlegging van artikel 5, lid 4, van Richtlijn 2004/25/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 betreffende het openbaar overnamebod, zoals aangepast aan de EER-Overeenkomst bij Protocol 1 daarbij, heeft het Hof, samengesteld uit Carl Baudenbacher, voorzitter en rechter-rapporteur, Thorgeir Örlygsson en Henrik Bull, rechters, op 10 december 2010 een arrest gewezen, waarvan het dictum als volgt luidt:
In der Rechtssache E-1/10 (Periscopus AS/Oslo Børs AS und Erik Must AS) — ANTRAG des Oslo Tingrett (Bezirksgericht von Oslo) an den Gerichtshof gemäß Artikel 34 des Abkommens zwischen den EFTA-Staaten über die Errichtung einer Überwachungsbehörde und eines Gerichtshofs zur Auslegung des Artikels 5 Absatz 4 der Richtlinie 2004/25/EG des Europäischen Parlaments und des Rates vom 21. April 2004 betreffend Übernahmeangebote, angepasst durch Protokoll 1 — erließ der Gerichtshof, bestehend aus dem Präsidenten Carl Baudenbacher (Richter und Berichterstatter), Thorgeir Örlygsson und Henrik Bull (Richter), am 10. Dezember 2010 das Urteil mit folgendem Tenor:

In zaak E-2/10 tussen Þór Kolbeinsson en de IJslandse staat — VERZOEK aan het Hof uit hoofde van artikel 34 van de Overeenkomst tussen de EVA-staten betreffende de oprichting van een Toezichthoudende Autoriteit en een Hof van Justitie door Héraðsdómur Reykjavíkur (districtsrechtbank van Reykjavík), IJsland, betreffende de interpretatie van Richtlijn 89/391/EEG van de Raad van 12 juni 1989 betreffende de tenuitvoerlegging van maatregelen ter bevordering van de verbetering van de veiligheid en gezondheid van werknemers op het werk en van Richtlijn 92/57/EEG van de Raad van 24 juni 1992 betreffende de minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid voor tijdelijke en mobiele bouwplaatsen (achtste bijzondere richtlijn in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG), heeft het Hof, samengesteld uit Carl Baudenbacher, voorzitter, Thorgeir Örlygsson en Henrik Bull (rechter-rapporteur), rechters, op 10 december 2010 een arrest gewezen, waarvan het dictum als volgt luidt:
In der Rechtssache E-2/10 (Þór Kolbeinsson/Island) — ANTRAG des Héraðsdómur Reykjavíkur (Bezirksgericht von Reykjavík) an den Gerichtshof gemäß Artikel 34 des Abkommens zwischen den EFTA-Staaten über die Errichtung einer Überwachungsbehörde und eines Gerichtshofs zur Auslegung der Richtlinie 89/391/EWG des Rates vom 12. Juni 1989 über die Durchführung von Maßnahmen zur Verbesserung der Sicherheit und des Gesundheitsschutzes der Arbeitnehmer bei der Arbeit und der Richtlinie 92/57/EWG des Rates vom 24. Juni 1992 über die auf zeitlich begrenzte oder ortsveränderliche Baustellen anzuwendenden Mindestvorschriften für die Sicherheit und den Gesundheitsschutz (Achte Einzelrichtlinie im Sinne des Artikels 16 Absatz 1 der Richtlinie 89/391/EWG) — erließ der Gerichtshof, bestehend aus Carl Baudenbacher (Präsident), Thorgeir Örlygsson und Henrik Bull (Richter und Berichterstatter), am 10. Dezember 2010 das Urteil mit folgendem Tenor:

In zaak E-3/08 heeft de Republiek IJsland zich, door in gebreke te blijven de maatregelen te nemen die noodzakelijk zijn om de Verordening waarnaar wordt verwezen in punt 12u van hoofdstuk XV van Bijlage II bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte (Verordening (EG) nr. 648/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 31 maart 2004 betreffende detergentia, aangepast aan de EER-Overeenkomst bij Protocol 1 daarbij) binnen de voorgeschreven termijn in zijn interne rechtsorde op te nemen, niet aan zijn verplichtingen uit hoofde van artikel 7 van de EER-Overeenkomst heeft gehouden, en heeft het Hof, samengesteld uit Carl Baudenbacher, voorzitter, Henrik Bull, rechter-rapporteur, en Thorgeir Örlygsson, rechter, op 29 oktober 2008 een arrest gewezen, waarvan het dictum als volgt luidt:
In der Rechtssache E-3/08, EFTA-Überwachungsbehörde gegen Island — antrag auf Feststellung, dass die Republik Island dadurch, dass sie die erforderlichen Maßnahmen zur Umsetzung des in Anhang II Kapitel XV Ziffer 12u des EWR-Abkommens aufgeführten Rechtsakts (Verordnung (EG) Nr. 648/2004 des Europäischen Parlaments und des Rates vom 31. März 2004 über Detergenzien) in der durch das Protokoll 1 zum EWR-Abkommen angepassten Fassung in die innerstaatliche Rechtsordnung nicht fristgemäß verabschiedet hat, ihren Verpflichtungen nach Artikel 7 des EWR-Abkommens nicht nachgekommen ist – erließ der Gerichtshof, bestehend aus Carl Baudenbacher (Präsident), Henrik Bull (Richter und Berichterstatter) und Thorgeir Örlygsson (Richter) am 29. Oktober 2008 das Urteil mit folgendem Tenor:

In zaak E-2/08, Toezichthoudende Autoriteit van de EVA tegen IJsland – VERZOEK om een verklaring dat de Republiek IJsland, door niet binnen de voorgeschreven termijn de nodige maatregelen goed te keuren, of de Toezichthoudende Autoriteit van de EVA geen kennisgeving te hebben gedaan van de goedkeuring van de nodige maatregelen tot tenuitvoerlegging van het besluit waarnaar is verwezen in punt 1a van hoofdstuk XXIV van bijlage II bij de EER-Overeenkomst, namelijk Richtlijn 2004/26/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 tot wijziging van Richtlijn 97/68/EG, zoals aangepast aan de EER-Overeenkomst bij Protocol 1 daarop, in gebreke is gebleven te voldoen aan haar verplichtingen krachtens artikel 3 van dit besluit en artikel 7 van de EER-Overeenkomst, heeft het Hof, samengesteld uit Carl Baudenbacher, voorzitter, Henrik Bull, rechter-rapporteur, en Thorgeir Örlygsson, rechter, op 29 oktober 2008 een arrest gewezen, waarvan het dictum als volgt luidt:
In der Rechtssache E-2/08, EFTA-Überwachungsbehörde gegen Island – ANTRAG auf Feststellung, dass die Republik Island dadurch, dass sie die erforderlichen Maßnahmen zur Umsetzung des in Anhang II Kapitel XXIV Ziffer 1a des EWR-Abkommens aufgeführten Rechtsakts (Richtlinie 2004/26/EG des Europäischen Parlaments und des Rates zur Änderung der Richtlinie 97/68/EG) in der durch das Protokoll 1 zum EWR-Abkommen angepassten Fassung nicht fristgemäß verabschiedet oder der EFTA-Überwachungsbehörde mitgeteilt hat, ihren Verpflichtungen nach Artikel 3 dieses Rechtsakts und Artikel 7 des EWR-Abkommens nicht nachgekommen ist – erließ der Gerichtshof, bestehend aus Carl Baudenbacher (Präsident), Henrik Bull (Richter und Berichterstatter) und Thorgeir Örlygsson (Richter) am 29. Oktober 2008 das Urteil mit folgendem Tenor:

Onlangs heeft het Europees Hof van Justitie (EHvJ) op 23 oktober 2007 arrest gewezen in de zogeheten zaak "verontreiniging vanaf schepen".
Kürzlich (am 23. Oktober 2007) entschied der Europäische Gerichtshof in der Rechtssache „Verschmutzung durch Schiffe“.

Onlangs (12 december 2006) heeft het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen een arrest gewezen (zaak T-228/02, Organisatie van Volksmujahedeen van Iran tegen de Raad) waarin wordt erkend dat er nood is aan meer transparantie en eerbiediging van het recht op kennis van de bezwarende elementen op grond waarvan een politieke organisatie wordt opgenomen in de "terroristische lijst" van de EU, alsook van het recht op gerechtelijke verdediging. Is de Raad van Ministers van plan het Europese democratische recht te eerbiedigen en het arrest van het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen uit te voeren door over te gaan tot een herziening van de tot op heden gevolgde procedure voor het bestempelen van organisaties als terroristische organisaties?
In seiner jüngsten Entscheidung vom 12. Dezember 2006 (Rechtssache T-228/02, Volksmudschaheddin von Iran vs. Rat) erkannte das Europäische Gericht erster Instanz die Notwendigkeit einer umfassenderen Transparenz, der Einhaltung des Rechts auf Kenntnis der Beweismittel, auf deren Grundlage eine politische Organisation in die „Terror-Liste“ der EU aufgenommen wird, sowie des Rechts auf Verteidigung vor Gericht an. Beabsichtigt der Rat, die Achtung des demokratischen Rechtssystems in Europa sicherzustellen und das Urteil des Gerichts erster Instanz umzusetzen, indem er das bisher angewandte Verfahren zur Ausweisung von Organisationen als terroristische Organisationen überarbeitet?