Traduction de «arrest gregg heeft geoordeeld » (Néerlandais → Allemand) :

Immers, zoals het Hof heeft geoordeeld in B.6 van zijn arrest nr. 84/2001 van 21 juni 2001 en in B.4.2 van zijn arrest nr. 125/2011 van 7 juli 2011, was de regeling van artikel 63 van de Arbeidsovereenkomstenwet, dat enkel de bescherming van de arbeiders beoogt, door de wetgever ingevoerd vanuit de bekommernis om een ander verschil in behandeling te compenseren, namelijk dat inzake de opzeggingstermijnen, dat de bedienden bevoordeelde.
Wie der Gerichtshof in B.6 seines Entscheids Nr. 84/2001 vom 21. Juni 2001 und in B.4.2 seines Entscheids Nr. 125/2011 vom 7. Juli 2011 geurteilt hat, war nämlich die Regelung von Artikel 63 des Gesetzes über die Arbeitsverträge, der nur den Schutz der Arbeiter bezweckt, vom Gesetzgeber aus der Sorge um den Ausgleich eines anderen Behandlungsunterschieds eingeführt worden, nämlich desjenigen im Bereich der Kündigungsfristen, der die Angestellten bevorteilte.

Bij zijn arrest nr. 125/2011 van 7 juli 2011 heeft het Hof in verband met de bij de Arbeidsovereenkomstenwet ingestelde verschillende opzeggingstermijnen, naargelang de ontslagen werknemer het statuut van arbeider of dat van bediende heeft, geoordeeld : « B.3.1.
In seinem Entscheid Nr. 125/2011 vom 7. Juli 2011 hat der Gerichtshof im Zusammenhang mit den durch das Gesetz über die Arbeitsverträge eingeführten unterschiedlichen Kündigungsfristen je nachdem, ob der entlassene Arbeitnehmer den Arbeiter- oder den Angestelltenstatus hat, erkannt: « B.3.1.

Zoals het Hof eveneens bij zijn arrest nr. 5/2007 van 11 januari 2007 heeft geoordeeld, heeft de ontstentenis van een wettelijk vermoeden van toerekenbaarheid in artikel 67ter niet tot gevolg dat wordt verhinderd dat de verkeersovertredingen ten laste worden gelegd van een natuurlijke persoon of een rechtspersoon, aangezien die tenlastelegging dient te gebeuren door de rechter volgens de regels van het gemeen recht.
Wie der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 5/2007 vom 11. Januar 2007 ebenfalls erkannt hat, hat das Fehlen einer gesetzlichen Vermutung der Zurechenbarkeit in Artikel 67ter nicht zur Folge, dass die Zurechnung von Verstößen im Bereich des Straßenverkehrs zu Lasten einer natürlichen Person oder einer juristischen Person unmöglich würde, da diese Zurechnung durch den Richter nach den gemeinrechtlichen Regeln vorgenommen werden muss.

Bij zijn arrest nr. 217.243 van 16 januari 2012 heeft de Raad van State geoordeeld dat « de Brusselse regelgeving inzake geluidshinder [...] niet ' dezelfde werking ' heeft ' als een toegangsverbod tot de luchthaven ' in de zin waarin het Hof [van Justitie van de Europese Unie] erover heeft geoordeeld ».
In seinem Entscheid Nr. 217. 243 vom 16. Januar 2012 hat der Staatsrat geurteilt, dass « die Brüsseler Regelung in Bezug auf Geräuschbelästigung [...] nicht ' die gleiche Wirkung ' hat ' wie ein Zugangsverbot zum besagten Flughafen ' in dem Sinne, in dem der Gerichtshof [der Europäischen Union] darüber geurteilt hat ».

Zoals het Hof heeft geoordeeld bij zijn arrest nr. 182/2008 van 18 december 2008 brengt de toepassing van de bepalingen betreffende de rechtsplegingsvergoeding op alle partijen bij een geschil voor een burgerlijk rechtscollege geen onevenredige gevolgen met zich mee, aangezien de wetgever erover heeft gewaakt de toegang tot het gerecht niet te belemmeren door te voorzien in een forfaitair systeem en door, binnen dat systeem, een zekere beoordelingsbevoegdheid toe te kennen aan de rechter ten aanzien van het uiteindelijke bedrag van de rechtsplegingsvergoeding waartoe de in het ongelijk gestelde partij kan worden veroordeeld.
Wie der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 182/2008 vom 18. Dezember 2008 geurteilt hat, hat die Anwendung der Bestimmungen über die Verfahrensentschädigung auf alle Parteien in einer Streitsache vor einem Zivilgericht keine unverhältnismäßigen Folgen, da der Gesetzgeber darauf geachtet hat, den Zugang zum Gericht nicht zu behindern, indem er ein pauschales System vorgesehen hat und indem er innerhalb dieses Systems dem Richter eine gewisse Ermessensbefugnis zuerkannt hat bezüglich des Betrags der Verfahrensentschädigung, zu dem die unterlegene Partei schließlich verurteilt werden kann.

6. wijst erop dat het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie in een van de in paragraaf 5 genoemde zaken ten gunste van de verzoeker heeft geoordeeld (zaak F-58/10, arrest van 18 september 2012), het besluit van het Bureau van 16 oktober 2009 om tegen twee personeelsleden geen tuchtprocedure wegens een klacht over pesterijen in te leiden heeft vernietigd vanwege partijdigheid van de onderzoeker en zijn weigering om de anonimiteit van de getuigen te waarborgen, en het Bureau heeft gelast schadevergoeding aan de verzoeker en de proceskosten te betalen; wijst erop dat het Gerecht in zaak F-112/10 ten gunste van het Bureau heeft geoordeeld maar dat de verzoeker bij het Gerecht hoger beroep tegen het arrest heeft ingesteld; merkt op dat zaak F-38/12 nog hangende is;
6. stellt fest, dass in einem der in Ziffer 5 genannten Fälle das Gericht für den öffentlichen Dienst der Europäischen Union zugunsten des Klägers entschied (Urteil vom 18. September 2012 in der Rechtssache F-58/10) und die Entscheidung der Agentur vom 16. Oktober 2009 aufhob, kein Disziplinarverfahren gegen zwei Mitglieder des Personals wegen behaupteten Mobbings aufgrund der fehlenden Unparteilichkeit des Ermittlers und seiner Weigerung, die Anonymität der Zeugen zu garantieren, einzuleiten, sowie die Agentur zur Zahlung von Schadensersatz an den Kläger sowie zur Übernahme der Kosten verurteilte; stellt fest, dass in der Rechtssache F-112/10 das Gericht für den öffentlichen Dienst zugunsten der Agentur entschied, der Kläger jedoch beim Gericht Rechtsmittel gegen das Urteil eingelegt hat und in der Rechtssache F-38/12 das Urteil noch aussteht;

5. herinnert eraan dat bij de uitvoering van programma's voor hulpbehoevenden rekening moet worden gehouden met de zaak die bij het Gerecht van eerste aanleg aanhangig is gemaakt, zoals de Commissie terecht heeft opgemerkt in haar raming van ontvangsten en uitgaven voor het begrotingsjaar 2012; wijst erop dat het Hof in zijn arrest in zaak T576/08 van 13 april 2011 heeft geoordeeld dat alleen de verstrekking van levensmiddelen uit de interventievoorraden onder dit programma valt, in tegenstelling tot uitgaven voor de aanschaf van levensmiddelen op de markt; is van oordeel dat uit het arrest moet worden afgeleid dat artikel 2 van Verordening 983/2008 niet al rechtsgrond voor voedselverstrekking kan worden gebruikt;
5. erinnert daran, dass die Programme für Bedürftige, wie die Kommission in ihrem Voranschlag für den Haushaltsplan 2012 korrekt bemerkt, im Lichte des Verfahrens vor dem Gericht erster Instanz durchgeführt werden müssen; stellt fest, dass das Gericht in seinem Urteil in der Rechtssache T-576/08 vom 13. April 2011 erkannt hat, dass nur die Lieferung von Nahrungsmitteln aus Interventionsbeständen durch dieses Programm abgedeckt ist, nicht aber die Verursachung von Ausgaben, die durch den Ankauf von Nahrungsmitteln am Markt entstehen; ist der Auffassung, dass wegen des Urteils Artikel 2 der Verordnung Nr. 983/2008 nicht als Rechtsgrundlage für die Abgabe von Nahrungsmitteln an Bedürftige benutzt werden kann;

6. herinnert eraan dat bij de uitvoering van programma's voor hulpbehoevenden rekening moet worden gehouden met de zaak die bij het Gerecht van eerste aanleg aanhangig is gemaakt, zoals de Commissie terecht heeft opgemerkt in haar raming van ontvangsten en uitgaven voor het begrotingsjaar 2012; wijst erop dat het Hof in zijn arrest in zaak T576/08 van 13 april 2011 heeft geoordeeld dat alleen de verstrekking van levensmiddelen uit de interventievoorraden onder dit programma valt, in tegenstelling tot uitgaven voor de aanschaf van levensmiddelen op de markt; is van oordeel dat uit het arrest moet worden afgeleid dat artikel 2 van Verordening (EG) nr. 983/2008 niet al rechtsgrond voor voedselverstrekking kan worden gebruikt;
6. erinnert daran, dass die Programme für Bedürftige, wie die Kommission in ihrem Voranschlag für den Haushaltsplan 2012 korrekt bemerkt, im Lichte des Verfahrens vor dem Gericht erster Instanz durchgeführt werden müssen; stellt fest, dass das Gericht in seinem Urteil in der Rechtssache T-576/08 vom 13. April 2011 erkannt hat, dass nur die Lieferung von Nahrungsmitteln aus Interventionsbeständen durch dieses Programm abgedeckt ist, nicht aber die Verursachung von Ausgaben, die durch den Ankauf von Nahrungsmitteln am Markt entstehen; ist der Auffassung, dass wegen des Urteils Artikel 2 der Verordnung (EG) Nr. 983/2008 nicht als Rechtsgrundlage für die Abgabe von Nahrungsmitteln an Bedürftige benutzt werden kann;

60. merkt op dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens op 27 november 2007 met betrekking tot het in zaak 20477/05 Tillack vs. België ingediende verzoek heeft geoordeeld dat de Belgische staat, door in de woning van de betrokken journalist een huiszoeking te verrichten, artikel 10 (vrijheid van meningsuiting) van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens heeft geschonden; merkt in dit verband evenwel op dat noch de door het OLAF, noch de door de Commissie in een eerder stadium ingestelde administratieve onderzoeken het voorwerp vormden van dit arrest; is in dit verband van mening dat alles in het werk moet worden gesteld om de rechten van personen op wie een onderzoek betrekking heeft te beschermen;
60. stellt fest, dass der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte am 27. November 2007 in der Rechtssache Tillack gegen Belgien (Beschwerde Nr. 20477/05) entschieden hat, dass der belgische Staat mit der Durchsuchung der Räumlichkeiten des betroffenen Journalisten gegen Artikel 10 (Recht der freien Meinungsäußerung) der Europäischen Menschenrechtskonvention verstoßen hat; weist jedoch darauf hin, dass die vorangegangenen administrativen Ermittlungen von OLAF und der Kommission nicht Gegenstand dieser Entscheidung waren; ist in diesem Zusammenhang der Auffassung, dass generell jede geeignete Maßnahme ergriffen werden muss, um die Rechte der Personen, die Gegenstand von Ermittlungen sind, zu schützen;