Traduction de «augustus 1980 diende de vlaamse decreetgever zich » (Néerlandais → Allemand) :

Zoals blijkt uit de in B.5 geciteerde parlementaire voorbereiding, heeft de decreetgever geoordeeld dat de in het geding zijnde regelgeving een noodzakelijk instrument vormde voor de tenuitvoerlegging van de bevoegdheden van het Vlaamse Gewest op het vlak van het grond- en pandenbeleid, neergelegd in artikel 6, § 1, I, 6°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen.
Wie aus den in B.5 zitierten Vorarbeiten hervorgeht, hat der Dekretgeber den Standpunkt vertreten, dass die fragliche Regelung ein notwendiges Instrument darstellte für die Verwirklichung der Befugnisse der Flämischen Region in Bezug auf die Grundstücks- und Immobilienpolitik, die in Artikel 6 § 1 I Nr. 6 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen festgelegt sind.

Aan de toepassingsvoorwaarden van artikel 10 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen is voldaan, zodat de Vlaamse decreetgever zijn bevoegdheid niet heeft overschreden.
Die Anwendungsbedingungen von Artikel 10 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen sind erfüllt, so dass der flämische Dekretgeber seine Zuständigkeit nicht überschritten hat.

In het eerste middel in de zaken nrs. 5559 en 5560 voeren de verzoekende partijen aan dat de bestreden bepalingen de artikelen 10, 11, 39, 77, 125, 128, 129, 134, 160 en 161 van de Grondwet en de artikelen 4, 5, 6, § 1, 7 en 10 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen schenden, doordat de Vlaamse decreetgever het procesrecht voor de rechtscolleges zou hebben geregeld, terwijl die bevoegdheid zou zijn voorbehouden aan de federale wetgever.
Im ersten Klagegrund in den Rechtssachen Nrn. 5559 und 5560 führen die klagenden Parteien an, dass die angefochtenen Bestimmungen gegen die Artikel 10, 11, 39, 77, 125, 128, 129, 134, 160 und 161 der Verfassung und die Artikel 4, 5, 6 § 1, 7 und 10 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen verstießen, da der flämische Dekretgeber das Verfahrensrecht vor den Rechtsprechungsorganen geregelt habe, während diese Zuständigkeit dem föderalen Gesetzgeber vorbehalten sei.

Nu de bestreden bepalingen werden aangenomen op grond van de artikelen 6, § 1, X, 1°, en 11 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980, diende de Vlaamse decreetgever zich volgens de Waalse Regering niet te beroepen op artikel 10 van voormelde bijzondere wet.
Da die angefochtenen Bestimmungen aufgrund der Artikel 6 § 1 X Nr. 1 und 11 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 angenommen worden seien, habe der flämische Dekretgeber sich nach Ansicht der Wallonischen Regierung nicht auf Artikel 10 des obengenannten Sondergesetzes berufen müssen.

Met de eerste twee onderdelen van de tweede prejudiciële vraag beoogt het verwijzende rechtscollege te vernemen of artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 in overeenstemming is met artikel 134 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6, § 1, I, 1°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen, doordat, enerzijds, een administratieve overheid te allen tijde een « herstelvordering » kan inleiden, terwijl de Vlaamse decreetgever voor dergelijke vorderingen heeft voorzien in een verjaringstermijn op grond van zijn bevoegdheid inzake stedenbouw en ruimtelijke ordening (eerste onderdeel), en anderzijds, een administratieve overheid een vordering kan inleiden die vergelijkbaar waarin is voorzien in artikel 149 van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening (thans artikel 6.1.41 van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening van 15 mei 2009), terwijl het Vlaamse Gewest bevoegd is om de voorwaarden en de modaliteiten van een dergelijke vordering nader te regelen (tweede onderdeel).
Mit den ersten zwei Teilen der zweiten präjudiziellen Frage bezweckt das vorlegende Rechtsprechungsorgan zu erfahren, ob Artikel 1 des Gesetzes vom 12. Januar 1993 mit Artikel 134 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 § 1 I Nr. 1 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen vereinbar sei, indem einerseits eine Verwaltungsbehörde jederzeit eine « Wiederherstellungsklage » einreichen könne, während der flämische Dekretgeber für solche Klagen eine Verjährungsfrist vorgesehen habe aufgrund seiner Zuständigkeit für Städtebau und Raumordnung (erster Teil), und andererseits eine Verwaltungsbehörde eine Klage einreichen könne, die mit derjenigen vergleichbar sei, die in Artikel 149 des Dekrets vom 18. Mai 1999 über die Organisation der Raumordnung (nunmehr Artikel 6.1.41 des Flämischen Raumordnungskodex vom 15. Mai 2009) vorgesehen sei, während die Flämische Region befugt sei, die Bedingungen und Modalitäten einer solchen Klage im Einzelnen zu regeln (zweiter Teil).

Zonder dat er grond is om te onderzoeken of de bepaling van artikel 9, tweede lid, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 zo moet worden gelezen dat de bijzondere wetgever de erin bedoelde bevoegdheid niet dan aan de decreetgever heeft toegekend waaruit zou volgen dat die bepaling moet worden beschouwd als een bevoegdheidsverdelende regel in de zin van artikel 1 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof, en zonder dat er aanleiding is te onderzoeken of de materie van de pensioenen tot die bevoegdheid behoort, stelt het Hof vast dat artikel 9 niet wordt geschonden vermits de decreetgever, met het bepaalde in artikel 13, tweede lid, van het decreet van 22 december 1995, zich te dezen het beslissingsrecht heeft voorbehouden.
Ohne dass es Anlass dazu gibt, zu prüfen, ob die Bestimmung von Artikel 9 Absatz 2 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 dahingehend auszulegen ist, dass der Sondergesetzgeber die darin bezeichnete Zuständigkeit nicht dem Dekretgeber erteilt hat, woraus sich ergeben würde, dass diese Bestimmung als eine Zuständigkeitsverteilungsvorschrift im Sinne von Artikel 1 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 über den Schiedshof auszulegen wäre, und ohne dass es Anlass dazu gibt, zu prüfen, ob die Angelegenheit der Pensionen zu diesem Kompetenzbereich gehört, stellt der Hof fest, dass Artikel 9 nicht verletzt worden ist, da der Dekretgeber sich mit der Vorschrift von Artikel 13 Absatz 2 des Dekrets vom 22. Dezember 1995 im vorliegenden Fall die Entscheidungsbefugnis vorbehalten hat.