Nadat hij de balsem van de goede bedoelingen op de rauwe wonden van de werkelijkheid heeft aangebracht, ziet onze rapporteur wel degelijk dat sport geen cultuurfenomeen is, maar een politiek en strategisch instrument om de burger te onderwerpen en hem te doen vergeten dat hij via de televisie met behulp van archaïsche stimuli wordt gedresseerd en van zijn burgerrechten wordt beroofd.
Doch nachdem die Wunden der rauen Realität mit diesen zuckersüßen Worten und hehren Gefühlen besänftigt sind, erkennt unser Berichterstatter sehr wohl, dass der Sport keine kulturelle Erscheinung ist, sondern ein politisches und strategisches Instrument im Dienste der Ruhigstellung des Bürgers, der den Verlust seiner staatsbürgerlichen Macht durch die an archaische Instinkte appellierende Mediendressur vergessen soll.
