Vertaling van "behandeling van feitelijk " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

apparatuur voor de behandeling van as gebruiken | uitrusting voor de behandeling van as bedienen | apparatuur voor de behandeling van as bedienen | uitrusting voor de behandeling van as gebruiken
Aschebehandlungsanlagen bedienen

assisteren bij ingrepen ter behandeling van epilepsie | helpen bij chirurgie ter behandeling van epilepsie | assisteren bij chirurgie ter behandeling van epilepsie | helpen bij ingrepen ter behandeling van epilepsie
bei der Epilepsiechirurgie assistieren

concubant | feitelijk samenwonende | feitelijk samenwonende partner | ongehuwd samenwonende
Lebensgefährte | nichtehelicher Lebenspartner | nichtehelicher Partner | Partner einer eheähnlichen Gemeinschaft | Partner einer nichtehelichen Lebensgemeinschaft | Partner more uxorio

feitelijke betalingsonbekwaamheid | feitelijke insolventie | insolventie de facto
tatsächliche Zahlungsunfähigkeit

gelijke behandeling van man en vrouw [ gelijke behandeling van vrouwen en mannen | gelijkheid van vrouwen en mannen | gendergelijkheid | gendergelijkheidsindex | genderongelijkheid | genderongelijkheidsindex | ongelijke behandeling van vrouwen en mannen ]
Gleichheit von Mann und Frau [ Geschlechtspezifische Ungleichheiten | Gleichstellung der Geschlechter | Index zum Geschlechtergefälle | Index zur Gleichstellung der Geschlechter ]

chirurgische behandeling | chirurgische therapie | heelkundige behandeling | operatieve behandeling
chirurgische Behandlung | operative Behandlung

raad geven over de behandeling van kleiproducten | advies geven over de behandeling van kleiproducten | adviseren over de behandeling van kleiproducten
über den Umgang mit Tonprodukten aufklären

een feitelijk gezin vormen
eine eheähnliche Gemeinschaft bilden

fytosanitaire behandeling [ agrofarmaceutische behandeling | bespuiting van gewassen | onkruidbestrijding | parasietenbestrijding ]
Pflanzenschutzverfahren [ Anwendung von Pflanzenschutzgiften | Parasitenbekämpfung | Schädlingsbekämpfung | Unkrautbekämpfung ]

gelijke behandeling [ gelijke arbeidsmogelijkheden | gelijke kansen | gelijke rechten | ongelijke behandeling | positieve discriminatie | toelating op voet van gelijkheid ]
Gleichbehandlung [ Chancengleichheit | Gleichheitsgrundsatz | Grundsatz der Nichtdiskriminierung | positive Diskriminierung | ungleiche Behandlung ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 12 mei 2016 in zake Fernando Santin y Ogueta tegen de Belgische Staat, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 17 mei 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Luik, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 132bis van het Wetboek van de inkomstenbelastingen, zoals ingevoegd bij de wet van 27 december 2006 houdende diverse bepalingen (I), die de wet van 4 mei 1999 houdende fiscale en andere bepalingen wijzigt, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het een verschil in behandeling invoert tussen bepaalde categorieën van belastingplichtigen, namelijk, enerzijds, de belastingplichtigen die samen met de andere ouder het ouderlijk gezag over een gemeenschappelijk kind uitoefenen en die een geregistreerde of gehomologeerde overeenkomst of een rechterlijke beslissing kunnen overleggen en de toeslagen op de belastingvrije som voor personen ten laste kunnen verkrijgen en, anderzijds, de belastingplichtigen die samen met de andere ouder het ouderlijk gezag over een gemeenschappelijk kind uitoefenen en die mondeling zijn overeengekomen om daadwerkelijk een systeem van gelijkmatige verdeling te organiseren en in te voeren, dat zij met elk rechtsmiddel bewijzen, maar dat noch bij overeenkomst werd goedgekeurd, bekrachtigd of gehomologeerd, noch bij rechterlijke beslissing werd bevolen, en waarbij de taxatieambtenaar niet onkundig is van die feitelijke situatie, noch ze betwist ?
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 12. Mai 2016 in Sachen Fernando Santin y Ogueta gegen den belgischen Staat, dessen Ausfertigung am 17. Mai 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Lüttich, Abteilung Lüttich, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 132bis des Einkommensteuergesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 27. Dezember 2006 zur Festlegung verschiedener Bestimmungen, mit dem das Gesetz vom 4. Mai 1999 zur Festlegung steuerrechtlicher und anderer Bestimmungen abgeändert wurde, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er einen Behandlungsunterschied zwischen bestimmten Kategorien von Steuerpflichtigen einführt, nämlich einerseits den Steuerpflichtigen, die zusammen mit dem anderen Elternteil die elterliche Autorität über ein gemeinsames Kind ausüben und die eine registrierte oder homologierte Vereinbarung oder eine gerichtliche Entscheidung vorlegen können, und die Zuschläge zum Steuerfreibetrag für Personen zu Lasten erhalten können, und andererseits den Steuerpflichtigen, die zusammen mit dem anderen Elternteil die elterliche Autorität über ein gemeinsames Kind ausüben und die mündlich vereinbart haben, tatsächlich ein System der gleichmäßigen Aufteilung zu organisieren und einzuführen, das sie mit allen rechtlichen Mitteln beweisen, das aber weder durch Vereinbarung ratifiziert, bestätigt oder homologiert, noch durch eine gerichtliche Entscheidung angeordnet worden ist, wobei diese tatsächliche Situation dem mit der Besteuerung beauftragten Beamten nicht unbekannt ist und von ihm nicht bestritten wird?

De bestreden bepalingen worden in de memorie van toelichting bij het bestreden decreet als volgt verantwoord : « De huidige categorisering van huurders van een sociale huurwoning heeft echter een ongelijke behandeling van kinderen van huurders van een sociale huurwoning bij het overlijden of het vertrek van de langstlevende ouder tot gevolg. De kinderen die bij het sluiten van de huurovereenkomst meerderjarig zijn, zijn huurders van categorie A en hebben dus recht op de sociale huurwoning als de langstlevende ouder overlijdt of de sociale huurwoning verlaat, en kunnen de sociale huurwoning aankopen. De kinderen die minderjarig zijn bij het sluiten van de huurovereenkomst, en die op het moment dat ze meerderjarig worden de huurovereenkomst mee ondertekenen als huurder van categorie D, hebben die rechten niet. Nochtans was het nooit de bedoeling om het in het verleden steeds ingenomen beleidsstandpunt, met name dat sociale huurwoningen geen ' artificiële erfeniswoningen ' mogen zijn, te wijzigen. Dit betekent dat alleen de oorspronkelijke hoofdhuurder met zijn wettelijke of feitelijke partner de woning als laatsten konden bewonen. De sociale huurwoning zou niet mogen overgaan van de ouders op de kinderen of derden. Dit beleidsstandpunt is ingegeven vanuit de bekommernis om de gelijkheid tussen de kandidaat-huurders te waarborgen, meer bepaald tussen de kandidaat-huurders die op de wachtlijst staan en de inwonende meerderjarige kinderen en derden die later in de sociale huurwoning zijn komen bijwonen. De inwonende kinderen en andere inwonende derden dienen zich bij het overlijden of het vertrek van de oorspronkelijke huurder en zijn wettelijke of feitelijke partner, in eigen naam kandidaat te stellen voor een sociale huurwoning. Door te sleutelen aan de categorisering van de huurders kan dit beleidsstandpunt opnieuw gevalideerd worden. De meerderjarige kinderen bij aanvang van de huurovereenkomst worden ondergebracht in de nieuwe categorie C (komt overeen met de huidig ...
Die angefochtenen Bestimmungen wurden in der Begründung zum angefochtenen Dekret wie folgt gerechtfertigt: « Die derzeitige Einteilung in Kategorien von Mietern einer sozialen Mietwohnung führt jedoch zu einer ungleichen Behandlung von Kindern von Mietern einer sozialen Mietwohnung bei dem Tod oder dem Wegzug des hinterbliebenen Elternteils. Die Kinder, die bei dem Abschluss des Mietvertrags volljährig sind, sind Mieter der Kategorie A und haben folglich Anspruch auf die soziale Mietwohnung, wenn der hinterbliebene Elternteil stirbt oder die soziale Mietwohnung verlässt, und können die soziale Mietwohnung kaufen. Die Kinder, die bei dem Abschluss des Mietvertrags minderjährig sind und zu dem Zeitpunkt, zu dem sie volljährig werden, den Mietvertrag mit unterschreiben als Mieter der Kategorie D, haben diese Rechte nicht. Dennoch bestand nie die Absicht, den bereits in der Vergangenheit eingenommenen Standpunkt der Politik, nämlich dass soziale Mietwohnungen keine ' künstlichen Erbwohnungen ' sein dürfen, abzuändern. Dies bedeutet, dass nur der ursprüngliche Hauptmieter mit seinem gesetzlichen oder faktischen Partner die Wohnung als Letzte bewohnen konnte. Die soziale Mietwohnung könnte nicht von den Eltern auf die Kinder oder auf Dritte übergehen. Dieser Standpunkt der Politik beruhte auf dem Bemühen, die Gleichheit zwischen den Mietbewerbern zu gewährleisten, insbesondere zwischen den Mietbewerbern, die auf der Warteliste stehen, sowie die darin wohnenden volljährigen Kinder und Dritte, die gegebenenfalls später in die soziale Mietwohnung hinzuziehen. Die darin wohnenden Kinder und die anderen dort wohnenden Dritten müssen sich bei dem Tod oder dem Wegzug des ursprünglichen Mieters und seines gesetzlichen oder faktischen Partners in ihrem eigenen Namen um eine soziale Mietwohnung bewerben. Durch die Änderung der Einteilung der Mieter in Kategorien kann dieser Standpunkt der Politik erneut bestätigt werden. Die bei dem Beginn des Mietvertrags volljährigen Kinder werde ...

Door de regel van de verschoonbaarheid niet uit te breiden tot de feitelijk samenwonenden die zich persoonlijk aansprakelijk hebben gesteld voor de schuld van hun gefailleerde samenwonende, heeft de wetgever een verschil in behandeling ingevoerd dat, ten aanzien van het in B.4 omschreven doel, niet zonder redelijke verantwoording is, aangezien de door feitelijk samenwonenden gevormde gemeenschap niet met dezelfde zekerheid wordt aangetoond als die welke ontstaat uit het huwelijk of uit de wettelijke samenwoning en aangezien daaruit niet dezelfde rechten en plichten voortvloeien.
Indem der Gesetzgeber die Regel der Entschuldbarkeit nicht auf die faktisch Zusammenwohnenden, die persönlich für die Schuld ihres in Konkurs gegangenen Zusammenwohnenden haften, ausgedehnt hat, hat er einen Behandlungsunterschied eingeführt, der hinsichtlich der in B.4 beschriebenen Zielsetzung nicht einer vernünftigen Rechtfertigung entbehrt, da die durch faktisch Zusammenwohnende gebildete Gemeinschaft nicht mit der gleichen Sicherheit nachgewiesen ist wie diejenige, die aus der Ehe oder aus dem gesetzlichen Zusammenwohnen hervorgeht, und sich daraus nicht die gleichen Rechte und Pflichten ergeben.

De Spaanse autoriteiten en enkele belanghebbenden menen dat het beginsel van gelijke behandeling en non-discriminatie vereist dat vergelijkbare feitelijke situaties niet op verschillende wijze worden behandeld en dat uiteenlopende feitelijke situaties niet op dezelfde wijze worden behandeld, tenzij die verschillende behandeling objectief kan worden gerechtvaardigd.
Spanien und einige der Beteiligten sind der Auffassung, dass nach dem Grundsatz der Gleichbehandlung und der Nichtdiskriminierung vergleichbare tatsächliche Situationen nicht auf unterschiedliche Weise und unterschiedliche tatsächliche Situationen nicht auf gleiche Weise behandelt werden dürfen, sofern die unterschiedliche Behandlung nicht objektiv begründet werden kann.

Uit de motieven van de verwijzingsbeslissingen blijkt dat het Hof in de vier prejudiciële vragen wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van de artikelen 3, § 1, b), en 9, § 1, van de ordonnantie van 23 juli 1992 « betreffende de gewestbelasting ten laste van bezetters van bebouwde eigendommen en houders van een zakelijk recht op sommige onroerende goederen », zoals die van toepassing waren op het aanslagjaar 2005, in zoverre zij een verschil in behandeling zouden invoeren tussen twee categorieën van vennoten van een advocatenassociatie die ofwel bestaat uit feitelijke vennoten in de zin van het tweede lid van artikel 3, § 1, b), van de ordonnantie van 23 juli 1992, ofwel de rechtsvorm heeft aangenomen van een vennootschap : enerzijds, de eenhoofdige besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (ebvba) opgericht door een advocaat voor de uitoefening van zijn beroep, die dezelfde bebouwde eigendom betrekt als de advocatenassociatie, en, anderzijds, de natuurlijke persoon die het beroep van advocaat uitoefent in het kader van de feitelijke vereniging of voor rekening van de advocatenvennootschap.
Aus der Begründung der Verweisungsentscheidungen geht hervor, dass der Hof in den vier präjudiziellen Fragen gebeten wird, darüber zu befinden, ob die Artikel 3 § 1 Buchstabe b) und 9 § 1 der Ordonnanz vom 23. Juli 1992 « bezüglich der Regionalsteuer zu Lasten der Benutzer bebauter Grundstücke und Inhaber dinglicher Rechte an bestimmten Immobilien » in der für das Steuerjahr 2005 geltenden Fassung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar seien, insofern sie einen Behandlungsunterschied einführten zwischen zwei Kategorien von Teilhabern einer Anwaltssozietät, in der entweder faktische Teilhaber im Sinne von Absatz 2 von Artikel 3 § 1 Buchstabe b) der Ordonnanz vom 23. Juli 1992 zusammengeschlossen seien oder die in Form einer Gesellschaft gegründet worden sei: einerseits die Privatgesellschaften mit beschränkter Haftung mit einem Alleingesellschafter (PGmbHmA), die durch einen Rechtsanwalt zur Ausübung seines Berufs gegründet worden sei und das gleiche Gebäude wie die Anwaltssozietät benutze, und andererseits die natürliche Person, die den Anwaltsberuf im Rahmen der faktischen Vereinigung oder für Rechnung der Anwaltsgesellschaft ausübe.

Bij de behandeling van het voorstel voor een verordening van de Raad tot codificatie van Verordening (EEG) nr. 479/92 van de Raad van 25 februari 1992 betreffende de toepassing van 'artikel 85. lid 3 van het Verdrag op bepaalde groepen overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen tussen lijnvaartondernemingen (consortia), is de Adviesgroep unaniem tot de volgende conclusie gekomen:1) In de preambule, na overweging 4, zou de tekst van de vierde, vijfde en zesde overweging van Verordening (EEG) nr. 479/92 in aangepaste vorm weer moeten worden opgenomen, hetgeen tot de volgende twee overwegingen zou moeten leiden: "(5) Overeenkomsten inzake gemeenschappelijke dienstverlening tussen lijnvaartondernemingen met als doel de rationalisatie van hun activiteiten door middel van technische, operationele en/of commerciële regelingen (in scheepvaartkringen "consortia" genoemd) kunnen ertoe bijdragen de middelen ter beschikking te stellen die noodzakelijk zijn om de productiviteit van lijnvaartdiensten te verbeteren en de technische en economische vooruitgang te bevorderen; (6) Het zeevervoer is van belang voor de ontwikkeling van de handel van de Gemeenschap, en consortiumovereenkomsten kunnen in dit opzicht een rol spelen, gezien de bijzondere kenmerken van de internationale lijnvaart.
1) In der Präambel sollte nach Erwägung 4 der Text der Erwägungen 4, 5 und 6 der Verordnung (EWG) Nr. 479/92 in angepasster Form wieder eingesetzt werden, so dass sich daraus die folgenden beiden Erwägungen ergeben: „(5) Gemeinsame Dienstleistungsvereinbarungen zwischen Linienreedereien mit dem Ziel einer Rationalisierung ihrer Dienste durch technische, betriebliche und/oder kommerzielle Abmachungen (in Schifffahrtskreisen als Konsortien bezeichnet) können dazu beitragen, die nötigen Mittel zur Verbesserung der Produktivität von Linienschifffahrtsdiensten bereitzustellen und den technischen und wirtschaftlichen Fortschritt zu fördern.“, „(6) Der Seeverkehr ist für die Entwicklung des Handels der Gemeinschaft von großer Bedeutung: Konsortialverträgen kann unter Berücksichtigung der Besonderheiten der internationalen Linienschifffahrt eine wichtige Rolle zukommen.

Uit wat voorafgaat vloeit voort dat het door de verwijzende rechter vermelde verschil in behandeling, die in de vraag zelf daaraan toevoegt dat het orgaan dat voor hem verschijnt « rekening houdend met de toenmalige feitelijke elementen waarvan hij kennis had, te goeder trouw heeft geloofd dat hij geen misdrijf beging », niet voortvloeit uit de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek maar uit de toepassing die daarvan op de organen van vennootschappen wordt gemaakt krachtens beginselen en regels die vreemd zijn aan die artikelen en in feitelijke omstandigheden die door de feitenrechter en niet door het Hof dienen te worden beoordeeld.
Aus den vorstehenden Erwägungen ergibt sich, dass der vom vorlegenden Richter angeführte Behandlungsunterschied, wobei dieser in der Frage selbst hinzufügt, dass das vor ihm erschienene Organ « unter Berücksichtigung der damaligen faktischen Gegebenheiten, von denen es in Kenntnis war, gutgläubig geglaubt hat, es beginge keine Straftat », sich nicht aus den Artikeln 1382 und 1383 des Zivilgesetzbuches, sondern aus deren Anwendung auf die Gesellschaftsorgane aufgrund von Grundsätzen und Regeln, die nicht mit diesen Artikeln zusammenhängen, und unter faktischen Umständen, über die der Tatrichter und nicht der Hof zu befinden hat, ergibt.

87. verzoekt de lidstaten te werken aan de verbetering van de situatie van vrouwen, onder andere door tijdelijke, speciale maatregelen te nemen teneinde sneller te komen tot feitelijke gelijkheid van mannen en vrouwen, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het VN-Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (CEDAW), met name de artikelen 3 en 4 ervan; beveelt aan dat de Europese instellingen bij de beoordeling van de rechtmatigheid van de positieve maatregelen op basis van artikel 141, lid 4 van het EU-Verdrag, verklaring nr. 28 bij het Verdrag van Amsterdam en de richtlijnen op basis van artikel 13 van het EU-Verdrag, rekening houden met de inhoudelijke aanpak met betrekking tot de gelijkheid van mannen en vrouwen zoals die voortvloeit uit het VN-Verdrag, hetgeen (onder andere) betekent dat tijdelijke, speciale maatregelen worden beschouwd als passende instrumenten om te komen tot feitelijke gelijkheid, en niet louter als springplank voor de formele verwezenlijking van het beginsel van gelijke behandeling;
87. fordert die Mitgliedstaaten auf, die Stellung der Frauen aktiv zu verbessern, u. a. durch befristete Sondermaßnahmen im Hinblick auf die Beschleunigung einer faktischen Gleichstellung von Männern und Frauen entsprechend ihren Verpflichtungen im Rahmen des Übereinkommens der Vereinten Nationen über die Beseitigung jeder Form der Diskriminierung der Frau, insbesondere Artikel 3 und 4; empfiehlt, dass die europäischen Institutionen bei der Bewertung der Rechtmäßigkeit von Fördermaßnahmen auf der Grundlage von Artikel 141 Absatz 4 EGV, der Erklärung Nr. 28 zum Vertrag von Amsterdam und der Richtlinien auf der Grundlage von Artikel 13 EGV den sich aus diesem Übereinkommen ergebenden substanziellen Gleichstellungsansatz berücksichtigen, was u.a. heißt, dass befristete Sondermaßnahmen als geeignete Instrumente gelten, um faktische Gleichstellung zu erreichen, anstelle einer übermäßigen Inanspruchnahme des formalen Grundsatzes der Gleichbehandlung;

91. verzoekt de lidstaten te werken aan de verbetering van de situatie van vrouwen, onder andere door tijdelijke, speciale maatregelen te nemen teneinde sneller te komen tot feitelijke gelijkheid van mannen en vrouwen, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het VN-Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (CEDAW), met name de artikelen 3 en 4 ervan; beveelt aan dat de Europese instellingen bij de beoordeling van de rechtmatigheid van de positieve maatregelen op basis van artikel 141, lid 4 van het EU-Verdrag, verklaring nr. 28 bij het Verdrag van Amsterdam en de richtlijnen op basis van artikel 13 van het EU-Verdrag, rekening houden met de inhoudelijke aanpak met betrekking tot de gelijkheid van mannen en vrouwen zoals die voortvloeit uit het VN-Verdrag, hetgeen (onder andere) betekent dat tijdelijke, speciale maatregelen worden beschouwd als passende instrumenten om te komen tot feitelijke gelijkheid, en niet louter als springplank voor de formele verwezenlijking van het beginsel van gelijke behandeling;
91. fordert die Mitgliedstaaten auf, die Stellung der Frauen aktiv zu verbessern, u. a. durch befristete Sondermaßnahmen im Hinblick auf die Beschleunigung einer faktischen Gleichstellung von Männern und Frauen entsprechend ihren Verpflichtungen im Rahmen des UN-Übereinkommens über die Beseitigung jeder Form der Diskriminierung der Frau, insbesondere Artikel 3 und 4; empfiehlt, dass die europäischen Institutionen bei der Bewertung der Rechtmäßigkeit von Fördermaßnahmen auf der Grundlage von Artikel 141 Absatz 4 EGV, der Erklärung Nr. 28 zum Vertrag von Amsterdam und der Richtlinien auf der Grundlage von Artikel 13 EGV den sich aus diesem Übereinkommen ergebenden substanziellen Gleichstellungsansatz berücksichtigen, was u.a. heißt, dass befristete Sondermaßnahmen als geeignete Instrumente gelten, um faktische Gleichstellung zu erreichen, anstelle einer übermäßigen Inanspruchnahme des formalen Grundsatzes der Gleichbehandlung;

4. verzoekt de lidstaten actief te werken aan de verbetering van de positie van vrouwen, onder andere door tijdelijke speciale maatregelen te nemen teneinde sneller te komen tot een feitelijke gelijkheid van mannen en vrouwen, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het VN-Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (CEDAW), met name de artikelen 3 en 4; beveelt aan dat de Europese instellingen bij de beoordeling van de rechtmatigheid van de positieve maatregelen op basis van artikel 141, lid 4, VEU, verklaring nr. 28 bij het Verdrag van Amsterdam en de richtlijnen op basis van artikel 13 VEU, rekening houden met de inhoudelijke aanpak met betrekking tot de gelijkheid van mannen en vrouwen zoals die voortvloeit uit dit Verdrag, het geen (onder andere) betekent dat tijdelijke speciale maatregelen worden beschouwd als passende instrumenten om te komen tot een feitelijke gelijkheid in plaats van als inbreuken op het officiële beginsel van gelijke behandeling;
4. fordert die Mitgliedstaaten auf, die Stellung der Frauen aktiv zu verbessern, u. a. durch befristete Sondermaßnahmen im Hinblick auf die Beschleunigung einer faktischen Gleichstellung von Männern und Frauen entsprechend ihren Verpflichtungen im Rahmen des UN-Übereinkommens über die Beseitigung jeder Form der Diskriminierung der Frau, insbesondere Artikel 3 und 4; empfiehlt, dass die europäischen Institutionen bei der Bewertung der Rechtmäßigkeit von Fördermaßnahmen auf der Grundlage von Artikel 141 Absatz 4 EGV, der Erklärung Nr. 28 zum Vertrag von Amsterdam und der Richtlinien auf der Grundlage von Artikel 13 EGV den sich aus diesem Übereinkommen ergebenden substanziellen Gleichstellungsansatz berücksichtigen, was u.a. heißt, dass befristete Sondermaßnahmen als geeignete Instrumente gelten, um faktische Gleichstellung zu erreichen, anstelle einer übermäßigen Inanspruchnahme des formalen Grundsatzes der Gleichbehandlung;