Voor degenen die niet tot de beroepsbevolking behoren, lijkt toepassing van de wetgeving van de staat van woonplaats de meest passende optie, onverminderd specifieke bepalingen die hun prestaties garanderen uit hoofde van de wetgeving van een of meer andere lidstaten.
Bei nicht erwerbstätigen Personen dürfte die Anwendung des Rechts des Wohnsitzmitgliedstaats die angemessenste Lösung sein, unbeschadet spezifischer Bestimmungen, nach denen sie Anspruch auf Leistungen nach Rechtsvorschriften eines anderen Mitgliedstaates oder mehrerer anderer Mitgliedstaaten haben.