Traduction de «bestreden wetten heeft opgemerkt » (Néerlandais → Allemand) :

Zoals de afdeling wetgeving van de Raad van State in haar advies bij het voorontwerp van de bestreden wet heeft opgemerkt, is die appreciatiebevoegdheid evenwel niet onbegrensd, aangezien artikel 150 van de Grondwet aan de wetgever oplegt om minstens de zwaarste misdrijven aan de jury voor te behouden (Parl. St., Kamer, 2015-2016, DOC 54-1418/001, p. 266).
Wie die Gesetzgebungsabteilung des Staatsrates in ihrem Gutachten zum Vorentwurf des angefochtenen Gesetzes angemerkt hat, ist diese Ermessensbefugnis jedoch nicht unbegrenzt, da Artikel 150 der Verfassung den Gesetzgeber verpflichtet, mindestens die schwerwiegendsten Straftaten dem Geschworenenkollegium vorzubehalten (Parl. Dok., Kammer, 2015-2016, DOC 54-1418/001, S. 266).

Zoals de afdeling wetgeving van de Raad van State in haar adviezen over de voorontwerpen van de bestreden wetten heeft opgemerkt (Parl. St., Kamer, 2006-2007, DOC 51-2720/001, p. 92) - oordeel waarbij zowel de Ministerraad als de Vlaamse Regering zich aansluiten -, kan de federale wetgever op grond van zijn residuaire bevoegdheid algemene strafbepalingen inzake niet-discriminatie of aanzetten tot discriminatie aannemen, ongeacht de aangelegenheid waarin de discriminatie zich voordoet.
Wie die Gesetzgebungsabteilung des Staatsrates in ihrem Gutachten zu den Vorentwürfen der angefochtenen Gesetze bemerkt hat (Parl. Dok., Kammer, 2006-2007, DOC 51-2720/001, S. 92) - wobei sowohl der Ministerrat als auch die Flämische Regierung sich diesem Urteil anschliessen -, kann der föderale Gesetzgeber aufgrund seiner Restbefugnis allgemeine Strafbestimmungen in Bezug auf Nichtdiskriminierung oder Anstiftung zu Diskriminierung annehmen, ungeachtet der Angelegenheit, in der die Diskriminierung erfolgt.

Zoals in de parlementaire voorbereiding van de bestreden wetten werd opgemerkt, wordt « de gelijkstelling van de graden van licentiaat en master in de rechten verwezenlijkt door een Vlaams decreet van 4 april 2003 en een besluit van de Franse Gemeenschap van 19 mei 2004 » (Parl. St., Senaat, 2008-2009, nr. 4-1377/2, p. 2).
Wie in den Vorarbeiten zu den angefochtenen Gesetzen hervorgehoben wurde, wird « die Gleichstellung der Grade eines Lizentiaten und eines Masters der Rechte durch ein flämisches Dekret vom 4. April 2003 und einen Erlass der Französischen Gemeinschaft vom 19. Mai 2004 verwirklicht » (Parl. Dok., Senat, 2008-2009, Nr. 4-1377/2, S. 2).

Zoals de Franse Republiek heeft aangevoerd, is het juist dat de Raad – op zijn minst vanaf 24 juni 2008 – geen situatie kan laten voortbestaan waarin besluit 2007/868 geen grondslag meer had en daar dus zo spoedig mogelijk consequenties aan moest verbinden, maar dit neemt niet weg dat, zoals die lidstaat trouwens erkent en het Gerecht in punt 42 van het bestreden arrest terecht heeft opgemerkt, noch de uitspraak van de Court of Appeal van 7 mei 2008, noch het besluit van de Home Secretary van 23 juni 2008 een automatische en onmiddellijke impact op het destijds geldende besluit 2007/868 had.
Auch wenn der Rat, wie die Französische Republik ausgeführt hat, zumindest ab 24. Juni 2008 eine Situation, in der dem Beschluss 2007/868 die Grundlage entzogen war, nicht fortbestehen lassen durfte, sondern aus ihr umgehend die Konsequenzen zu ziehen hatte, wirkten sich, wie dieser Mitgliedstaat auch einräumt und das Gericht in Randnr. 42 des angefochtenen Urteils zu Recht festgestellt hat, das Urteil des Court of Appeal vom 7. Mai 2008 oder der Beschluss des Home Secretary vom 23. Juni 2008 doch nicht automatisch und unmittelbar auf den damals anwendbaren Beschluss 2007/868 aus.

In punt 42 van het bestreden arrest heeft het Gerecht opgemerkt dat noch de uitspraak van de Court of Appeal van 7 mei 2008, noch het besluit van de Home Secretary van 23 juni 2008 automatisch en onmiddellijk invloed heeft gehad op het destijds geldende besluit 2007/868/EG van de Raad van 20 december 2007 tot uitvoering van artikel 2, lid 3, van verordening nr. 2580/2001 en tot intrekking van besluit 2007/445/EG (PB L 340, blz. 100), aangezien dat besluit van kracht bleef, met kracht van wet, op grond van het vermoeden van rechtsgeldigheid van de handelingen van de Unie, zolang het niet was ingetrokken, in het kader van een beroep tot nietigverklaring nietig was verklaard of in het kader van een prejudiciële verwijzing of een exceptie van onwettigheid ongeldig was verklaard.
In Randnr. 42 des angefochtenen Urteils hat das Gericht dargelegt, weder das Urteil des Court of Appeal vom 7. Mai 2008 noch die Verordnung des Home Secretary vom 23. Juni 2008 hätten sich automatisch und unmittelbar auf den seinerzeit geltenden Beschluss 2007/868/EG des Rates vom 20. Dezember 2007 zur Durchführung von Artikel 2 Absatz 3 der Verordnung Nr. 2580/2001 und zur Aufhebung des Beschlusses 2007/445/EG (ABl. L 340, S. 100) ausgewirkt, da dieser Beschluss nach dem für Rechtsakte der Union geltenden Grundsatz der Vermutung ihrer Rechtmäßigkeit fortgegolten habe, solange er nicht zurückgenommen, im Rahmen einer Nichtigkeitsklage für nichtig erklärt oder infolge eines Vorabentscheidungsersuchens oder einer Rechtswidrigkeitseinrede für ungültig erklärt worden sei.

In punt 16 in fine van het bestreden arrest heeft het Gerecht voor ambtenarenzaken het volgende opgemerkt:
Das Gericht für den öffentlichen Dienst hat am Ende von Randnr. 16 des angefochtenen Urteils Folgendes ausgeführt:

Zoals de afdeling wetgeving van de Raad van State in haar advies bij het ontwerp van de bestreden bepaling heeft opgemerkt, regelt de wetgever aldus een aangelegenheid die in beginsel tot de bevoegdheid van de Koning behoort (Parl. St., Kamer, 2000-2001, Doc.
Wie die Gesetzgebungsabteilung des Staatsrates in ihrem Gutachten zum Entwurf der angefochtenen Bestimmung hervorgehoben haben hat, regelt der Gesetzgeber somit eine Angelegenheit, die im Prinzip in den Zuständigkeitsbereich des Königs fällt (Parl. Dok., Kammer, 2000-2001, Dok.

In zoverre de middelen de bestreden bepalingen verwijten dat zij voorzien in een heffing voor de jaren 1995, 1996 en 1998 tot 2001, die reeds bij vroegere wetten was ingevoerd, zoals het Hof in B.8 heeft opgemerkt, dienen zij te worden verworpen om de redenen die zijn uiteengezet in de arresten van het Hof nrs. 9/99 (B.5.1 tot B.5.9) van 28 januari 1999, 36/99 (B.3.1 tot B.3.4) van 17 maart 1999, 97/99 (B.44 tot B.46) van 15 september 1999, 103/2000 (B.8) van 11 oktober 2000, 159/2001 (B.25) van 19 december 2001 en 40/2003 (B.19) van 9 april 2003.
Insofern in den Klagegründen bemängelt wird, dass die angefochtenen Bestimmungen für die Jahre 1995, 1996 und 1998 bis 2001 einen Beitrag vorsehen, der bereits, wie der Hof in B.8 erwähnt hat, in vorherigen Gesetzen vorgesehen war, sind sie aus den Gründen abzuweisen, die in den Urteilen des Hofes Nrn. 9/99 (B.5.1 bis B.5.9) vom 28. Januar 1999, 36/99 (B.3.1 bis B.3.4) vom 17. März 1999, 97/99 (B.44 bis B.46) vom 15. September 1999, 103/2000 (B.8) vom 11. Oktober 2000, 159/2001 (B.25) vom 19. Dezember 2001 und 40/2003 (B.19) vom 9. April 2003 dargelegt wurden.

In punt 47 van de bestreden arresten heeft het Gerecht evenwel terecht opgemerkt dat het feit dat een teken algemeen geschikt is om een merk in de zin van artikel 4 van verordening nr. 40/94 te vormen, niet impliceert dat dit teken noodzakelijkerwijs onderscheidend vermogen in de zin van artikel 7, lid 1, sub b, van deze verordening heeft voor een bepaalde waar of dienst.
Wie das Gericht jedoch zu Recht in Randnummer 47 der angefochtenen Urteile festgestellt hat, bedeutet die allgemeine Markenfähigkeit eines Zeichens im Sinne von Artikel 4 der Verordnung Nr. 40/94 nicht, dass dieses Zeichen im Hinblick auf eine bestimmte Ware oder Dienstleistung notwendig Unterscheidungskraft im Sinne von Artikel 7 Absatz 1 Buchstabe b der Verordnung hat.

Zoals de afdeling wetgeving van de Raad van State in zijn advies over het bestreden decreet heeft opgemerkt, betreft het opzetten van een systeem van integrale kwaliteitszorg aspecten van de « organieke wetgeving » van de verzorgingsinstellingen.
Wie die Gesetzgebungsabteilung des Staatsrates in ihrem Gutachten über das angefochtene Dekret angemerkt habe, betreffe die Einführung eines Systems des integralen Qualitätsmanagements Aspekte der « Grundgesetzgebung » der Pflegeanstalten.