De afwezigheid van een gemeenschappelijke hiërarchie van normen tussen de verschillende regelsystemen in de wereld, de consensus over vaste universele rechten die niet kunnen worden aangevochten, een internationaal recht dat is beperkt tot betrekkingen tussen staten en wordt gecontroleerd door dezelfden die de verplichtingen zijn aangegaan (een zwak punt in de procedures van de IAO), dit alles zet aan tot het zoeken naar nieuwe wegen en referentiepunten, onder gebruikmaking van regels die niet in hoofdzaak staten betreffen.
Das Fehlen einer gemeinsamen Hierarchie der Normen zwischen den verschiedenen internationalen Regelungen, der Konsens über die allgemeinen Rechte ohne echte Möglichkeit der Gegenüberstellung, ein Völkerrecht, das auf zwischenstaatliche Beziehungen reduziert ist und von denjenigen kontrolliert wird, die sich verpflichtet haben (Schwäche der ILO-Verfahren), dies alles veranlasst dazu, neue Wege und Bezugsgrößen zu suchen und Regelungen zu fordern, die nicht im Wesentlichen staatlich sind.
