Immers, bij het ontbreken van binnengrenzen kan lidstaat A zich eindeloos druk maken, maar als lidstaat B de tewerkstelling van illegalen vervolgens niet of nauwelijks aanpakt, blijft lidstaat A uiteindelijk een roepende in de woestijn.
Denn ohne Binnengrenzen kann sich Mitgliedstaat A so viele Gedanken machen wie er will: wenn Mitgliedstaat B kaum einen Gedanken an das Problem der Beschäftigung illegaler Einwanderer verschwendet, bleibt das Aufbegehren von Mitgliedstaat A nichts weiter als eine Stimme, die im Nichts verhallt.