Vertaling van "blijkt hoe vaak " (Nederlands → Duits) :

20. neemt met tevredenheid kennis van de prestaties van 8 800 kandidaten en de wijze waarop is omgegaan met deze kandidaten, de 1 300 sollicitatiegesprekken en de 118 vacatures; betreurt het evenwel dat er geen overzicht bestaat waaruit blijkt hoe vaak een kandidaat voor een gesprek is uitgenodigd en dat het proces dus niet als volledig transparant kan worden beschouwd; verzoekt de EDEO om zich een beter beeld te vormen van de kosten van de sollicitatiegesprekken;
20. vermerkt mit Genugtuung, dass 8 800 Bewerber geprüft, 1 300 Gespräche geführt und 118 Stellen besetzt wurden; bedauert allerdings, dass keine Übersicht existiert, wie oft ein Bewerber zu Gesprächen eingeladen wurde, und das Verfahren somit nicht als vollständig transparent angesehen werden kann; ersucht den EAD, einen besseren Überblick über die Kosten der Gespräche zu vermitteln;

Derhalve is het van belang dat uit de informatie in het jaarverslag blijkt hoe vaak en waarom nationale leden gebruik hebben gemaakt van hun gerechtelijke bevoegdheden (waarom het niet mogelijk was de nationale bevoegde autoriteit tijdig te identificeren)..
Deshalb müssen die Angaben, wie oft und warum nationale Mitglieder ihre justiziellen Befugnisse ausgeübt haben (warum sie nicht rechtzeitig eine zuständige nationale Behörde ermitteln konnten), im Jahresbericht vorkommen.

Hoe vaak hebben de lidstaten niet geprobeerd hun belastingwetgeving te harmoniseren – een noodzakelijke voorwaarde voor een goede governance van de euro, zoals thans eens te meer blijkt?
Wie viele Male haben die Mitgliedstaaten versucht, das Steuerwesen für eine gute Steuerung des Euro zu harmonisieren – eine Voraussetzung, wie heute nur allzu offensichtlich ist?

24. onderstreept verder de betekenis van het arbeidsrecht, en met name de vraag hoe dit optimaal op het MKB kan worden toegesneden, bijvoorbeeld via beter advies of vereenvoudiging van administratieve procedures, en roept de lidstaten op bijzondere aandacht aan het MKB te schenken waar het gaat om hun specifieke aanpak van flexizekerheid, met inbegrip van actief arbeidsmarktbeleid, aangezien het MKB vanwege de geringe hoeveelheid personeel weliswaar meer ruimte heeft voor interne en externe flexibiliteit, maar tegelijk behoefte heeft aan meer zekerheid voor de bedrijven zelf en voor de werknemers; acht het van essentieel belang dat het arbeidsrecht, als een van de belangrijkste pijlers van flexizekerheid, een betrouwbare rechtsgrondslag biedt voor het MKB, daar deze bedrijven zich vaak geen juridische dienst of een personeelsafdeling kunnen permitteren; wijst op gegevens van Eurostat waaruit blijkt dat 91,5% van de Europese bedrijven in 2003 minder dan 10 mensen in dienst had;
24. betont ferner die Bedeutung des Arbeitsrechts, insbesondere im Hinblick darauf, wie seine Anwendung auf KMU – beispielsweise durch verbesserte Beratung oder Vereinfachung von Verwaltungsvorgängen – optimiert werden kann; fordert die Mitgliedstaaten auf, im Rahmen der von ihnen verfolgten Strategien im Zusammenhang mit Flexicurity, einschließlich aktiver Arbeitsmarktmaßnahmen, den KMU besondere Aufmerksamkeit zu widmen, da KMU einerseits aufgrund ihrer geringen Mitarbeiterzahl Raum für mehr interne und externe Flexibilität haben, andererseits aber mehr Sicherheit für sich und ihre Beschäftigten brauchen; hält es für wesentlich, dass das Arbeitsrecht als eine der tragenden Säulen der Flexicurity eine zuverlässige Rechtsgrundlage für KMU bietet, da sich diese Unternehmen oft keine eigene Rechts- oder Personalabteilung leisten können; weist darauf hin, dass Eurostat-Daten zufolge 91,5 % der europäischen Unternehmen 2003 weniger als 10 Beschäftigte hatten;

Uit alles wat hierboven is beschreven, blijkt wel hoe nodig het is het politieke kader te versterken. Tot nog toe was dit kader nogal defensief en gebaseerd op protectionisme, maar al te vaak werd naar maatregelen gegrepen die weliswaar noodzakelijk maar ook ontoereikend waren.
Dies alles zeigt, dass der politische Rahmen gestärkt werden muss, der bisher eher defensiv war und auf einer protektionistischen Argumentation basierte und Maßnahmen hervorbrachte, die notwendig, aber unzureichend waren.

Zouden de programmacomplementen in theorie de besluitvorming van het toezichtcomité immers moeten versnellen, in de praktijk blijkt dat wijzigingen, hoe klein ook, in deze documenten te vaak leiden tot nieuwe besluiten tot wijziging van de respectievelijke OP's.
So sollten die Ergänzungen zur Programmplanung theoretisch dazu beitragen, die Entscheidungen der Begleitausschüsse zu beschleunigen, doch hat sich gezeigt, dass selbst kleinere Änderungen dieser Dokumente allzu häufig neue Entscheidungen zur Änderung der jeweiligen OP nach sich ziehen.

Men ziet immers niet alleen niet in hoe men technisch gezien de andere schuldeisers van een persoon met overmatige schuldenlast zou kunnen laten bijdragen tot dat Fonds, niet alleen omdat er vaak onduidelijkheid bestaat over de andere schuldeisers maar ook omdat die schuldvorderingen kunnen verschillen. Bovendien blijkt uit het Algemeen Verslag van de Koning Boudewijnstichting (Algemeen Verslag over de Armoede, K.B.S., 1994), dat tot talrijke wetgevingsinitiatieven heeft geleid, en uit de parlementaire voorbereiding van de bestreden wet (Parl. St., Kamer, 1996-1997, nrs. 1073/1, 1073/11, p. 124, en 1074/1, p. 3) het belangrijke aandeel van het consumentenkrediet in het fenomeen van de overmatige schuldenlast, ook al is dit soort krediet niet het enige met een belangrijk aandeel hierin, wat kan uitleggen dat de wetgever uitsluitend de kredietinstellingen de financiering van het Fonds laat dragen, dat tot doel heeft de kosten te betalen die verbonden zijn met de schuldbemiddelingen van behoeftige personen.
Es ist nämlich nicht nur unverständlich, wie man technisch aufgrund der Unbestimmtheit der anderen Gläubiger sowie der Veränderlichkeit dieser Forderungen andere Gläubiger einer überschuldeten Person zur Finanzierung dieses Fonds hätte heranziehen können, sondern darüber hinaus haben der allgemeine Bericht der König-Baudouin-Stiftung (allgemeiner Bericht über die Armut, K.B.S., 1994), der die Grundlage zahlreicher gesetzgeberischer Initiativen bildet, sowie die Vorarbeiten zum angefochtenen Gesetz (Parl. Dok., Kammer, 1996-1997, Nrn. 1073/1, 1073/11, S. 124, und 1074/1, S. 3) die bedeutende Rolle des Verbraucherkredits - auch wenn er nicht alleine dazu beiträgt - im Phänomen der Überschuldung verdeutlicht, was erklären kann, dass der Gesetzgeber nur den Kreditinstituten die Finanzierung des Fonds auferlegt hat, der die mit der Schuldenvermittlung von bedürftigen Personen verbundenen Kosten begleichen soll.