We moeten de beloften van Lissabon waarmak
en in plaats van te blijven steken in de aloude Lissabonretoriek. Dit werd terecht een prioriteit genoemd in de toespraak van de nieuwe fungerend voorzitter van de Raad, Tony Blair, voor het Europees Parlement. Wat een geweldige toespraak was dat overigens; het is duidelijk dat de diplomaten een gevoelige snaar bij hem, of het voorzitterschap, hebben geraakt sinds de top. Hij vestigde ook de aandacht op het onliberale zogenaamde Europese sociale model, dat de bevoorrechten beschermt en niets doet om nieuwe banen te scheppen en de investeringe
n of de economische ...[+++]groei te verhogen.
Der neue Ratspräsident, Tony Blair, hat in seiner Rede vor dem Europäischen Parlament – in dieser wundervollen Inszenierung, in der wir ihn in seiner neuen Rolle des Diplomaten erleben konnten, auf die er sich seit dem Gipfel anscheinend spezialisiert hat – diesen Punkt zu Recht als Priorität hervorgehoben, ebenso wie das unliberale, so genannte europäische Sozialmodell, das die Privilegierten schützt und nicht zur Schaffung von Arbeitsplätzen, zur Förderung von Investitionen oder zur Steigerung des Wirtschaftswachstums beiträgt.
