Vertaling van "blz ii‑387 punt " (Nederlands → Duits) :

131 Tot slot moet met betrekking tot de vermelding van de beroepstermijnen en –mogelijkheden in het bestreden besluit worden opgemerkt, dat geen enkele uitdrukkelijke bepaling van gemeenschapsrecht de instellingen een algemene verplichting oplegt om de adressaten van handelingen te informeren over de rechtsmiddelen die hun ten dienste staan, en over de termijnen waarbinnen daarvan gebruik kan worden gemaakt (beschikking van het Hof van 5 maart 1999, Guérin automobiles/Commissie, C‑153/98 P, Jurispr. blz. 1441, punten 13 en 15; arrest van het Gerecht van 24 februari 2000, ADT Projekt/Commissie, T‑145/98, Jurispr. blz. II‑387, punt 210).
131 Was schließlich einen Hinweis auf Fristen und Rechtsbehelfe in der angefochtenen Entscheidung betrifft, so enthält keine gemeinschaftsrechtliche Vorschrift die ausdrückliche allgemeine Verpflichtung, die Adressaten von Rechtsakten über die möglichen Rechtsbehelfe und die Fristen, in denen sie eingelegt werden können, zu belehren (Beschluss des Gerichtshofes vom 5. März 1999 in der Rechtssache C‑153/98 P, Guérin automobiles/Kommission, Slg. 1999, S. 1441, Randnrn. 13 und 15, Urteil des Gerichts vom 24. Februar 2000 in der Rechtssache T‑145/98, ADT Projekt/Kommission, Slg. 2000, II‑387, Randnr. 210).

Op grond van het principe van het wettelijk voorbehoud in strafzaken, heeft het Hof onlangs in voornoemd arrest van 3 mei 2005 in gevoegde zaken C-387/02, C-391/02 en C-403/02 (punt 74) verduidelijkt dat “een richtlijn niet op zichzelf en los van een ter uitvoering ervan aangenomen nationale wet de strafrechtelijke aansprakelijkheid kan bepalen of verzwaren van degenen die haar bepalingen overtreden (zie in het bijzonder de arresten van 8 oktober 1987, Kolpinghuis Nijmegen, zaak 80/86, Jurispr. blz. 3969, punt 13, en van 7 januari 2004, X, zaak C-60/02, nog niet gepubliceerd in de Jurisprudentie, punt 61 en de aldaar aangehaalde jurisprudentie)”.
In Anwendung des Gesetzesvorbehalts im Strafrecht hat der Gerichtshof auch jüngst klargestellt (Urteil vom 3. Mai 2005 in den verbundenen Rechtssachen C-387/02, C-391/02 und C-403/02), dass eine Richtlinie für sich allein und unabhängig von zu ihrer Durchführung erlassenen innerstaatlichen Rechtsvorschriften eines Mitgliedstaats nicht die Wirkung haben kann, die strafrechtliche Verantwortlichkeit derjenigen, die gegen die Vorschriften dieser Richtlinie verstoßen, festzulegen oder zu verschärfen (Urteile vom 8. Oktober 1987, Rs. 80/86, Kolpinghuis Nijmegen, Slg. S. 3969, Rdnr. 13, und vom 7. Januar 2004, Rs. C-60/02, X, noch nicht in der amtlichen Sammlung veröffentlicht, Rdnr. 61 und darin genannte Rechtsprechung).

Zie ook zaak C-287/98 Luxemburg tegen Linster (Jurispr. 2000-I, blz. 6917, punt 43); zaak C-387/97 Commissie tegen Helleense Republiek (Jurispr. 2000-I, blz. 5047); zaak C-327/82 Ekro tegen Produktschap voor Vee en Vlees, Jurispr.1984-I, blz. 107, punt 11. Het beginsel van eenvormige toepassing is ook van toepassing op het gebied van het privaatrecht, zie zaak C-373/97 Dionisios Diamantis tegen Elliniko Dimosio (Griekse overheid) en Organismos Oikonomikis Anasygkrotisis Epicheiriseon AE (OAE), Jurispr. 2000-I. Blz. 1705, punt 34; zaak C-441/93 Pafitis en anderen tegen Trapeza Kentrikis Ellados en anderen, Jurispr. 1996-I, blz. 1347, punten 68-70.
C-287/98 (Luxemburg/Linster, Slg. 2000, I-6917, Randnr. 43), Rs. C-387/97 (Kommission/Griechenland, Slg. 2000, I-5047), Rs. C-327/82 (Ekro/Produktschap voor Vee en Vlees, Slg. 1984-107, Randnr. 11). Der Grundsatz der einheitlichen Anwendung ist auch im Bereich des Privatrechts anwendbar, vgl. Rs. C-373/97 (Dionisios Diamantis/Elliniko Dimosio, Organismos Ikonomikis Anasinkrotisis Epikhiriseon AE (OAE), Slg. 2000, I-1705, Randnr. 34 und Rs. C-441/93 Pafitis u. a./ TKE u. a., Slg. 1996, I-1347, Randnrn. 68 bis 70.