Vertaling van "burgerlijk wetboek geïnde schadevergoedingen " (Nederlands → Duits) :

Volgens het verwijzende rechtscollege vallen de krachtens artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek geïnde schadevergoedingen onder de toepassingssfeer van artikel 1409bis van het Gerechtelijk Wetboek en dient de schuldenaar die op grond van die bepaling voor hem en zijn gezin de noodzakelijke inkomsten wenst te behouden, binnen de termijn van vijf dagen vastgesteld in artikel 1408, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek, zijn opmerkingen voor te leggen teneinde te laten erkennen dat de door hem geïnde vergoedingen niet vatbaar zijn voor beslag.
Nach Darlegung des vorlegenden Rechtsprechungsorgans gehören die aufgrund von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches erhaltenen Entschädigungen zum Anwendungsbereich von Artikel 1409bis des Gerichtsgesetzbuches und muss der Schuldner, der aufgrund dieser Bestimmung für sich und seine Familie die erforderlichen Einkünfte behalten möchte, seine Anmerkungen innerhalb der in Artikel 1408 § 3 des Gerichtsgesetzbuches festgelegten Frist von fünf Tagen vorlegen, um die Unpfändbarkeit der Entschädigungen, die er erhält, anerkennen zu lassen.

Bovendien wordt de verhuurder, althans wanneer het huurcontracten met betrekking tot de hoofdverblijfplaats betreft, gestimuleerd om de registratie te vragen doordat hij, zolang de registratie niet is uitgevoerd, geen beroep kan doen op de schadevergoedingen die het Burgerlijk Wetboek voorziet in geval van voortijdige beëindiging van het huurcontract door de huurder ' (Parl. St., Kamer, 2006-2007, DOC 51-2773/001, pp. 53-54).
Ausserdem wird der Vermieter, zumindest wenn der Mietvertrag den Hauptwohnort betrifft, angeregt, die Registrierung zu beantragen, denn solange diese Formalität nicht erfüllt wurde, kann er die im Zivilgesetzbuch vorgesehene Entschädigung im Falle der vorzeitigen Kündigung des Mietvertrags durch den Mieter nicht fordern ' (Parl. Dok., Kammer, 2006-2007, DOC 51-2773/001, SS. 53-54).

Bovendien wordt de verhuurder, althans wanneer het huurcontractenmet betrekking tot de hoofdverblijfplaats betreft, gestimuleerd om de registratie te vragen doordat hij, zolang de registratie niet is uitgevoerd, geen beroep kan doen op de schadevergoedingen die het Burgerlijk Wetboek voorziet in geval van voortijdige beëindiging van het huurcontract door de huurder » (Parl. St., Kamer, 2006-2007, DOC 51-2773/001, pp. 53-54).
Ausserdem wird der Vermieter, zumindest wenn der Mietvertrag den Hauptwohnort betrifft, angeregt, die Registrierung zu beantragen, denn solange diese Formalität nicht erfüllt wurde, kann er die im Zivilgesetzbuch vorgesehene Entschädigung im Falle der vorzeitigen Kündigung des Mietvertrags durch den Mieter nicht fordern » (Parl. Dok., Kammer, 2006-2007, DOC 51-2773/001, SS. 53-54).

In dit opzicht wijkt de in het geding zijnde bepaling wezenlijk af van de regeling die het voorwerp uitmaakte van het arrest nr. 25/2003 van 12 februari 2003, nu daarin in geen enkele bepaling in verband met de verjaring van de terugvordering van onterecht geïnde uitkeringen was voorzien, zodat de termijn van tien jaar bedoeld in artikel 2262bis, § 1, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek daarop van toepassing was.
Diesbezüglich weicht die fragliche Bestimmung erheblich von der Regelung ab, die Gegenstand des Urteils Nr. 25/2003 vom 12. Februar 2003 war, da darin keinerlei Bestimmung im Zusammenhang mit der Verjährung der Rückzahlung von unrechtmässig geleisteten Auszahlungen vorgesehen war, so dass die in Artikel 2262bis § 1 Absatz 1 des Zivilgesetzbuches vorgesehene Frist von zehn Jahren darauf nicht Anwendung fand.

Volgens de verzoekende partijen impliceert de ruime formulering van artikel 46, in zoverre het de vorderingen tot schadevergoedingen beoogt, dat het wordt toegepast op al de vorderingen tot herstel van een nadeel dat wordt veroorzaakt aan het eigendomsrecht, ongeacht of die gebaseerd zijn op artikel 1382 of op artikel 544 van het Burgerlijk Wetboek of op het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Die klagenden Parteien machen geltend, dass die weitgefasste Formulierung von Artikel 46 insofern, als er die Schadensersatzklagen betreffe, impliziere, dass er auf alle Klagen auf Wiedergutmachung eines dem Eigentumsrecht zugefügten Nachteils angewandt werde, ohne Rücksicht darauf, ob diese auf Artikel 1382 oder auf Artikel 544 des Zivilgesetzbuches oder auf der Europäischen Menschenrechtskonvention beruhten.