Traduction de «burgerlijke partijen onderling ongelijk » (Néerlandais → Allemand) :

« Schenden de bepalingen van artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering (ingevoegd bij de wet van 21 april 2007, in werking getreden op 1 januari 2008) het gelijkheidsbeginsel zoals het in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet is vervat, in zoverre wordt bepaald dat de burgerlijke partij die rechtstreeks heeft gedagvaard en die in het ongelijk wordt gesteld, zal worden veroordeeld tot het betalen van de in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde vergoeding aan de beklaagde, terwijl de burgerlijke partijen die niet rechtstreeks hebben gedagvaard maar die een samenvoeging genieten van de zaken die aanhangig zijn gemaakt door het openbaar ministerie en door de verzoekende partijen middels een rechtstreekse dagvaarding om hun burgerlijkepartijstelling tot de rechtstreeks gedagvaarde en tot de burgerrechtelijk aansprakelijke uit te breiden, niet zullen worden veroordeeld tot het betalen van een rechtsplegingsvergoeding aan de vrijgesproken rechtstreeks gedagvaarde en aan de burgerrechtelijk aansprakelijke, hetgeen niet het geval zou zijn indien die burgerlijke partijen rechtstreeks hadden gedagvaard ?
« Verstoßen die Bestimmungen von Artikel 162bis Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches (eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007; Inkrafttreten am 1. Januar 2008) gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem bestimmt wird, dass die Zivilpartei, die eine direkte Ladung vorgenommen hat und im Verfahren unterliegt, dazu verurteilt wird, dem Angeklagten die Entschädigung im Sinne von Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches zu zahlen, während die Zivilparteien, die keine direkte Ladung vorgenommen haben, die aber von einer Verbindung der von der Staatsanwaltschaft und den Antragstellern auf direkte Ladung eingeleiteten Sachen profitieren, um ihr Auftreten als Zivilpartei auf den direkt Geladenen und den zivilrechtlich Haftenden auszudehnen, nicht dazu verurteilt werden, dem freigesprochenen direkt Geladenen und dem zivilrechtlich Haftenden eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, was nicht der Fall wäre, wenn diese Zivilparteien eine direkte Ladung vorgenommen hätten?

Meer bepaald strekte de keuze van de wetgever om de verhaalbaarheid te verankeren in het burgerlijk procesrecht en om van de rechtsplegingsvergoeding een forfaitaire deelname in de kosten en erelonen van de advocaat van de winnende partij ten laste van de in het ongelijk gestelde partij te maken, ertoe alle partijen bij een burgerlijk proces op gelijke wijze te behandelen door het financiële risico gelijkelijk onder hen te verdelen.
Insbesondere war die Entscheidung des Gesetzgebers, die Rückforderbarkeit im zivilen Verfahrensrecht zu verankern und aus der Verfahrensentschädigung eine pauschale Beteiligung an den Rechtsanwaltshonoraren und -kosten der obsiegenden Partei zu Lasten der unterlegenen Partei zu machen, darauf ausgerichtet, alle Parteien in einem Zivilverfahren auf gleiche Weise zu behandeln, indem das finanzielle Risiko auf gleiche Weise unter sie verteilt wird.

Meer bepaald strekte de keuze van de wetgever om de verhaalbaarheid te verankeren in het burgerlijk procedurerecht en om van de rechtsplegingsvergoeding een forfaitaire deelname in de kosten en erelonen van de advocaat van de winnende partij ten laste van de in het ongelijk gestelde partij te maken, ertoe alle partijen bij een burgerlijk proces op gelijke wijze te behandelen door het financiële risico gelijkelijk onder hen te verdelen.
Insbesondere war die Entscheidung des Gesetzgebers, die Rückforderbarkeit im zivilen Verfahrensrecht zu verankern und aus der Verfahrensentschädigung eine pauschale Beteiligung an den Rechtsanwaltshonoraren und -kosten der obsiegenden Partei zu Lasten der unterlegenen Partei zu machen, darauf ausgerichtet, alle Parteien in einem Zivilverfahren auf gleiche Weise zu behandeln, indem das finanzielle Risiko auf gleiche Weise unter sie verteilt wird.

Zoals het Hof heeft geoordeeld bij zijn arrest nr. 182/2008 van 18 december 2008 brengt de toepassing van de bepalingen betreffende de rechtsplegingsvergoeding op alle partijen bij een geschil voor een burgerlijk rechtscollege geen onevenredige gevolgen met zich mee, aangezien de wetgever erover heeft gewaakt de toegang tot het gerecht niet te belemmeren door te voorzien in een forfaitair systeem en door, binnen dat systeem, een zekere beoordelingsbevoegdheid toe te kennen aan de rechter ten aanzien van het uiteindelijke bedrag van de rechtsplegingsvergoeding waartoe de in het ongelijk gestelde partij kan worden veroordeeld.
Wie der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 182/2008 vom 18. Dezember 2008 geurteilt hat, hat die Anwendung der Bestimmungen über die Verfahrensentschädigung auf alle Parteien in einer Streitsache vor einem Zivilgericht keine unverhältnismäßigen Folgen, da der Gesetzgeber darauf geachtet hat, den Zugang zum Gericht nicht zu behindern, indem er ein pauschales System vorgesehen hat und indem er innerhalb dieses Systems dem Richter eine gewisse Ermessensbefugnis zuerkannt hat bezüglich des Betrags der Verfahrensentschädigung, zu dem die unterlegene Partei schließlich verurteilt werden kann.

« Schenden de bepalingen van artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering (ingevoegd bij de wet van 21 april 2007, in werking getreden op 1 januari 2008) het gelijkheidsbeginsel zoals het in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet is vervat, in zoverre wordt bepaald dat de burgerlijke partij die rechtstreeks heeft gedagvaard en die in het ongelijk wordt gesteld, zal worden veroordeeld tot het betalen van de in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde vergoeding aan de beklaagde, terwijl de burgerlijke partijen die niet rechtstreeks hebben gedagvaard maar die een samenvoeging genieten van de zaken die aanhangig zijn gemaakt door het openbaar ministerie en door de verzoekende partijen middels een rechtstreekse dagvaarding om hun burgerlijkepartijstelling tot de rechtstreeks gedagvaarde en tot de burgerrechtelijk aansprakelijke uit te breiden, niet zullen worden veroordeeld tot het betalen van een rechtsplegingsvergoeding aan de vrijgesproken rechtstreeks gedagvaarde en aan de burgerrechtelijk aansprakelijke, hetgeen niet het geval zou zijn indien die burgerlijke partijen rechtstreeks hadden gedagvaard ?
« Verstossen die Bestimmungen von Artikel 162bis Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches (eingefügt durch das Gesetz vom 21hhhhqApril 2007; Inkrafttreten am 1hhhhqJanuar 2008) gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem bestimmt wird, dass die Zivilpartei, die eine direkte Ladung vorgenommen hat und im Verfahren unterliegt, dazu verurteilt wird, dem Angeklagten die Entschädigung im Sinne von Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches zu zahlen, während die Zivilparteien, die keine direkte Ladung vorgenommen haben, die aber von einer Verbindung der von der Staatsanwaltschaft und den Antragstellern auf direkte Ladung eingeleiteten Sachen profitieren, um ihr Auftreten als Zivilpartei auf den direkt Geladenen und den zivilrechtlich Haftenden auszudehnen, nicht dazu verurteilt werden, dem freigesprochenen direkt Geladenen und dem zivilrechtlich Haftenden eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, was nicht der Fall wäre, wenn diese Zivilparteien eine direkte Ladung vorgenommen hätten?

2. « Schendt artikel 524bis van het Wetboek van Strafvordering het gelijkheidsbeginsel en het non-discriminatiebeginsel zoals gewaarborgd bij de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet samen gelezen met de artikelen 6 EVRM en artikel 14 BUPO, doordat de burgerlijke partijen die zich overeenkomstig artikel 67 van het Wetboek van Strafvordering voor de zittingsrechter stelden geen bijzonder onderzoek naar de in artikel 42, 3°, en 43bis van het Strafwetboek bedoelde vermogensvoordelen kunnen vragen en wanneer een dergelijk onderzoek op vordering van het openbaar ministerie zou zijn bevolen, geen bijkomende onderzoekshandelingen kunnen vragen, terwijl de burgerlijke partijen die zich overeenkomstig artikel 63 van het Wetboek van Strafvordering voor de onderzoeksrechter stelden wel een onderzoek naar de in artikel 42, 3°, en 43bis van het Strafwetboek bedoelde vermogensvoordelen en bijkomende onderzoekshandelingen kunnen vragen, wat tot gevolg kan hebben dat de burgerlijke partijen onderling ongelijk worden behandeld louter in functie van de instantie voor dewelke zij hun rechten laten gelden ?
2. « Verstösst Artikel 524bis des Strafprozessgesetzbuches gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheits- und Nichtdiskriminierungsgrundsatz, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention und Artikel 14 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte, indem diejenigen, die gemäss Artikel 67 des Strafprozessgesetzbuches beim Richter während der Sitzung als Zivilpartei auftreten, keine Sonderuntersuchung bezüglich der in den Artikeln 42 Nr. 3 und 43bis des Strafgesetzbuches bestimmten Vermögensvorteile beantragen können, und falls eine solche Untersuchung auf Antrag der Staatsanwaltschaft angeordnet wäre, keine zusätzlichen Untersuchungshandlungen beantragen können, während diejenigen, die gemäss Artikel 63 des Strafprozessgesetzbuches beim Untersuchungsrichter als Zivilpartei auftreten, wohl eine Untersuchung bezüglich der in den Artikeln 42 Nr. 3 und 43bis des Strafgesetzbuches bestimmten Vermögensvorteile und zusätzliche Untersuchungshandlungen beantragen können, was dazu führen kann, dass die Zivilparteien ungleich behandelt werden, ausschliesslich abhängig von der Instanz, vor der sie ihre Rechte geltend machten?

Schendt artikel 4 van de wet van 25 juli 2008 tot wijziging van het Burgerlijk Wetboek en de gecoördineerde wetten van 17 juli 1991 op de Rijkscomptabiliteit de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in de mate dat, samen gelezen met het algemeen beginsel van het verbod op retroactieve werking zoals opgenomen in artikel 2 van het Burgerlijk Wetboek, de instanties die de verjaring hebben verworven onderling ongelijk worden behandeld naargelang een op het ogenblik van de inwerkingtreding van de wet ingestelde vordering op dat ogenblik wel of niet aanleiding heeft gegeven tot een in kracht van gewijsde getreden rechterlijke beslissing ?
Verstösst Artikel 4 des Gesetzes vom 25. Juli 2008 zur Abänderung des Zivilgesetzbuches und der koordinierten Gesetze vom 17. Juli 1991 über die Staatsbuchführung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er in Verbindung mit dem in Artikel 2 des Zivilgesetzbuches verankerten allgemeinen Grundsatz der Nichtrückwirkung die Einrichtungen, die die Verjährung erworben haben, unterschiedlich behandelt, je nachdem, ob eine zum Zeitpunkt des Inkrafttretens des Gesetzes erhobene Klage zu diesem Zeitpunkt wohl oder nicht zu einer rechtskräftig gewordenen gerichtlichen Entscheidung geführt hat?

2. « Schendt artikel 524bis van het Wetboek van strafvordering het gelijkheidsbeginsel en het non-discriminatiebeginsel zoals gewaarborgd bij de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet samen gelezen met de artikelen 6 EVRM en artikel 14 BUPO, doordat de burgerlijke partijen die zich overeenkomstig artikel 67 van het Wetboek van strafvordering voor de zittingsrechter stelden geen bijzonder onderzoek naar de in artikel 42, 3°, en 43bis van het Strafwetboek bedoelde vermogensvoordelen kunnen vragen en wanneer een dergelijk onderzoek op vordering van het openbaar ministerie zou zijn bevolen, geen bijkomende onderzoekshandelingen kunnen vragen, terwijl de burgerlijke partijen die zich overeenkomstig artikel 63 van het Wetboek van strafvordering voor de onderzoeksrechter stelden wel een onderzoek naar de in artikel 42, 3°, en 43bis van het Strafwetboek bedoelde vermogensvoordelen en bijkomende onderzoekshandelingen kunnen vragen, wat tot gevolg kan hebben dat de burgerlijke partijen onderling ongelijk worden behandeld louter in functie van de instantie voor dewelke zij hun rechten laten gelden ?
2. « Verstösst Artikel 524bis des Strafprozessgesetzbuches gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheits- und Nichtdiskriminierungsgrundsatz, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention und Artikel 14 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte, indem diejenigen, die gemäss Artikel 67 des Strafprozessgesetzbuches beim Richter während der Sitzung als Zivilpartei auftreten, keine Sonderuntersuchung der in den Artikeln 42 Nr. 3 und 43bis des Strafgesetzbuches bestimmten Vermögensvorteile beantragen können, und falls eine solche Untersuchung auf Antrag der Staatsanwaltschaft angeordnet wäre, keine zusätzlichen Untersuchungshandlungen beantragen können, während diejenigen, die gemäss Artikel 63 des Strafprozessgesetzbuches beim Untersuchungsrichter als Zivilpartei auftreten, wohl eine Untersuchung der in den Artikeln 42 Nr. 3 und 43bis des Strafgesetzbuches bestimmten Vermögensvorteile und zusätzliche Untersuchungshandlungen beantragen können, was dazu führen könnte, dass die Zivilparteien ungleich behandelt werden, ausschliesslich abhängig von der Instanz, vor der sie ihre Rechte geltend machten?