Vertaling van "daar uiteindelijk " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

uiteindelijke halfwaardetijd | uiteindelijke halveringstijd
terminale Halbwertzeit

uiteindelijke moeder | uiteindelijke moederonderneming
Mutterunternehmen

topholding | tophoudster | uiteindelijke houdstermaatschappij | uiteindelijke moedermaatschappij
oberste Muttergesellschaft

uiteindelijk gerechtigde
wirtschaftlicher Eigentümer

uiteindelijke ontvanger
Endempfänger

uiteindelijke concentratie
Endkonzentration

softwareontwikkeling plannen | toezicht houden op softwaretesten | ontwikkeling van software organiseren plannen en leiden van de eerste planfase tot de uiteindelijke producttest | toezicht houden op softwareontwikkeling
Softwareentwicklung überwachen

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De inwoners van die regio's worden daar uiteindelijk het slachtoffer van. Deze structurele scheeftrekking bedreigt de ontwikkeling van de korte vaart als alternatief voor de verzadigde wegen over land.
Dieses Strukturdefizit gefährdet den Ausbau des Kurzstreckenseeverkehrs als Alternative zu den saturierten Landverkehrsstrecken.

Net zoals energiebeleid en het opwekken van energie een aangelegenheid voor de lidstaten in Europa is, moeten wij ook toestaan dat het de Canadezen en de Canadese democratie zijn die bepalen hoe energie daar wordt geproduceerd en met welke milieueffecten daar uiteindelijk rekening wordt gehouden.
Wie in Europa die Energiepolitik, die Erzeugung von Energie, Sache der nationalen Mitgliedstaaten ist, so muss man auch Kanada zugestehen, dass die Kandier und die kanadische Demokratie darüber entscheiden, wie dort Energie erzeugt wird und welche Umweltauswirkungen letztlich zu berücksichtigen sind.

maatregelen die inbreuk maken op artikel 49 van het Verdrag (inzake de vrijheid van vestiging), waarbij aan de steun de verplichting voor de financiële intermediairs, hun beheerders of de uiteindelijke begunstigden is verbonden een hoofdkantoor op het grondgebied van de betrokken lidstaat te hebben of het daar naartoe te verplaatsen. Deze bepaling geldt onverminderd het vereiste dat financiële intermediairs of hun beheerders over de nodige vergunningen moeten beschikken om in de betrokken lidstaat investeringen te doen en beheersactiviteiten uit te voeren, of dat de uiteindelijke begunstigden over een vestiging op diens grondgebied moeten beschikken en daar economische activiteiten moeten verrichten;
Maßnahmen, die gegen Artikel 49 AEUV über die Niederlassungsfreiheit verstoßen, bei denen die Gewährung der Beihilfe davon abhängig ist, dass Finanzintermediäre, deren Manager oder Endempfänger ihren Hauptsitz im Hoheitsgebiet des betreffenden Mitgliedstaats haben oder diesen dorthin verlegen. Dies gilt unbeschadet der Voraussetzung, dass die Finanzintermediäre oder deren Manager über die für die Durchführung von Investitions- und Verwaltungstätigkeiten in dem betreffenden Mitgliedstaat erforderliche Zulassung verfügen oder dass die Empfänger im Hoheitsgebiet niedergelassen sind und dort eine wirtschaftliche Tätigkeit ausüben;

Ik ben er eveneens van overtuigd dat de lidstaten daar uiteindelijk profijt van zullen hebben, maar ook de asielzoekers, die in de toekomst immers de kans hebben direct in eerste aanleg een beslissing te krijgen in een eerlijke en toch snelle verzoekprocedure, als dit op de juiste wijze ten uitvoer wordt gelegd zoals wij dat voor ogen hebben.
Ich bin auch davon überzeugt, dass letztendlich die Mitgliedstaaten davon profitieren werden, aber auch die Asylsuchenden, die eben künftig die Chance haben, in einem fairen und trotzdem schnellen Antragsverfahren gleich in erster Instanz eine Zusage zu bekommen, wenn das so umgesetzt wird, wie wir uns das vorstellen.

Het gaat dan om de adviseurs, om de diplomaten, om heel wat mensen die daar uiteindelijk het belangrijkste werk leveren.
Ich spreche von den Beratern, den Diplomaten, von einer Vielzahl von Menschen, die letztlich diejenigen sind, die die wichtigste Arbeit verrichten.

20. onderstreept de noodzaak om in de context van zijn oorspronkelijke doelstellingen, van de hernieuwing van het wetgevingskader en van het Witboek over het vervoerbeleid (COM(2001) 370) de rentabiliteit te evalueren van de middelen die de Europese Unie voor de TEN beschikbaar stelt; verzoekt andermaal om een grondige bezinning op de ambities en prioriteiten met betrekking tot de TEN-netwerken in de kandidaatlanden en de financiële middelen die daar uiteindelijk voor moeten worden toegewezen; wijst er in dit verband uitdrukkelijk op dat ontwikkeling van de infrastructuur een van de belangrijkste voorwaarden is voor economische ontwikkeling en groei, die ook de armste regio's ten goede kan komen;
20. unterstreicht die Notwendigkeit, im Kontext der ursprünglichen Zielvorgaben, der Erneuerung des legislativen Rahmens und des Weißbuchs über die Verkehrspolitik (KOM(2001) 370) die Rentabilität der für die TEN bereitgestellten EU-Finanzmittel zu bewerten; fordert erneut ein eingehendes Nachdenken über die Zielvorgaben und Prioritäten bei den TEN-Netwerken in den Beitrittsländern und den zuzuweisenden endgültigen Finanzrahmen; weist in diesem Zusammenhang nachdrücklich darauf hin, dass Infrastrukturentwicklung mit die wichtigste Voraussetzung für wirtschaftliche Entwicklung und Wachstum ist, die auch den ärmsten Regionen zugutekommen können;

20. onderstreept de noodzaak om in de context van zijn oorspronkelijke doelstellingen, van de hernieuwing van het wetgevingskader en van het Witboek over het vervoerbeleid (COM(2001) 379) de rentabiliteit te evalueren van de middelen die de Europese Unie voor de TEN beschikbaar stelt; verzoekt andermaal om een grondige bezinning op de ambities en prioriteiten met betrekking tot de TEN-netwerken in de kandidaatlanden en de financiële middelen die daar uiteindelijk voor moeten worden toegewezen; wijst er in dit verband, gelet op de besluiten die op diverse topconferenties zijn genomen, uitdrukkelijk op dat ontwikkeling van de infrastructuur een van de belangrijkste voorwaarden is voor economische ontwikkeling en groei;
20. unterstreicht die Notwendigkeit, im Kontext der ursprünglichen Zielvorgaben, der Erneuerung des legislativen Rahmens und des Weißbuchs über die Verkehrspolitik (KOM(2001) 379) die Rentabilität der für die TEN bereitgestellten EU-Finanzmittel zu bewerten; fordert erneut ein eingehendes Nachdenken über die Zielvorgaben und Prioritäten bei den TEN in den Beitrittsländern und den zuzuweisenden endgültigen Finanzrahmen; weist in diesem Zusammenhang nachdrücklich darauf hin, dass Infrastrukturentwicklung mit die wichtigste Voraussetzung für wirtschaftliche Entwicklung und Wachstum ist, die auch den ärmsten Regionen zugutekommen können;

1. « Schendt artikel 16 van de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector, geïnterpreteerd in de zin dat enkel de federale schatkist betalende instantie of uiteindelijke debiteur zou zijn van de renten, vergoedingen en gerechtskosten toegekend aan de leden van de administraties, diensten en instellingen opgenomen bij artikel 1, 1°, 3°, 4°, 5°, 6° en 7° van dezelfde wet, niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat de Belgische Staat moet instaan voor het risico verbonden aan een arbeidsongeval of arbeidswegongeval voor o.a. personeelsleden van gemeenschappen en gewesten hoewel zij geen rechtsband heeft met die personeelsleden, daar waar private werkgevers (via hun verzekeraar) en o.a. gemeentebesturen en provinciebesturen moeten instaan voor de gevolgen van een arbeidsongeval van hun personeel en in de mate dat de Belgische Staat evenmin de mogelijkheid heeft om de gegrondheid van het arbeidsongeval te betwisten in tegenstelling tot private werkgever en o.a. gemeenten en provincies ?
1. « Verstösst Artikel 16 des Gesetzes vom 3. Juli 1967 über die Vorbeugung von oder den Schadenersatz für Arbeitsunfälle, Wegeunfälle und Berufskrankheiten im öffentlichen Sektor, dahingehend ausgelegt, dass nur die föderale Staatskasse die Zahlstelle oder die endgültige Schuldnerin der Renten, Entschädigungen und Gerichtskosten wäre, die Mitgliedern des Personals der in Artikel 1 Nrn. 1, 3, 4, 5, 6 und 7 desselben Gesetzes erwähnten Verwaltungen, Dienste oder Einrichtungen gewährt werden, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem der Belgische Staat für das mit einem Arbeitsunfall oder Wegeunfall einhergehende Risiko u.a. für Personalmitglieder der Gemeinschaften und Regionen aufzukommen hat, wenngleich er kein Rechtsverhältnis zu diesen Personalmitgliedern hat, während Arbeitgeber in der Privatwirtschaft (durch ihren Versicherer) sowie u.a.

2. « Schendt artikel 16 van de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector, geïnterpreteerd in de zin dat enkel de federale schatkist betalende instantie of uiteindelijke debiteur zou zijn van de renten, vergoedingen en gerechtskosten toegekend aan de leden van de administraties, diensten en instellingen opgenomen bij artikel 1, 1°, 3°, 4°, 5°, 6° en 7° van dezelfde wet, niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in de mate het, zonder enige verantwoording, onder andere de personeelsleden van de gemeenschappen anders behandelt daar zij zich, ingeval van arbeidsongeval, niet tot hun werkgever kunnen richten teneinde de renten, vergoedingen en gerechtskosten te krijgen, terwijl de werknemers van de private sector en o.a. de personeelsleden van de gemeentebesturen en van de provinciale en federale besturen de uitbetaling van de renten, vergoedingen en gerechtskosten rechtstreeks van hun werkgever of de verzekeraar kunnen vorderen ?
2. « Verstösst Artikel 16 des Gesetzes vom 3. Juli 1967 über die Vorbeugung von oder den Schadenersatz für Arbeitsunfälle, Wegeunfälle und Berufskrankheiten im öffentlichen Sektor, dahingehend ausgelegt, dass nur die föderale Staatskasse die Zahlstelle oder die endgültige Schuldnerin der Renten, Entschädigungen und Gerichtskosten wäre, die Mitgliedern des Personals der in Artikel 1 Nrn. 1, 3, 4, 5, 6 und 7 desselben Gesetzes erwähnten Verwaltungen, Dienste oder Einrichtungen gewährt werden, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er ohne jegliche Rechtfertigung u.a. die Personalmitglieder der Gemeinschaften unterschiedlich behandelt, da sie sich im Falle eines Arbeitsunfalls nicht an ihren Arbeitgeber wenden können, um die Renten, Entschädigungen und Gerichtskosten erstattet zu bekommen, während die Arbeitnehmer in der Privatwirtschaft sowie u.a. die Personalmitglieder der Gemeindeverwaltungen sowie der Provinzialverwaltungen und föderalen Verwaltungen die Renten, Entschädigungen und Gerichtskosten unmittelbar von ihrem Arbeitgeber bzw. von dessen Versicherer fordern können?

1. « Schendt artikel 16 van de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector, geïnterpreteerd in de zin dat enkel de federale schatkist betalende instantie of uiteindelijke debiteur zou zijn van de renten, vergoedingen en gerechtskosten toegekend aan de leden van de administraties, diensten en instellingen opgenomen bij artikel 1, 1, 3, 4, 5, 6 en 7 van dezelfde wet, niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat de Belgische Staat moet instaan voor het risico verbonden aan een arbeidsongeval of arbeidswegongeval voor o.a. personeelsleden van gemeenschappen en gewesten hoewel zij geen rechtsband heeft met die personeelsleden, daar waar private werkgevers (via hun verzekeraar) en o.a. gemeentebesturen en provinciebesturen moeten instaan voor de gevolgen van een arbeidsongeval van hun personeel en in de mate dat de Belgische Staat evenmin de mogelijkheid heeft om de gegrondheid van het arbeidsongeval te betwisten in tegenstelling tot private werkgever en o.a. gemeenten en provincies ?
1. « Verstösst Artikel 16 des Gesetzes vom 3. Juli 1967 über die Vorbeugung von oder den Schadenersatz für Arbeitsunfälle, Wegeunfälle und Berufskrankheiten im öffentlichen Sektor, dahingehend ausgelegt, dass nur die föderale Staatskasse die Zahlstelle oder die endgültige Schuldnerin der Renten, Entschädigungen und Gerichtskosten wäre, die Mitgliedern des Personals der in Artikel 1 Nrn. 1, 3, 4, 5, 6 und 7 desselben Gesetzes erwähnten Verwaltungen, Dienste oder Einrichtungen gewährt werden, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem der Belgische Staat für das mit einem Arbeitsunfall oder Wegeunfall einhergehende Risiko u.a. für Personalmitglieder der Gemeinschaften und Regionen aufzukommen hat, wenngleich er kein Rechtsverhältnis zu diesen Personalmitgliedern hat, während Arbeitgeber in der Privatwirtschaft (durch ihren Versicherer) sowie u.a.