Vertaling van "definiëren wijze " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

computerbeveiliging definiëren | firewall instellen | beveiligingsregels definiëren | firewallregels definiëren
Firewall-Regeln definieren

gebruikersmachtigingen voor databases definiëren | software gebruiken om rollen te definiëren en gebruikersmachtigingen en toegangsrechten tot ICT-systemen gegevens en services te beheren | gebruikersrollen voor ICT-systeem definiëren | software voor toegangscontrole gebruiken
Datenbankbenutzerberechtigungen definieren | Zugriffskontrollsoftware verwenden | Zutrittskontrollsoftware verwenden | Zutrittskontroll-Software verwenden

beleid definiëren | beveiligingsbeleid opstellen | beleidsregels opstellen en uitvoeren om beveiliging af te dwingen via het gedrag van belanghebbenden mechanische beperkingen en beperkingen op het gebied van gegevenstoegang | beveiligingsbeleid definiëren
Sicherheitsstrategien festlegen

wijze van doceren | wijze van lesgeven | wijze van onderrichten
Lehrmethode | Lehrmodus | Lehrweg

definiëren
Anlegen

uitvoeringsvoorschriften die bepalen op welke wijze de rekeningen worden geopend,beheerd en aangewend | uitvoeringsvoorschriften waarin wordt vastgesteld op welke wijze de rekeningen worden geopend,beheerd en aangewend
Bestimmungen über Einrichtung,Anlegung und Führung der Konten

wijze van afrekenen | wijze van afrekening
Abrechnungsart

wijze
Weise

wijze van dienen
Gewissenhaftigkeit im Dienst

wijze waarop de geldigheid van de visa territoriaal wordt beperkt
Modalitäten der räumlichen Beschränkung des Sichtvermerks

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De Commissie zal tevens onderzoeken op welke wijze een meer concurrerende prijsstelling voor milieuvriendelijke producten in het algemeen kan worden ingevoerd op de interne markt (bijvoorbeeld bij het definiëren van een nieuwe communautaire strategie inzake BTW).
Die Kommission wird darüber hinaus untersuchen, wie umweltfreundliche Produkte allgemein bei der Preisbildung auf dem Binnenmarkt wettbewerbsfähiger gemacht werden können.

De wijze waarop de lidstaten het in artikel 6 van de terugkeerrichtlijn gebruikte begrip "illegaal verblijf" definiëren, komt in de lidstaten sterk overeen.
Hinsichtlich Artikel 6 der Rückführungsrichtlinie war ein hohes Maß an Kohärenz zwischen den Mitgliedstaaten in Bezug auf die Definition von illegalem bzw. irregulärem Aufenthalt festzustellen.

De regels van de Unie definiëren in veel gevallen slechts een basislijn en worden door de lidstaten vaak op uiteenlopende wijze uitgevoerd.
In vielen Fällen schafft das Unionsrecht lediglich eine Basis, die von den Mitgliedstaaten zudem häufig in unterschiedlicher Weise umgesetzt wird.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
Der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte hat ebenfalls geurteilt: « 89. Angesichts des Vorstehenden schließt der Gerichtshof nicht aus, dass Maßnahmen, die durch den Gesetzgeber, durch Verwaltungsbehörden oder Gerichte nach der Verhängung einer endgültigen Strafe oder während der Vollstreckung dieser Strafe ergriffen werden, zu einer Neudefinition oder einer Änderung der Tragweite der ' Strafe ' führen können, die durch den Richter, der sie verhängt hat, auferlegt wurde. In einem solchen Fall ist der Gerichtshof der Auffassung, dass auf die betreffenden Maßnahmen das Verbot der Rückwirkung der Strafen, das in Artikel 7 Absatz 1 in fine der Konvention festgelegt ist, Anwendung finden muss. Andernfalls würde es den Staaten freistehen - beispielsweise durch die Abänderung des Gesetzes oder eine neue Auslegung der festgelegten Regeln -, Maßnahmen anzunehmen, mit denen rückwirkend und zum Nachteil des Verurteilten die Tragweite der auferlegten Strafe neu festgelegt würde, obwohl dieser sie zum Zeitpunkt der Begehung der Straftat oder der Verhängung der Strafe nicht vorhersehen konnte. Unter solchen Voraussetzungen würde Artikel 7 Absatz 1 für die Verurteilten, bei denen die Tragweite der Strafe a posteriori und zu ihrem Nachteil geändert würde, seine sachdienliche Wirkung entzogen. Der Gerichtshof präzisiert, dass solche Änderungen von denjenigen zu unterscheiden sind, die an den Strafvollstreckungsmodalitäten vorgenommen werden können, die nicht zum Anwendungsbereich von Artikel 7 Absatz 1 in fine gehören. 90. Um über die Frage zu entscheiden, ob eine während der Vollstreckung einer Strafe ergriffene Maßnahme nur deren Vollstreckungsmodalitäten betrifft oder hingegen deren Tragweite beeinflusst, muss der Gerichtshof von Fall zu Fall bestimmen, was die auferlegte ' Strafe ' tatsächlich im innerstaatlichen Recht während des betreffenden Zeitraums beinhaltete, oder, anders ausgedrückt, welches ihre eigentliche Beschaffenheit war. Hierbei muss er insbesondere das inne ...

Elke lidstaat moet op passende wijze een scenario voor uitgaven en inkomsten bij ongewijzigd beleid definiëren voor het komende jaar (d.w.z. vóór de opmaak van de begroting, met uitsluiting van de nieuwe maatregelen die in het kader van het begrotingsproces zijn voorgesteld) en moet de onderliggende aannamen, methoden en relevante parameters bekendmaken.
Jeder Mitgliedstaat sollte ein geeignetes Szenario für die Ausgaben und Einnahmen bei unveränderter Politik für das Folgejahr (d. h. ohne Berücksichtigung des Haushaltsplans und im Rahmen des Haushaltsverfahrens vorgeschlagener neuer Maßnahmen) festlegen und die zugrundeliegenden Annahmen, Methoden und relevanten Parameter veröffentlichen.

De NRI’s moeten in overeenstemming met de Aanbeveling 2007/879/EG van de Commissie van 17 december 2007 betreffende relevante producten- en dienstenmarkten in de elektronischecommunicatiesector die overeenkomstig Richtlijn 2002/21/EG van het Europees Parlement en de Raad inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten aan regelgeving ex ante kunnen worden onderworpen subnationale geografische markten definiëren als zij substantieel en objectief verschillende concurrentievoorwaarden die op termijn stabiel zijn, op duidelijke wijze kunnen vastleggen.
Im Einklang mit der Empfehlung 2007/879/EG der Kommission vom 17. Dezember 2007 über relevante Produkt- und Dienstmärkte des elektronischen Kommunikationssektors, die aufgrund der Richtlinie 2002/21/EG des Europäischen Parlaments und des Rates über einen gemeinsamen Rechtsrahmen für elektronische Kommunikationsnetze und -dienste für eine Vorabregulierung in Betracht kommen , sollten die NRB nationale geografische Teilmärkte abgrenzen, wenn sie eindeutig erhebliche und objektiv unterschiedliche Wettbewerbsbedingungen feststellen können, die über längere Zeit stabil bleiben.

Op dezelfde wijze verwijst artikel 2, punt 2), van de richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 « betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden, tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 1612/68 en tot intrekking van Richtlijnen 64/221/EEG, 68/360/EEG, 72/194/EEG, 73/148/EEG, 75/34/EEG, 75/35/EEG, 90/364/EEG, 90/365/EEG en 93/96/EEG » eveneens naar de voorwaarde van ten laste zijn om het familielid van een burger van de Unie te definiëren.
Ebenso wird in Artikel 2 Nummer 2 der Richtlinie 2004/38/EG des Europäischen Parlaments und des Rates vom 29. April 2004 « über das Recht der Unionsbürger und ihrer Familienangehörigen, sich im Hoheitsgebiet der Mitgliedstaaten frei zu bewegen und aufzuhalten, zur Änderung der Verordnung (EWG) Nr. 1612/68 und zur Aufhebung der Richtlinien 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG und 93/96/EWG » ebenfalls auf die Bedingung, Unterhalt zu gewähren, Bezug genommen, um das Familienmitglied eines Unionsbürgers zu definieren.

Het eerste middel in de zaak nr. 4087 betreft de schending, door artikel 11, § 1, van de bestreden wet, van het wettigheidsbeginsel in strafzaken, in zoverre die bepaling het begrip « voorhanden hebben » van vergunningsplichtige wapens niet op voldoende nauwkeurige wijze zou definiëren.
Der erste Klagegrund in der Rechtssache Nr. 4087 bezieht sich auf den Verstoss von Artikel 11 § 1 des angefochtenen Gesetzes gegen das Legalitätsprinzip in Strafsachen, insofern diese Bestimmung nicht ausreichend präzise den Begriff des « Besitzes » von erlaubnispflichtigen Waffen definiere.

Wanneer de wetgever het mogelijk maakt dat gegevens in verband met de persoonlijke levenssfeer het voorwerp uitmaken van geheime maatregelen, die aan de controle van de betrokken personen alsook van het publiek ontsnappen, dan moet de wet zelf, in tegenstelling tot de administratieve praktijk waarmee zij gepaard gaat, de omvang van de aan de bevoegde overheid toegekende beoordelingsbevoegdheid vrij duidelijk definiëren - rekening houdend met het nagestreefde doel - om het individu op gepaste wijze tegen willekeur te beschermen (Europees Hof voor de Rechten van de Mens, 26 maart 1987, Leander t. Zweden, § 51).
Wenn der Gesetzgeber es erlaubt, dass Daten bezüglich des Privatlebens Gegenstand geheimer Massnahmen sind, die der Kontrolle der betroffenen Personen und der Öffentlichkeit entgehen, muss im eigentlichen Gesetz, im Gegensatz zu der damit einhergehenden Verwaltungspraxis, die Tragweite der Ermessensbefugnis, die der zuständigen Behörde erteilt wird, mit ausreichender Genauigkeit - unter Berücksichtigung der Zielsetzung - definiert werden, um der Einzelperson einen angemessenen Schutz vor Willkür zu bieten (Europäischer Gerichtshof für Menschenrechte, 26. März 1987, Leander gegen Schweden, § 51).

Ten slotte definiëren zij de academische vrijheid van iedere verantwoordelijke voor onderwijs (artikel 67) en wijzigen zij de wet van 28 april 1953 « betreffende de inrichting van het universitair onderwijs door de Staat », op het vlak van de wijze van benoeming (artikelen 139 en 141) alsook door te voorzien in het beginsel van de tijdelijke toewijzing van de inhoud van de lesopdrachten - of het beginsel van de « detitularisering » - (artikel 138), waarbij de betrokkene, wanneer zijn opdracht wordt gewijzigd, alleen om advies wordt gevraagd (artikel 142).
Sie legen schliesslich die akademische Freiheit der einzelnen Lehrverantwortlichen fest (Artikel 67) und ändern des Gesetz vom 28. April 1953 « über die Organisation des staatlichen Universitätswesens » hinsichtlich der Ernennungsweise (Artikel 139 und 141) ab, wobei der Grundsatz vorgesehen ist, den Inhalt der Lehraufträge zeitweise zu erteilen - der Grundsatz der « Detitularisation » - (Artikel 138), wobei nur die Stellungnahme des Betroffenen im Falle der Änderung seines Auftrags verlangt wird (Artikel 142).