Vertaling van "dergelijke prejudiciële vragen " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

bevoegd voor prejudiciële vragen
für Vorabentscheidungen zuständig

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Uit de motieven van de verwijzingsbeslissing en uit de bewoordingen van de twee prejudiciële vragen blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek met de artikelen 10, 11 en 24, § 4, van de Grondwet, in zoverre de in het geding zijnde wetsbepaling, in die zin geïnterpreteerd dat zij aan de Franse Gemeenschap niet het recht verleent om van de persoon die aansprakelijk is voor een ongeval op de weg naar en van het werk van een leerkracht die in een door de Franse Gemeenschap gesubsidieerde onderwijsinstelling werkt, de terugbetaling te verkrijgen van de weddetoelagen die die overheid aan die leerkracht heeft betaald tijdens zijn afwezigheden die voortvloeien uit diens arbeidsongeschiktheid die door het ongeval is veroorzaakt, een verschil in behandeling zou invoeren tussen, enerzijds, de Franse Gemeenschap, in haar hoedanigheid van subsidiërende overheid van een dergelijke instelling, en, anderzijds, de Franse Gemeenschap die, in haar hoedanigheid van inrichtende macht van een onderwijsinstelling, met toepassing van die wetsbepaling en zoals in de twee voormelde arresten van het Hof van Cassatie wordt vermeld, het recht heeft om van de persoon die aansprakelijk is voor een ongeval op de weg naar en van het werk van een leerkracht die in een dergelijke instelling werkt, de integrale terugbetaling te verkrijgen van de wedden die aan die leerkracht zijn gestort tijdens zijn afwezigheden die voortvloeien uit zijn arbeidsongeschiktheid.
Aus der Begründung der Vorlageentscheidung und aus dem Wortlaut der zwei Vorabentscheidungsfragen geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches mit den Artikeln 10, 11 und 24 § 4 der Verfassung zu befinden, insofern in der Auslegung, dass der Französischen Gemeinschaft nicht das Recht verliehen werde, von der Person, die für einen Wegeunfall haftbar sei, der einer Lehrkraft verursacht worden sei, die in einer durch die Französische Gemeinschaft subventionierten Unterrichtsanstalt arbeite, die Erstattung der Gehaltssubventionen zu erreichen, die diese Behörde dieser Lehrkraft während ihrer Abwesenheiten infolge einer durch den Unfall verursachten Arbeitsunfähigkeit gezahlt habe, durch die fragliche Gesetzesbestimmung ein Behandlungsunterschied eingeführt werde zwischen einerseits der Französischen Gemeinschaft in ihrer Eigenschaft als subventionierende Behörde einer solchen Einrichtung und andererseits der Französischen Gemeinschaft, die in ihrer Eigenschaft als Organisationsträger einer Unterrichtsanstalt in Anwendung dieser Gesetzesbestimmung und wie es in den beiden vorerwähnten Entscheiden des Kassationshofes angeführt worden sei, berechtigt sei, von der Person, die für einen Wegeunfall einer in einer solchen Einrichtung arbeitenden Lehrkraft haftbar sei, die vollständige Erstattung der Gehälter zu erlangen, die dieser Lehrkraft während ihrer sich aus der Arbeitsunfähigkeit ergebenden Abwesenheiten gezahlt worden seien.

Het Hof van Justitie van de Europese Unie, waaraan prejudiciële vragen waren gesteld in het kader van een geschil over « de vraag of een industriële activiteit die bestaat in de exploitatie van een kerncentrale kan worden voortgezet, en in voorkomend geval welke technische voorwaarden aan deze centrale kunnen worden opgelegd wegens de hinder of mogelijke hinder die onroerende goederen in een andere lidstaat zouden ondervinden doordat zij aan de ioniserende straling van deze centrale kunnen worden blootgesteld », heeft geoordeeld dat « een dergelijke industriële activiteit [...] reeds door haar voorwerp in aanzienlijke mate binnen de werkingssfeer van het EGA-Verdrag [valt], dat bovendien een reeks voorschriften bevat die juist betrekking hebben op de bescherming van de bevolking en het milieu tegen ioniserende straling » (HvJ, 27 oktober 2009, C-115/08, Land Oberösterreich t. CEZ as, punten 82-83).
Der Gerichtshof der Europäischen Union, der mit Vorabentscheidungsfragen im Rahmen eines Streitfalls über « die Frage [...], ob eine industrielle Tätigkeit in Form des Betriebs eines Kernkraftwerks fortgesetzt werden kann und welche technischen Auflagen gegebenenfalls für ein solches Kraftwerk aufgrund von behaupteten Immissionen oder Immissionsgefahren gemacht werden können, denen Grundstücke in einem anderen Mitgliedstaat durch ionisierende Strahlungen aus diesem Kraftwerk ausgesetzt sein können » befasst worden war, hat geurteilt, dass « eine solche industrielle Tätigkeit [...] bereits wegen ihres Gegenstands in erheblichem Umfang in den Anwendungsbereich des EAG-Vertrags [fällt], von dem feststeht, dass er zudem eine Reihe von Vorschriften gerade im Hinblick auf den Schutz der Bevölkerung und der Umwelt vor ionisierenden Strahlungen enthält » (EuGH, 27. Oktober 2009, C-115/08, Land Oberösterreich gegen CEZ as, Randnrn. 82-83).

Nationale rechtbanken hebben ook in toenemende mate naar het Handvest verwezen bij het stellen van prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie. In 2012 nam het aantal dergelijke verwijzingen met 65% toe vergeleken met 2011 (een stijging van 27 naar 41).
Auch die einzelstaatlichen Gerichte haben bei Vorabentscheidungsersuchen ihre Fragen zunehmend unter Bezugnahme auf die Grundrechtecharta formuliert: von 2011 auf 2012 erhöhte sich ihre Zahl von 27 auf 41 und damit um 65 %.

D. Kenis, J. Rombouts en de bvba « Kenis Industriebouw », J. Geurts en de nv « Jonelinvest » voeren aan dat zij partij zijn in analoge zaken en dat het betrokken rechtscollege heeft beslist geen dergelijke prejudiciële vragen te stellen, maar het antwoord van het Hof in de huidige procedure af te wachten.
D. Kenis, J. Rombouts und die « Kenis Industriebouw » PGmbH, J. Geurts und die « Jonelinvest » AG führen an, sie seien Parteien in analogen Rechtssachen und das befasste Rechtsprechungsorgan habe beschlossen, nicht solche präjudiziellen Fragen zu stellen, jedoch die Antwort des Hofes im vorliegenden Verfahren abzuwarten.

Ofschoon artikel 225, lid 3, van het EG-Verdrag toestaat dat het Gerecht van eerste aanleg statutair de bevoegdheid krijgt op specifieke gebieden kennis te nemen van prejudiciële vragen die worden voorgelegd uit hoofde van artikel 234, voorziet dit voorstel niet in een dergelijke bevoegdheid op het gebied van het Gemeenschapsoctrooi.
Trotz der grundsätzlichen Möglichkeit, nach Artikel 225 Absatz 3 EGV das Gericht erster Instanz in besonderen, in der Satzung festgelegten Fällen mit Vorabentscheidungen nach Artikel 234 EGV zu befassen, sehen die Bestimmungen des vorliegenden Vorschlags keine derartige Zuständigkeit für Gemeinschaftspatente vor.

In de interpretatie van de in het geding zijnde bepalingen zoals die uit de prejudiciële vragen blijkt, zouden de aanbestedende instanties die geen overheid zijn als bedoeld in artikel 14, § 1, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State, een groter risico lopen dat hun gunningsbeslissing wordt geschorst dan de aanbestedende instanties die wel een dergelijke overheid zijn.
In der Auslegung der fraglichen Bestimmungen, so wie sie aus den präjudiziellen Fragen ersichtlich ist, würden die auftraggebenden Instanzen, die keine Behörde im Sinne von Artikel 14 § 1 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat seien, eine grössere Gefahr laufen, dass ihr Vergabebeschluss ausgesetzt würde als die auftraggebenden Instanzen, die wohl eine solche Behörde seien.

Uit het antwoord op de prejudiciële vragen die aan het Hof van Justitie van de Europese Unie zijn gesteld, blijkt dat een dergelijke interpretatie van de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 4, punt 6), en 5, punt 3), van het kaderbesluit.
Aus der Antwort auf die Vorabentscheidungsfragen, die dem Gerichtshof der Europäischen Union gestellt wurden, geht hervor, dass eine solche Auslegung der fraglichen Bestimmung mit den Artikeln 4 Nummer 6 und 5 Nummer 3 des Rahmenbeschlusses vereinbar ist.

Gedurende deze periode kunnen dergelijke handelingen dus slechts voorwerp zijn van een prejudiciële verwijzing door de rechterlijke instanties van de lidstaten die de bevoegdheid van het Hof hebben aanvaard; daarbij geeft elke lidstaat aan of al zijn rechterlijke instanties het Hof prejudiciële vragen kunnen stellen dan wel enkel de instanties die in laatste aanleg beslissen.
Während dieser Zeit können solche Rechtsakte daher nur Gegenstand eines Vorabentscheidungsersuchens durch die Gerichte derjenigen Mitgliedstaaten sein, die die Zuständigkeit des Gerichtshofs anerkannt haben, wobei jeder Mitgliedstaat bestimmt, ob die Möglichkeit, den Gerichtshof zu befassen, sämtlichen oder nur den letztinstanzlich entscheidenden Gerichten offensteht.

De prejudiciële vragen strekken ertoe van het Hof te vernemen of die bepaling, geïnterpreteerd in die zin dat de kamer van inbeschuldigingstelling ambtshalve een persoon in verdenking kan stellen die noch door de procureur des Konings, noch door de burgerlijke partij, noch door de onderzoeksrechter als persoon tegen wie ernstige aanwijzingen van schuld bestaan werd beschouwd, en dat zij die persoon naar de correctionele rechtbank kan verwijzen, bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 5 en 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, doordat de betrokken inverdenkinggestelde geen gebruik zou kunnen maken van de rechten bepaald in de artikelen 61ter en 61quinquies van het Wetboek van Strafvordering terwijl een persoon die door de onderzoeksrechter in verdenking is gesteld, van dergelijke rechten wel gebruik zou kunnen maken, doordat hij eventuele nietigheden, vormverzuimen of onregelmatigheden niet voor de raadkamer én voor de kamer van inbeschuldigingstelling zou kunnen aanvoeren terwijl een persoon die door de onderzoeksrechter in verdenking werd gesteld een dergelijke dubbele aanleg wel bezit, en doordat hij aldus tegen zijn wil zou worden afgetrokken van de raadkamer.
Die präjudiziellen Fragen bezwecken, vom Hof zu vernehmen, ob diese Bestimmung, dahingehend ausgelegt, dass die Anklagekammer von Amts wegen eine Person beschuldigen könne, die weder vom Prokurator des Königs, noch von der Zivilpartei, noch vom Untersuchungsrichter als eine Person betrachtet werde, der gegenüber schwerwiegende Schuldindizien vorlägen, und dass sie diese Person an das Korrektionalgericht verweisen könne, vereinbar sei mit den Artikeln 10, 11 und 13 der Verfassung in Verbindung mit den Artikeln 5 und 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, indem es den betroffenen Beschuldigten nicht möglich sei, die in den Artikeln 61ter und 61quinquies des Strafprozessgesetzbuches vorgesehenen Rechte geltend zu machen, während eine Person, die vom Untersuchungsrichter beschuldigt werde, wohl solche Rechte geltend machen könne, indem sie eventuelle Regelwidrigkeiten, Unterlassungen oder Nichtigkeitsgründe nicht vor der Ratskammer und vor der Anklagekammer geltend machen könne, während eine Person, die vom Untersuchungsrichter beschuldigt werde, wohl über diesen doppelten Rechtszug verfüge, und sie somit gegen ihren Willen der Ratskammer entzogen werde.