Traduction de «dezelfde wijze gestraft » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

op dezelfde wijze zal toch nodig zijn dat deze personen op dezelfde wijze als de onderdanen van de betrokken staat op de exorbitante bevoegdheden een beroep kunnen doen
ebenso wie Personen müssen sich ebenso wie Inländer auf exorbitante Zuständigkeiten berufen können

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De opdrachtgever, de verlader, de vervoerscommissionair of de commissionair-expediteur van een vervoer van goederen worden op dezelfde wijze gestraft als de daders van de overtredingen bedoeld in artikel 5, §§ 3 tot 5, indien zij instructies hebben gegeven of daden hebben gesteld die tot deze overtredingen hebben geleid of indien ze het tweede lid niet toegepast hebben».
Der Auftraggeber, Verlader, der Transportkommissar oder der Kommissar-Absender eines Warentransports werden ebenso bestraft wie die in Artikel 5 §§ 3 bis 5 erwähnten Zuwiderhandelnden, wenn sie Anweisungen gegeben oder Handlungen vorgenommen haben, die die betreffenden Verstöße verursacht haben, oder wenn sie den Absatz 2 nicht angewandt haben».

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel hem een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een rechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de rechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken.
Der Gerichtshof hat geurteilt, dass dann, wenn der Täter für die gleiche Tat alternativ bestraft werden kann, das heißt, wenn er für die gleichen Taten entweder ans Korrektionalgericht verwiesen werden kann oder ihm eine administrative Geldbuße auferlegt werden kann, gegen die er Beschwerde vor einem Gericht einreichen kann, grundsätzlich ein Parallelismus zwischen den Maßnahmen zur Individualisierung der Strafe bestehen muss; wenn das Korrektionalgericht für die gleichen Taten eine geringere Geldbuße als das gesetzliche Mindestmaß wegen mildernder Umstände auferlegen kann (Artikel 85 des Strafgesetzbuches) oder wenn es einen Aufschub gewähren kann (Gesetz vom 29. Juni 1964), muss das Gericht, das mit der Beschwerde gegen den Beschluss zur Auferlegung einer Verwaltungssanktion befasst ist, grundsätzlich über die gleichen Möglichkeiten zur Individualisierung der Strafe verfügen.

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, zoals te dezen, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet het niet-strafgerecht, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken (arresten nrs. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007, 42/2009 en 44/2011).
Der Gerichtshof hat geurteilt, dass dann, wenn der Täter für die gleiche Tat alternativ bestraft werden kann, wie im vorliegenden Fall, grundsätzlich ein Parallelismus zwischen den Maßnahmen zur Individualisierung der Strafe bestehen muss; wenn das Korrektionalgericht für die gleichen Taten eine geringere Geldbuße als das gesetzliche Mindestmaß wegen mildernder Umstände auferlegen kann (Artikel 85 des Strafgesetzbuches) oder wenn es einen Aufschub gewähren kann (Gesetz vom 29. Juni 1964), muss das Nicht-Strafgericht, das mit der Beschwerde gegen den Beschluss zur Auferlegung einer Verwaltungssanktion befasst ist, grundsätzlich über die gleichen Möglichkeiten zur Individualisierung der Strafe verfügen (Entscheide Nrn. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007, 42/2009 und 44/2011).

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een rechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de rechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken (arresten nrs. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007).
Der Gerichtshof hat geurteilt, dass dann, wenn der Täter für die gleiche Tat alternativ bestraft werden kann, das heißt, wenn er für die gleichen Taten entweder ans Korrektionalgericht verwiesen werden kann oder ihm eine administrative Geldbuße auferlegt werden kann, gegen die er Beschwerde vor einem Gericht einreichen kann, grundsätzlich ein Parallelismus zwischen den Maßnahmen zur Individualisierung der Strafe bestehen muss; wenn das Korrektionalgericht für die gleichen Taten eine geringere Geldbuße als das gesetzliche Mindestmaß wegen mildernder Umstände auferlegen kann (Artikel 85 des Strafgesetzbuches) oder wenn es einen Aufschub gewähren kann (Gesetz vom 29. Juni 1964), muss das Gericht, das mit der Beschwerde gegen den Beschluss zur Auferlegung einer Verwaltungssanktion befasst ist, grundsätzlich über die gleichen Möglichkeiten zur Individualisierung der Strafe verfügen (Entscheide Nrn. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007).

« Art. 4. Laster of beleediging jegens openbare ambtenaren, of jegens lichamen, dragers of agenten van het openbaar gezag, of jegens elk ander gesteld lichaam, wordt op dezelfde wijze vervolgd en gestraft als laster of beleediging gericht tegen private personen, behoudens hetgeen dienaangaande bij de volgende bepalingen is voorzien ».
« Art. 4. Verleumdung oder Beleidigung von Beamten oder Körperschaften, Trägern oder Vertretern der öffentlichen Gewalt oder jeder anderen konstituierten Körperschaft wird auf die gleiche Weise verfolgt und bestraft wie Verleumdung oder Beleidigung von Privatpersonen, vorbehaltlich der in den nachstehenden Bestimmungen enthaltenen Vorschriften ».

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een andere rechtbank dan een strafrechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de arbeidsrechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken (arresten nrs. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007).
Der Hof hat geurteilt, dass dann, wenn der Täter für die gleiche Tat alternativ bestraft werden kann, das heisst, wenn er für die gleichen Taten entweder ans Korrektionalgericht verwiesen werden kann oder ihm eine administrative Geldbusse auferlegt werden kann, gegen die er Einspruch vor einem anderen als einem Strafgericht einreichen kann, grundsätzlich ein Parallelismus zwischen den Massnahmen zur Individualisierung der Strafe bestehen muss; wenn das Korrektionalgericht für die gleichen Taten eine geringere Geldbusse als das gesetzliche Mindestmass wegen mildernder Umstände auferlegen kann (Artikel 85 des Strafgesetzbuches) oder wenn es einen Aufschub gewähren kann (Gesetz vom 29. Juni 1964), muss das Arbeitsgericht, das mit dem Einspruch gegen den Beschluss zur Auferlegung einer Verwaltungssanktion befasst ist, grundsätzlich über die gleichen Möglichkeiten zur Individualisierung der Strafe verfügen (Urteile Nrn. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007).

« Is het verschil in behandeling onder weggebruikers die het slachtoffer zijn van een verkeersongeval naargelang het voertuig waarmee een vluchtmisdrijf is gepleegd en waarmee een ongeval is veroorzaakt, is ingeschreven op naam van een natuurlijke persoon of op naam van een rechtspersoon in overeenstemming met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre in het eerste geval artikel 67bis van de wet van 16 maart 1968 voorziet in een vermoeden tot bewijs van het tegendeel dat de overtredingen zijn begaan door de houder van de nummerplaat van het voertuig, terwijl in het tweede geval artikel 67ter van dezelfde wet ten aanzien van de natuurlijke personen die de rechtspersoon in rechte vertegenwoordigen enkel voorziet in de verplichting om de identiteit van de bestuurder op het ogenblik van de feiten mee te delen of, indien zij die niet kennen, de identiteit van de persoon die het voertuig onder zich heeft, zonder dat de niet-inachtneming van die verplichting echter op dusdanige wijze wordt gestraft dat het vluchtmisdrijf en de verkeersovertredingen ten laste kunnen worden gelegd aan een natuurlijke persoon of aan de rechtspersoon ?
« Ist die unterschiedliche Behandlung der Verkehrsteilnehmer, die Opfer eines Verkehrsunfalls sind, je nachdem, ob das Fahrzeug, mit dem Fahrerflucht begangen und ein Unfall verursacht wurde, auf den Namen einer natürlichen Person oder einer juristischen Person zugelassen ist, im Einklang mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern im ersten Fall Artikel 67bis des Gesetzes vom 16. März 1968 die Schuldvermutung einführt zu Lasten des Inhabers des amtlichen Kennzeichens eines Kraftfahrzeugs, mit dem eine Ubertretung begangen wurde, solange das Gegenteil nicht bewiesen ist, während im zweiten Fall Artikel 67ter desselben Gesetzes in Bezug auf die natürlichen Personen, die die juristische Person rechtlich vertreten, nur die Verpflichtung auferlegt, die Identität des Führers zum Zeitpunkt der Tat, oder wenn sie diese nicht kennen, die Identität der für das Fahrzeug verantwortlichen Person mitzuteilen, ohne dass das Nichteinhalten dieser Verpflichtung jedoch dermassen bestraft wird, dass die Fahrerflucht und die Verkehrsübertretungen einer natürlichen Person oder der juristischen Person zur Last gelegt werden können?

« Is het verschil in behandeling onder weggebruikers die het slachtoffer zijn van een verkeersongeval naargelang het voertuig waarmee een vluchtmisdrijf is gepleegd en waarmee een ongeval is veroorzaakt, is ingeschreven op naam van een natuurlijke persoon of op naam van een rechtspersoon in overeenstemming met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre in het eerste geval artikel 67bis van de wet van 16 maart 1968 voorziet in een vermoeden tot bewijs van het tegendeel dat de overtredingen zijn begaan door de houder van de nummerplaat van het voertuig, terwijl in het tweede geval artikel 67ter van dezelfde wet ten aanzien van de natuurlijke personen die de rechtspersoon in rechte vertegenwoordigen enkel voorziet in de verplichting om de identiteit van de bestuurder op het ogenblik van de feiten mee te delen of, indien zij die niet kennen, de identiteit van de persoon die het voertuig onder zich heeft, zonder dat de niet-inachtneming van die verplichting echter op dusdanige wijze wordt gestraft dat het vluchtmisdrijf en de verkeersovertredingen ten laste kunnen worden gelegd aan een natuurlijke persoon of aan de rechtspersoon ?
« Ist die unterschiedliche Behandlung der Verkehrsteilnehmer, die Opfer eines Verkehrsunfalls sind, je nachdem, ob das Fahrzeug, mit dem Fahrerflucht begangen und ein Unfall verursacht wurde, auf den Namen einer natürlichen Person oder einer juristischen Person zugelassen ist, im Einklang mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern im ersten Fall Artikel 67bis des Gesetzes vom 16hhhhqMärz 1968 die Schuldvermutung einführt zu Lasten des Inhabers des amtlichen Kennzeichens eines Kraftfahrzeugs, mit dem eine Ubertretung begangen wurde, solange das Gegenteil nicht bewiesen ist, während im zweiten Fall Artikel 67ter desselben Gesetzes in Bezug auf die natürlichen Personen, die die juristische Person rechtlich vertreten, nur die Verpflichtung auferlegt, die Identität des Führers zum Zeitpunkt der Tat, oder wenn sie diese nicht kennen, die Identität der für das Fahrzeug verantwortlichen Person mitzuteilen, ohne dass das Nichteinhalten dieser Verpflichtung jedoch dermassen bestraft wird, dass die Fahrerflucht und die Verkehrsübertretungen einer natürlichen Person oder der juristischen Person zur Last gelegt werden können?