Vertaling van "echt wettelijk " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

wettelijk pensioen | wettelijk pensioenstelsel | wettelijke pensioenregeling | wettelijke pensioenvoorziening
gesetzliches Altersversorgungssystem

de naleving van wettelijke voorschriften inzake afval garanderen | zorgen voor de naleving van wettelijke voorschriften inzake afval | zorgen voor de naleving van wettelijke bepalingen inzake afval | zorgen voor de naleving van wettelijke regelingen inzake afval
Konformität mit Rechtsvorschriften für Abfälle sicherstellen

wettelijk boekenonderzoek | wettelijke boekencontrole | wettelijke boekhoudcontrole | wettelijke controle van boekhoudbescheiden
Pflichtprüfung der Buchführungsunterlagen

documentatie opstellen conform wettelijke vereisten | documentatie schrijven conform wettelijke vereisten | documentatie ontwikkelen conform wettelijke vereisten | zorgdragen voor naleving in documentatie
Dokumentation in Übereinstimmung mit den gesetzlichen Vorschriften sicherstellen | Dokumentationen in Übereinstimmung mit den rechtlichen Bestimmungen entwickeln | Dokumentation in Übereinstimmung mit den rechtlichen Bestimmungen entwickeln | Dokumentation in Übereinstimmung mit den rechtlichen Vorschriften entwickeln

het nader tot elkaar brengen van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen op douanegebied | onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen op douanegebied | wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen op douanegebied nader tot elkaar brengen
Angleichung der Rechts-und Verwaltungsvorschriften auf dem Gebiet des Zollwesens

jaarlijkse wettelijke controles op de veiligheid uitvoeren | jaarlijkse wettelijke veiligheidscontroles uitvoeren
jährliche, gesetzlich vorgeschriebene Sicherheitskontrollen durchführen

pensioen van de uit de echt gescheiden echtgenoot
Pension als geschiedener Ehepartner

echt verklaren
für echt erklären

door de echt verbinden
durch die Ehe verbinden

gezag van de wettelijke bewaarder
Sorgerecht

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...

Artikel 12 van de arbeidsongevallenwet bepaalt : « Wanneer de getroffene ten gevolge van het arbeidsongeval overlijdt, wordt een lijfrente, gelijk aan 30 pct. van diens basisloon toegekend : 1° aan de echtgenoot die op het tijdstip van het ongeval noch uit de echt, noch van tafel en bed is gescheiden, of aan de persoon die op het tijdstip van het ongeval wettelijk samenwoont met de getroffene; 2° aan de echtgenoot die op het tijdstip van het overlijden van de getroffene noch uit de echt, noch van tafel en bed gescheiden is, of aan de persoon die op het tijdstip van het overlijden van de getroffene wettelijk met hem samenwoont, op voorwaarde dat : a) het huwelijk of de wettelijke samenwoning gesloten na het ongeval minstens één jaar vóór het overlijden van de getroffene plaatsvond of, b) uit het huwelijk of de wettelijke samenwoning een kind is geboren of, c) op het ogenblik van het overlijden een kind ten laste is waarvoor één van de echtgenoten of één van de wettelijk samenwonenden kinderbijslag ontving.
Artikel 12 des Gesetzes über die Arbeitsunfälle bestimmt: « Stirbt das Opfer infolge eines Arbeitsunfalls, wird folgenden Personen eine Leibrente gewährt, die 30 Prozent der Grundentlohnung entspricht: 1. dem Ehepartner, der zum Zeitpunkt des Arbeitsunfalls weder geschieden noch von Tisch und Bett getrennt ist, oder der Person, die zum Zeitpunkt des Unfalls mit dem Opfer gesetzlich zusammenwohnt, 2. dem Ehepartner, der zum Zeitpunkt des Todes des Opfers weder geschieden noch von Tisch und Bett getrennt ist, oder der Person, die zum Zeitpunkt des Todes des Opfers mit ihm gesetzlich zusammenwohnte, unter der Bedingung: a) dass die nach dem Arbeitsunfall eingegangene Ehe oder das nach dem Arbeitsunfall geschlossene gesetzliche Zusammenwohnen mindestens ein Jahr vor dem Tod des Opfers geschlossen wurde oder b) dass ein Kind aus der Ehe oder dem gesetzlichen Zusammenwohnen hervorgegangen ist oder c) dass zum Zeitpunkt des Todes ein Kind zu Lasten ist, für das einer der Ehepartner oder der gesetzlich Zusammenwohnenden Kinderzulagen bezog.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwel exclusief instaat voor de materiële huisvesting van het kind (de moeder ontmoet het kind via een ontmoetingscentrum) en een uitermate belangrijk " ouderlijk gezag" uitoefent (waarove ...
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang beanspruchen kann, während er in Wirklichkeit eine nahezu ausschließliche, als materiell zu qualifizierende Unterbringung des Kindes besorgt - wobei die Mutter das Kind in einem Begegnungsraum ...

21. is bezorgd over de aanneming, in de loop van augustus 2014, van antiterrorismewetgeving die gevolgen kan hebben voor de naleving van de internationale wettelijke normen op het vlak van de mensenrechten; benadrukt dat hoewel dergelijke strafwetgeving, die algemeen gesproken betrekking heeft op gerechtelijke vooronderzoeken, preventieve hechtenis en het gebruik van geweld door rechtshandhavingsinstanties, aangenomen is om de situatie in Oost-Oekraïne aan te pakken, de delicate veiligheidssituatie in het land niet uitsluit dat Oekraïne zijn internationale wettelijke verplichtingen nakomt; vraagt de Oekraïense autoriteiten daarom zich ertoe te verbinden de internationale mensenrechtenwetgeving en het internationaal humanitair recht na te leven en benadrukt dat dergelijke toezegging van cruciaal belang is om een samenleving op te bouwen die echt vrij en democratisch is;
21. zeigt sich besorgt über die Verabschiedung von Antiterrorgesetzen im August 2014, die sich auf die Erfüllung internationaler Menschenrechtsstandards auswirken können; betont, dass, obwohl solche Strafgesetze, die im Allgemeinen Voruntersuchung, Untersuchungshaft und die Anwendung von Gewalt durch die Strafverfolgungsbehörden betreffen, erlassen wurden, um auf die Situation in der Ostukraine zu reagieren, die heikle Sicherheitslage des Landes die Erfüllung ihrer internationalen rechtlichen Verpflichtungen durch die Ukraine nicht ausschließt; fordert daher die ukrainischen Staatsorgane auf, sich zur Übernahme und Einhaltung internationaler Menschenrechtsbestimmungen und des internationalen humanitären Rechts zu verpflichten, und betont, dass eine solche Verpflichtung von entscheidender Bedeutung ist, um eine wirklich freie und demokratische Gesellschaft aufzubauen;

We moeten ons beperken, en als we geen echt, wettelijk bindend stelsel voor de export van wapens hebben, zullen de 27 landen van de Europese Unie geen eerlijk speelveld hebben.
Wir sollten uns selber Einschränkungen auferlegen, und wenn wir über keine echten, rechtsverbindlichen Regelungen verfügen, heißt das, dass für die 27 Länder der Europäischen Union unterschiedliche Bedingungen herrschen werden.

Mijn eisen, bij het uitbrengen van mijn stem, zijn om een wereldwijde politieke overeenkomst te bereiken die ambitieus en bindend is en die snel de weg plaveit voor een echt wettelijk verdrag; om in vergelijking met 1990 in 2020 30 procent minder broeikasgassen uit te stoten, met een ambitieuze, kwantificeerbare, doch flexibele toezegging van andere vervuilers zoals de Verenigde Staten en China, en 80 procent minder uitstoot van broeikasgassen in 2050, in overeenstemming met wat de deskundigen noodzakelijk achten; en om meer duidelijkheid te scheppen in de cruciale collectieve belofte van de geïndustrialiseerde landen in termen van financiën en hulp aan ontwikkelingslanden.
Mein Anspruch an die Abstimmung ist, dass ein globales politisches Übereinkommen erzielt wird, das ehrgeizige Ziele setzt, verbindlich ist und schnellstmöglich den Weg für einen echten, rechtlich bindenden Vertrag ebnet; dass bis 2020 eine Senkung der Treibhausgasemissionen um 30 % gegenüber dem Niveau von 1990, einhergehend mit einer ehrgeizigen, konkret bezifferten und doch flexiblen Verpflichtung anderer Verursacher wie der Vereinigten Staaten und China, und bis 2050 gemäß den Forderungen der Fachleute eine Senkung um 80 % erzielt wird; und dass die unverzichtbare gemeinsame Verpflichtung der Industrieländer zur Bereitstellung von Finanzhilfen und Unterstützung für die Entwicklungsländer klargestellt wird.

Levenslang leren wordt te vaak gezien als een wettelijke verplichting waaraan bedrijven zich conformeren, zonder werkelijk na te denken over de meerwaarde ervan en zonder een echte langetermijnvisie, zodat het wordt gereduceerd tot een formule die alleen maar van stal wordt gehaald als het echt nodig is om maatschappelijke problemen te bezweren.
Das lebenslange Lernen wird allzu häufig entweder als eine gesetzliche Verpflichtung angesehen, der sich die Unternehmen unterziehen, ohne wirklich über den Mehrwert solcher Maßnahmen nachzudenken und ohne eine wirklich langfristige Politik zu haben, oder als eine Art Wundermittel, das notfalls als Antwort auf soziale Probleme bemüht wird.

« Houden de artikelen 6, 7 en 8 van de wet van 15 mei 1984 houdende maatregelen tot harmonisering in de pensioenregeling, in zover in een overlevingspensioen en niet in een rustpensioen voor de uit de echt gescheiden echtgenoot van een ambtenaar wordt voorzien enerzijds, in vergelijking met de artikelen 74, 75, 76 en 77 van het koninklijk besluit van 21 december 1976 [lees : 1967], genomen ter uitwerking van het koninklijk besluit nr. 50 van 24 oktober 1967, en artikel 30 van het koninklijk besluit nr. 72 van 10 november 1967 en artikel 260 van de wet van 22 december 1989, in zover hierin ook in een rustpensioen wordt voorzien voor de uit de echt gescheiden echtgenoot van een werknemer anderzijds, een ongelijke behandeling in van de echt gescheiden echtgenoot van een ambtenaar, een werknemer en een zelfstandige zodat deze artikelen strijdig zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, of schendt minstens het ontbreken van het bestaan van eenzelfde wettelijke regeling aangaande het recht op een deel van het rustpensioen van de ambtenaar voor diens uit de echt gescheiden echtgenoot, door het opleggen van de voorwaarde dat een vonnis dient te zijn geveld dat een onderhoudsgeld wordt toegestaan of dat een inkomstendelegatie werd bekomen, het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel en niet-discriminatiebeginsel, zoals voorzien in artikel 10 en 11 van de Grondwet ?
« Beinhalten die Artikel 6, 7 und 9 des Gesetzes vom 15. Mai 1984 zur Festlegung von Massnahmen zur Harmonisierung der Pensionsregelungen, indem sie eine Hinterbliebenenpension und nicht eine Ruhestandspension für den geschiedenen Ehegatten eines Beamten vorsehen, einerseits, im Vergleich zu den Artikeln 74, 75, 76 und 77 des königlichen Erlasses vom 21. Dezember 1976 [zu lesen ist: 1967] zur Ausführung des königlichen Erlasses Nr. 50 vom 24. Oktober 1967, und Artikel 30 des königlichen Erlasses Nr. 72 vom 10. November 1967 sowie Artikel 260 des Gesetzes vom 22. Dezember 1989, insofern sie auch eine Ruhestandspension für den geschiedenen Ehegatten eines Arbeitnehmers vorsehen, andererseits, einen Behandlungsunterschied zwischen dem geschiedenen Ehegatten eines Beamten, eines Arbeitnehmers und eines Selbständigen, und verstossen diese Artikel somit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, oder verstösst wenigstens das Fehlen einer einheitlichen gesetzlichen Regelung bezüglich des Anrechts auf einen Teil der Ruhestandspension eines Beamten für dessen geschiedenen Ehegatten, indem die Bedingung, dass ein Urteil, in dem Alimente gewährt werden, vorliegt oder eine Einkommensübertragung bekommen wurde, auferlegt wird, gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheits- und Nichtdiskriminierungsgrundsatz?

« Houden de artikelen 6, 7 en 8 van de wet van 15 mei 1984 houdende maatregelen tot harmonisering in de pensioenregeling, in zover in een overlevingspensioen en niet in een rustpensioen voor de uit de echt gescheiden echtgenoot van een ambtenaar wordt voorzien enerzijds, in vergelijking met de artikelen 74, 75, 76 en 77 van het koninklijk besluit van 21 december 1976, genomen ter uitwerking van het koninklijk besluit nr. 50 van 24 oktober 1967, en artikel 30 van het koninklijk besluit nr. 72 van 10 november 1967 en artikel 260 van de wet van 22 december 1989, in zover hierin ook in een rustpensioen wordt voorzien voor de uit de echt gescheiden echtgenoot van een werknemer anderzijds, een ongelijke behandeling in van de echt gescheiden echtgenoot van een ambtenaar, een werknemer en een zelfstandige zodat deze artikelen strijdig zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, of schendt minstens het ontbreken van het bestaan van eenzelfde wettelijke regeling aangaande het recht op een deel van het rustpensioen van de ambtenaar voor diens uit de echt gescheiden echtgenoot, door het opleggen van de voorwaarde dat een vonnis dient te zijn geveld dat een onderhoudsgeld wordt toegestaan of dat een inkomstendelegatie werd bekomen, het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel en niet-discriminatiebeginsel, zoals voorzien in artikel 10 en 11 van de Grondwet ?
« Beinhalten die Artikel 6, 7 und 9 des Gesetzes vom 15. Mai 1984 zur Festlegung von Massnahmen zur Harmonisierung der Pensionsregelungen, indem sie eine Hinterbliebenenpension und nicht eine Ruhestandspension für den geschiedenen Ehegatten eines Beamten vorsehen, einerseits, im Vergleich zu den Artikeln 74, 75, 76 und 77 des königlichen Erlasses vom 21. Dezember 1976, zur Ausführung des königlichen Erlasses Nr. 50 vom 24. Oktober 1967, und Artikel 30 des königlichen Erlasses Nr. 72 vom 10. November 1967 sowie Artikel 260 des Gesetzes vom 22. Dezember 1989, insofern sie auch eine Ruhestandspension für den geschiedenen Ehegatten eines Arbeitnehmers vorsehen, andererseits, einen Behandlungsunterschied zwischen dem geschiedenen Ehegatten eines Beamten, eines Arbeitnehmers und eines Selbständigen, und verstossen diese Artikel somit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, oder verstösst wenigstens das Fehlen einer einheitlichen gesetzlichen Regelung bezüglich des Anrechts auf einen Teil der Ruhestandspension eines Beamten für dessen geschiedenen Ehegatten, indem die Bedingung, dass ein Urteil, in dem Alimente gewährt werden, vorliegt oder eine Einkommensübertragung bekommen wurde, auferlegt wird, gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheits- und Nichtdiskriminierungsgrundsatz?

Het percentage van het recht tussen echtgenoten of tussen wettelijke samenwonenden is niet van toepassing wanneer de echtgenoten uit het echt of van tafel en bed gescheiden zijn of wanneer de wettelijke samenwonenden een aangifte van stopzetting van de wettelijke samenwoning gedaan hebben, overeenkomstig artikel 1476 van het Burgerlijk Wetboek, en geen gemene kinderen of afstammelingen hebben».
50 - Der Satz der Steuer zwischen Ehepartnern oder zwischen gesetzlich Zusammenwohnenden findet keine Anwendung wenn die Ehepartner geschieden oder von Tisch und Bett getrennt sind, oder wenn die gesetzlich Zusammenwohnenden eine Erklärung über die Beendigung des gesetzlichen Zusammenwohnens gemäss Artikel 1476 des Zivilgesetzbuches abgegeben haben, und keine gemeinsamen Kinder oder Nachkommen haben" .