Vertaling van "eenzijdige wijze waarop " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

wijze waarop rekening en verantwoording moet gemaakt worden
Weise der Rechnungslegung

wijze waarop de geldigheid van de visa territoriaal wordt beperkt
Modalitäten der räumlichen Beschränkung des Sichtvermerks

wijze waarop het vee wordt gehouden
Herdenbetreuung

wijze waarop gegevens worden vastgelegd
Datenerfassungsmethode

Gemengd Comité EU/IJsland en Noorwegen | Gemengd Comité EU/IJsland en Noorwegen, ingesteld bij de door de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen gesloten overeenkomst inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis
Gemischter Ausschuss | Gemischter Ausschuss EU/Island und Norwegen

Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis
Übereinkommen zwischen dem Rat der Europäischen Union sowie der Republik Island und dem Königreich Norwegen über die Assoziierung der beiden letztgenannten Staaten bei der Umsetzung, Anwendung und Entwicklung des Schengen-Besitzstands

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De verzoekende partijen voeren aan dat de bestreden bepalingen een belasting invoeren die geen exclusieve of noodzakelijke band vertoont met het grondgebied van het Vlaamse Gewest (eerste onderdeel) en die, door de eenzijdige wijze waarop zij is ingevoerd, het evenwicht van de federale constructie zou verstoren (tweede onderdeel).
Die klagenden Parteien machen geltend, dass die angefochtenen Bestimmungen eine Steuer einführten, die keine ausschließliche oder notwendige Verbindung mit dem Gebiet der Flämischen Region aufweise (erster Teil) und die durch die einseitige Art und Weise, wie sie eingeführt worden sei, das Gleichgewicht des föderalen Aufbaus beeinträchtige (zweiter Teil).

« Schendt artikel 7, tweede lid, van de wet van 26 juli 1962 betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigeningen ten algemene nutte, het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel en het niet-discriminatiebeginsel vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet op zichzelf beschouwd en samengelezen met de artikelen 13 en 160 van de Grondwet en de artikelen 6, § 1, en 14, van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, doordat door voormeld artikel 7, tweede lid, binnen éénzelfde groep justitiabelen (namelijk de personen die zijn bedoeld in de artikelen 3 en 6 van de wet van 26 juli 1962) een verschil in behandeling wordt ingesteld waarvoor geen redelijke verantwoording bestaat en welke niet op een objectief criterium berust, dit verschil in behandeling erin bestaande dat ingevolge een door de onteigenaar alléén genomen geheel éénzijdige en willekeurig in de tijd gekozen subjectieve beslissing om de gerechtelijke fase te doen aanvangen, de ene groep justitiabelen in de mogelijkheid is om de interne en externe wettigheidscontrole van een onteigeningsbesluit te laten geschieden door de Raad van State terwijl de andere groep justitiabelen verplicht is om deze interne en externe wettigheidscontrole van een onteigeningsbesluit te laten geschieden door de Vrederechter, terwijl het vaststaat en niet kan worden betwist dat beide vormen van wettigheidstoetsing niet gelijkwaardig kunnen zijn gelet op de wijze waarop de wettigheidstoetsing die door de Vrederechter wordt uitgeoefend door het voormelde artikel 7, tweede lid, georganiseerd is en deze beide vormen van wettigheidstoetsing evenmin gelijkaardig zijn ?
« Verstösst Artikel 7 Absatz 2 des Gesetzes vom 26. Juli 1962 über das Dringlichkeitsverfahren in bezug auf die Enteignung zu gemeinnützigen Zwecken gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung - an sich und in Verbindung mit den Artikeln 13 und 160 der Verfassung und den Artikeln 6 Absatz 1 und 14 der Europäischen Menschenrechtskonvention - enthaltenen Gleichheits- und Nichtdiskriminierungsgrundsatz, indem durch den obengenannten Artikel 7 Absatz 2 innerhalb der gleichen Gruppe von Rechtsuchenden (nämlich den Personen, die in den Artikeln 3 und 6 des Gesetzes vom 26. Juli 1962 genannt werden) ein Behandlungsunterschied eingeführt wird, der weder vernünftig gerechtfertigt ist noch auf einem objektiven Kriterium beruht, wobei dieser Behandlungsunterschied darin besteht, dass aufgrund einer nur durch den Enteigner allein völlig einseitig und zeitlich willkürlich getroffenen subjektiven Entscheidung, die Gerichtsphase beginnen zu lassen, eine Gruppe von Rechtsuchenden die interne und externe Gesetzlichkeitskontrolle eines Enteignungserlasses durch den Staatsrat vornehmen lassen kann, während eine andere Gruppe von Rechtsuchenden verpflichtet ist, diese interne und externe Gesetzlichkeitskontrolle eines Enteignungserlasses durch den Friedensrichter vornehmen zu lassen, obgleich unanfechtbar feststeht, dass erstens beide Formen der Gesetzlichkeitskontrolle wegen der Art und Weise, in der die durch den Friedensrichter durchgeführte Gesetzlichkeitskontrolle im obengenannten Artikel 7 Absatz 2 organisiert wird, nicht gleichwertig sein können, und dass zweitens diese beiden Formen der Gesetzlichkeitskontrolle auch nicht gleichartig sind?

De aangevochten wet zou evenmin « coördinatie en samenwerking » in de zin van artikel 6, § 1, VI, eerste lid, 3°, littera b), van de bijzondere wet uitmaken : coördinatie is beperkt tot het op elkaar afstemmen van de wijze waarop het afzet- en uitvoerbeleid wordt gevoerd en kan geen inhoudelijke draagwijdte hebben; samenwerking kan bezwaarlijk eenzijdig worden opgelegd, maar moet worden overeengekomen, op voet van gelijkheid, zodat een federale wet niet in aanmerking komt om een maatregel van samenwerking te nemen, tenzij met de instemming van de gewesten, die in casu niet voorhanden is.
Das angefochtene Gesetz betreffe genausowenig die « Koordinierung und Zusammenarbeit » im Sinne von Artikel 6 § 1 VI Absatz 1 Nr. 3 Buchstabe b) des Sondergesetzes. Die Koordinierung beschränke sich auf die gegenseitige Abstimmung der Art und Weise, wie die Absatz- und Ausfuhrpolitik geführt werde, und könne keine inhaltliche Tragweite haben; die Zusammenarbeit könne nur schwerlich einseitig auferlegt werden, sondern müsse aufgrund der Gleichberechtigung vereinbart werden, weshalb ein föderales Gesetz nicht geeignet sei, eine Zusammenarbeitsmassnahme zu ergreifen, es sei denn mit der Zustimmung der Regionen, die im vorliegenden Fall nicht vorhanden sei.