Traduction de «eigendom van vreemde » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

commercieel correspondente vreemde talen | handelscorrespondente vreemde talen | correspondent vreemde talen | correspondente vreemde talen
Fremdsprachenkorrespondent | Fremdsprachensekretärin | Fremdsprachenkorrespondent/Fremdsprachenkorrespondentin | Fremdsprachensekretär

vreemd kapitaal | vreemd vermogen | vreemde middelen
Fremdgelder | Fremdkapital

intellectuele eigendom [ intellectueel recht ]
geistiges Eigentum [ Schutz des geistigen Eigentums ]

Internationale Unie tot bescherming van de industriële eigendom | Unie tot bescherming van de industriële eigendom | Unie van Parijs | Unie van Parijs tot bescherming van de industriële eigendom | IUPIP [Abbr.]
Internationaler Verband zum Schutz des gewerblichen Eigentums | Verband zum Schutz des gewerblichen Eigentums | IUPIP [Abbr.]

industriële eigendom
gewerbliches Eigentum [ Schutz des gewerblichen Eigentums ]

literaire en artistieke eigendom [ artistieke en literaire eigendom ]
literarisches und künstlerisches Eigentum

in vreemde valuta | luidend in vreemde valuta
auf ausländische Währung lautend

nieuwe ontwikkelingen in het buitenland opvolgen | nieuwe ontwikkelingen in vreemde landen observeren | nieuwe ontwikkelingen in het buitenland observeren | nieuwe ontwikkelingen in vreemde landen opvolgen
neue Entwicklungen in anderen Ländern beobachten

buitenlandse munteenheden verhandelen | buitenlandse valuta verhandelen | vreemde munteenheden verhandelen | vreemde valuta verhandelen
mit Devisen handeln

vreemd vermogen
Fremdmittel

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

« Het volstaat [...] vast te stellen dat er minstens één voorwaarde bestaat waaraan moet worden voldaan opdat een dwangmaatregel ten aanzien van een eigendom van een vreemde Staat kan worden genomen : dat de in het geding zijnde eigendom wordt gebruikt ten behoeve van een activiteit waarmee geen niet-commerciële overheidsdoeleinden worden nagestreefd, of [...] » (Int. Ger., 3 februari 2012, Duitsland t. Italië, Griekenland tussenkomende partij, § 118).
« Es genügt [...] die Feststellung, dass mindestens eine Bedingung vorliegt, die erfüllt werden muss, damit eine Zwangsmaßnahme in Bezug auf ein Gut eines fremden Staates ergriffen werden kann: dass das betreffende Gut für eine Tätigkeit genutzt wird, mit der keine nichtkommerziellen öffentlichen Dienstleistungszwecke verfolgt werden, oder [...] » (IGH, 3. Februar 2012, Deutschland gegen Italien, mit Beitritt Griechenlands, § 118).

Uit de in B.10 aangehaalde beslissingen van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens blijkt dat de beperkingen van het recht op toegang tot de rechter en van het recht op bescherming van de eigendom die voortvloeien uit de uitvoeringsimmuniteit die ten aanzien van eigendommen van vreemde Staten wordt erkend, worden aanvaard aangezien zij de internationaalrechtelijke regels weerspiegelen die inzake immuniteit van Staten algemeen erkend zijn.
Aus den in B.10 angeführten Entscheidungen des Europäischen Gerichtshofes für Menschenrechte geht hervor, dass die Einschränkungen des Rechts auf gerichtliches Gehör und des Rechts auf Schutz des Eigentums, die sich aus der Vollstreckungsimmunität ergeben, die in Bezug auf die Güter von fremden Staaten gewährt wird, angenommen werden, insofern sie Ausdruck der völkerrechtlichen Regeln sind, die in Bezug auf die Immunität der Staaten allgemein anerkannt werden.

In het voormelde arrest van het Internationaal Gerechtshof wordt eveneens gepreciseerd dat het, teneinde te besluiten tot de mogelijkheid om beslag te leggen op een eigendom van een buitenlandse mogendheid, volstaat vast te stellen dat de vreemde Staat « uitdrukkelijk heeft ingestemd met het nemen van een executiemaatregel » (Int. Ger., op. cit.).
In dem vorerwähnten Urteil des Internationalen Gerichtshofes wird ebenfalls präzisiert, dass es, um zu schlussfolgern, dass die Pfändung eines Gutes einer fremden Macht möglich ist, die Feststellung ausreichet, « dass der fremde Staat ausdrücklich der Vollstreckungsmaßnahme zugestimmt hat » (IGH, ebenda).

Wanneer de wetgever echter twee voldoende vergelijkbare categorieën van onroerende goederen - te dezen, onroerende goederen van de gemeenschappen en de gewesten, gelegen in het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, die de aard van nationale domeingoederen hebben, op zichzelf niets opbrengen en voor een openbare dienst of een dienst van algemeen nut worden gebruikt, enerzijds, en onroerende goederen, eigendom van vreemde Staten en internationale instellingen die worden aangewend voor doeleinden van diplomatieke of consulaire zendingen of voor een dienst van algemeen nut en onroerende goederen gebruikt om, zonder winstoogmerk, er een erkend bejaardentehuis in te beheren, anderzijds - verschillend behandelt door de laatstgenoemde categorie een volledige vrijstelling toe te kennen en de eerstgenoemde slechts een gedeeltelijke vrijstelling, dan dient het Hof bij de toetsing aan de artikelen 10 en 11 van de Grondwet te oordelen of voor dat verschil in behandeling een verantwoording bestaat die niet kennelijk onredelijk is.
Wenn der Gesetzgeber jedoch zwei hinlänglich vergleichbare Kategorien von Immobilien - in diesem Fall in der Region Brüssel-Hauptstadt gelegene Immobilien der Gemeinschaften und Regionen, die die Beschaffenheit nationaler öffentlicher Güter aufweisen, an sich keinen Ertrag abwerfen und für einen öffentlichen Dienst oder einen gemeinnützigen Dienst benutzt werden, einerseits und Immobilien, die Eigentum ausländischer Staaten und internationaler Einrichtungen sind und für Zwecke von diplomatischen oder konsularischen Vertretungen oder für einen gemeinnützigen Dienst benutzt werden, und Immobilien, die ohne Gewinnerzielungsabsicht benutzt werden, um darin ein anerkanntes Seniorenheim zu führen, andererseits - unterschiedlich behandelt, indem er der letztgenannten Kategorie eine vollständige Befreiung und der erstgenannten Kategorie nur eine teilweise Befreiung gewährt, muss der Hof bei der Prüfung anhand der Artikel 10 und 11 der Verfassung beurteilen, ob für diesen Behandlungsunterschied eine Rechtfertigung besteht, die nicht offensichtlich unvernünftig ist.

Op het eerste gezicht lijkt het wellicht vreemd dat de EU moet vertrouwen op een programma dat oorspronkelijk is opgezet door en eigendom is van een Amerikaanse instantie (i.e. de USEPA).
Auf den ersten Blick mag es seltsam erscheinen, dass die EU sich auf ein Programm verlassen sollte, das ursprünglich von einem amerikanischen Organ (dem US-EPA) entwickelt wurde, das daran die Rechte besitzt.

Artikel 63, § 2, van de voormelde bijzondere wet beoogt niet alle onroerende goederen die zijn vrijgesteld van de onroerende voorheffing, doch enkel die welke eigendom zijn van een vreemde Staat of van een instelling van internationaal publiek recht (artikel 63, § 2, eerste lid, 1° ), alsmede die welke eigendom zijn van de federale overheid, van een federale instelling van openbaar nut of van een federaal autonoom overheidsbedrijf, als zij worden aangewend voor een openbare dienst of voor een dienst van algemeen nut, waarvan de werking zich uitstrekt over het Rijk, een gemeenschap, een gewest of ten minste een provincie (artikel 63, § 2, eerste lid, 2° ).
Artikel 63 § 2 des obengenannten Sondergesetzes bezieht sicht nicht auf alle Immobilien, die vom Immobilienvorabzug befreit sind, sondern nur auf diejenigen, die Eigentum eines ausländischen Staates oder einer völkerrechtlichen Einrichtung (Artikel 63 § 2 Absatz 1 Nr. 1) sind, sowie diejenigen, die Eigentum der Föderalbehörde, einer föderalen gemeinnützigen Einrichtung oder eines föderalen autonomen öffentlichen Unternehmens sind, wenn sie für einen öffentlichen Dienst oder einen gemeinnützigen Dienst benutzt werden, dessen Tätigkeit sich auf das Staatsgebiet, eine Gemeinschaft, eine Region oder mindestens eine Provinz erstreckt (Artikel 63 § 2 Absatz 1 Nr. 2).

3. Maken de artikelen 220, 221 en 224 van de algemene wet inzake douanen en accijnzen (koninklijk besluit van 18 juli 1977 houdende coördinatie van de algemene bepalingen inzake douanen en accijnzen, bekrachtigd door de wet van 6 juli 1978) een schending uit van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel, in zoverre deze bepalingen aldus worden gelezen dat de daarin voorziene verbeurdverklaring een zakelijk karakter heeft, meer bepaald omdat zij kan worden uitgesproken zonder dat daarbij een onderscheid gemaakt moet worden tussen het geval waarin de zaken eigendom zijn van de veroordeelden en het geval waarin zij eigendom zijn van derden, zelfs al zouden deze laatsten vreemd zijn aan de fraude, onwetend geweest zijn van de fraude of daarvan vrijgesproken zijn, terwijl algemeen, inzake bijzondere verbeurdverklaring, de vereiste wordt gesteld dat de zaken die het voorwerp uitmaken van het misdrijf en de zaken die gediend hebben of die bestemd waren tot het plegen van het misdrijf slechts verbeurdverklaard kunnen worden indien zij de eigendom zijn van de veroordeelde (artikel 42, 1°, van het Strafwetboek) ?
3. Stellen die Artikel 220, 221 und 224 des allgemeinen Zoll- und Akzisengesetzes (königlicher Erlass vom 18. Juli 1977 zur Koordinierung der allgemeinen Bestimmungen in bezug auf Zoll und Akzisen, bestätigt durch das Gesetz vom 6. Juli 1978) eine Verletzung des verfassungsmässigen Gleichheitsgrundsatzes dar, soweit diese Bestimmungen dahingehend ausgelegt werden, dass die darin vorgesehene Beschlagnahme einen dinglichen Charakter hat, insbesondere weil sie verhängt werden kann, ohne dass dabei zwischen dem Fall, in dem die Sachen Eigentum des Verurteilten sind, und dem Fall, in dem sie Eigentum Dritter sind, zu unterscheiden ist, auch wenn letztere nichts mit dem Schmuggel zu tun haben, nichts davon gewusst haben oder davon freigesprochen wurden, während allgemein im Bereich der besonderen Beschlagnahme als Voraussetzung gilt, dass Sachen, die Gegenstand der Straftat sind, und Sachen, die zur Begehung der Straftat gedient haben oder dafür bestimmt waren, nur dann beschlagnahmt werden können, wenn sie Eigentum des Verurteilten sind (Artikel 42 Nr. 1 des Strafgesetzbuches)?

De derde prejudiciële vraag in de zaak nr. 2041 en de prejudiciële vraag in de zaak nr. 2157 betreffen de bestaanbaarheid van de artikelen 220, 221 en 224 van de A.W.D.A. met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre, enerzijds, de daarin voorgeschreven verbeurdverklaring een zakelijk karakter heeft, omdat zij kan worden uitgesproken zonder dat daarbij een onderscheid moet worden gemaakt tussen het geval waarin de verbeurd te verklaren zaken de eigendom zijn van de veroordeelden en het geval waarin zij de eigendom zijn van derden, zelfs al zouden deze laatsten vreemd zijn aan de fraude, onwetend geweest zijn van de fraude of daarvan vrijgesproken zijn, en anderzijds, die straf van verbeurdverklaring niet gepaard kan gaan met uitstel, noch met opschorting van de uitspraak.
Die dritte präjudizielle Frage in der Rechtssache Nr. 2041 und die präjudizielle Frage in der Rechtssache Nr. 2157 beziehen sich auf die Vereinbarkeit der Artikel 220, 221 und 224 des AZAG mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insoweit einerseits die darin vorgesehene Einziehung einen dinglichen Charakter hat, weil sie verhängt werden kann, ohne dass dabei zwischen dem Fall, in dem die einzuziehenden Sachen Eigentum der Verurteilten sind, und dem Fall, in dem sie Eigentum Dritter sind, zu unterscheiden ist, selbst wenn diese Letztgenannten mit dem Betrug nichts zu tun haben, von dem Betrug nichts gewusst haben oder davon freigesprochen wurden, und insoweit andererseits diese in der Einziehung bestehende Strafe weder mit Aufschub noch Aussetzung des Urteils einhergehen kann.

3. Maken de artikelen 220, 221 en 224 van de algemene wet inzake douanen en accijnzen (koninklijk besluit van 18 juli 1977 houdende coördinatie van de algemene bepalingen inzake douanen en accijnzen, bekrachtigd door de wet van 6 juli 1978) een schending uit van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel, inzoverre deze bepalingen aldus worden gelezen dat de daarin voorziene verbeurdverklaring een zakelijk karakter heeft, meer bepaald omdat zij kan worden uitgesproken zonder dat daarbij een onderscheid gemaakt moet worden tussen het geval waarin de zaken eigendom zijn van de veroordeelden en het geval waarin zij eigendom zijn van derden, zelfs al zouden deze laatsten vreemd zijn aan de fraude, onwetend geweest zijn van de fraude of daarvan vrijgesproken zijn, terwijl algemeen, inzake bijzondere verbeurdverklaring, de vereiste wordt gesteld dat de zaken die het voorwerp uitmaken van het misdrijf en de zaken die gediend hebben of die bestemd waren tot het plegen van het misdrijf slechts verbeurdverklaard kunnen worden indien zij de eigendom zijn van de veroordeelde (artikel 42, 1°, van het Strafwetboek) ?
3. Stellen die Artikel 220, 221 und 224 des allgemeinen Zoll- und Akzisengesetzes (königlicher Erlass vom 18. Juli 1977 zur Koordinierung der allgemeinen Bestimmungen in bezug auf Zoll und Akzisen, bestätigt durch das Gesetz vom 6. Juli 1978) eine Verletzung des verfassungsmässigen Gleichheitsgrundsatzes dar, soweit diese Bestimmungen dahingehend ausgelegt werden, dass die darin vorgesehene Beschlagnahme einen dinglichen Charakter hat, insbesondere weil sie verhängt werden kann, ohne dass dabei zwischen dem Fall, in dem die Sachen Eigentum des Verurteilten sind, und dem Fall, in dem sie Eigentum Dritter sind, zu unterscheiden ist, auch wenn letztere nichts mit dem Schmuggel zu tun haben, nichts davon gewusst haben oder davon freigesprochen wurden, während allgemein im Bereich der besonderen Beschlagnahme als Voraussetzung gilt, dass Sachen, die Gegenstand der Straftat sind, und Sachen, die zur Begehung der Straftat gedient haben oder dafür bestimmt waren, nur dann beschlagnahmt werden können, wenn sie Eigentum des Verurteilten sind (Artikel 42 Nr. 1 des Strafgesetzbuches)?