De verzoekende partijen betwisten die interpretatie van artikel 29.5, waarbij de Regering volgens hen zelfs de reglementaire bevoegdheid toevertrouwd kreeg om de erkenningscriteria te bepalen, zonder dat daartoe vooraf de principes door de decreetgever werden bepaald.
Die klagenden Parteien fechten diese Auslegung von Artikel 29 Nr. 5 an, da der Regierung nach ihrer Auffassung sogar die Verordnungsbefugnis übertragen werde, die Anerkennungskriterien festzulegen, ohne dass die Prinzipien vorher durch den Dekretgeber bestimmt worden seien.