Zoals de appellante voor de verwijzende rechter in haar memorie heeft doen opmerken, vindt, zelfs in de veronderstelling dat er een verschil in behandeling bestaat tussen de inkomsten uit concessie van het distributie- of
projectierecht van films, naargelang zij als inkomsten uit roerende goederen worden belast op grond van artikel 17, § 1, 3°, van het WIB 1992, of als beroepsinkomsten krachtens artikel 37 van het WIB 1992, dat verschil in behandeling, wat betreft de aftrek van forfaitaire kosten van 85 pct., niet zijn oorsprong in de voormelde bepalingen van het WIB 1992 maar wel in de artikelen 3 en 4 van het KB/WIB 1992; dat besluit
...[+++]heeft slechts een wetgevende waarde gekregen als gevolg van artikel 32 van de wet van 30 maart 1994 tot uitvoering van het globaal plan op het stuk van de fiscaliteit (Belgisch Staatsblad, 31 maart 1994) voor zover het betrekking heeft op de bedrijfsvoorheffing.Wie die Berufungsklägerin vor dem vorlegenden Richter in ihrem Schriftsatz erklärt hat, ergibt sich, selbst in der Annahme, dass ein Behandlungsunterschied zwischen den Einkünften aus der Uberlassung von Rechten zum Vertrieb oder
zur Projektion von Filmen bestehen würde, je nachdem, ob sie als Einkünfte aus beweglichem Vermögen aufgrund von Artikel 17 § 1 Nr. 3 des EStGB 1992 oder als Berufseinkünfte aufgrund von Artikel 37 des EStGB 1992 besteuert würden, dieser Behandlungsunterschied hinsichtlich des Abzugs der Pauschalkosten von 85 Prozent nicht aus den vorerwähnten Bestimmungen des EStGB 1992, sondern aus den Artikeln 3 und 4 des KE/
...[+++]EStGB 1992; dieser Erlass hat nur insofern durch Artikel 32 des Gesetzes vom 30. März 1994 zur Ausführung des Globalplans im Bereich des Steuerwesens (Belgisches Staatsblatt, 31. März 1994) Gesetzeskraft erlangt, als er sich auf den Berufssteuervorabzug bezieht.
