Traduction de «gemeenrechtelijke vergoedingen » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

Regeling inzake uitgaven en vergoedingen van de leden | Regeling kosten en vergoedingen van de leden
Regelung über die Kostenerstattung und die Vergütungen für die Mitglieder

vergoedingen innen voor het gebruik van de garderobe | vergoedingen innen voor het gebruik van de vestiaire
Gebühren für Garderobendienst kassieren

gemeenrechtelijke sanctie
gemeinrechtliche Sanktion

gemeenrechtelijk wanbedrijf
gemeinrechtliche Straftat

gemeenrechtelijke boekhoudregel
gemeinrechtliche Buchführungsvorschrift

betalingen voor nutsvoorzieningen berekenen | vergoedingen voor nutsvoorzieningen berekenen
Zahlungen an Versorgungsunternehmen berechnen

vergoedingen voor het verkrijgen en in stand houden van een Gemeenschapsvergunning voor het in de handel brengen van geneesmiddelen voor humaan en diergeneeskundig gebruik en voor andere diensten verleend door het Agentschap
Gebühren für die Erteilung und Aufrechterhaltung von Gemeinschaftsgenehmigungen für das Inverkehrbringen von Human- oder Tierarzneimitteln und für andere Leistungen der Agentur

besluit over een schaal van vergoedingen
Beschluß über eine Gebührenordnung

vergoedingen innen voor het gebruik van het toilet
Gebühren für Toilettennutzung kassieren

vaststelling van het loon [ aanpassing van de lonen | aanpassing van de salarissen | aanpassing van de vergoedingen | loonvoet ]
Lohnfestsetzung [ Angleichung der Arbeitsentgelte | Angleichung der Löhne und Gehälter | Lohnsatz ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Aangezien voor de openbare centra voor maatschappelijk welzijn in geen bijzondere verjaringstermijn is voorzien wat betreft hun vorderingen tot terugbetaling van ten onrechte uitbetaalde wedden, voorschotten daarop en vergoedingen, toelagen of uitkeringen, die een toebehoren van de wedden vormen of ermee gelijkstaan, verjaren die vorderingen te hunnen aanzien overeenkomstig de gemeenrechtelijke bepalingen (artikel 2262bis, § 1, van het Burgerlijk Wetboek) na tien jaar, terwijl soortgelijke vorderingen van de Staat overeenkomstig het in het geding zijnde artikel 7, § 1, na vijf jaar verjaren.
Da für die öffentlichen Sozialhilfezentren keine besondere Verjährungsfrist in Bezug auf ihre Klagen auf Rückzahlung von zu Unrecht ausgezählten Gehältern, Vorschüssen darauf und Entschädigungen, Zulagen oder Beihilfen, die Bestandteil der Gehälter sind oder mit ihnen gleichzusetzen sind, vorgesehen ist, verjähren diese Klagen, was sie betrifft, gemäss den gemeinrechtlichen Bestimmungen (Artikel 2262bis § 1 des Zivilgesetzbuches) nach zehn Jahren, während gleichartige Klagen des Staates gemäss dem fraglichen Artikel 7 § 1 nach fünf Jahren verjähren.

De in het geding zijnde bepaling sluit de samenloop van het stelsel van de samengeordende wetten op de vergoedingspensioenen met het gemeenrechtelijk stelsel van de artikelen 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek niet uit wanneer eerst de gemeenrechtelijke vergoedingen werden verkregen.
Die beanstandete Bestimmung schliesst eine Anwendung des Systems der koordinierten Gesetze über die Entschädigungspensionen in Verbindung mit der Anwendung des gemeinrechtlichen Systems der Artikel 1382 ff. des Zivilgesetzbuches nicht aus, wenn zuerst die gemeinrechtlichen Entschädigungen erhalten wurden.

« Is artikel 32bis van het W.I. B., in zoverre het de vergoedingen die met toepassing van de wetgeving op de arbeidsongevallen worden gestort tot herstel van een blijvende ongeschiktheid, zonder dat er voor het slachtoffer een inkomstenderving is, belastbaar maakt, niet in strijd met de artikelen 10 en 172 van de Grondwet, aangezien dezelfde vergoedingen, indien zij door een andere belastingschuldige dan een werknemer werden verkregen of rechtstreeks door de derde aansprakelijke van het ongeval werden gestort, niet belastbaar zouden zijn en terwijl, anderzijds, het slachtoffer van een arbeidsongeval of van een ongeval op de weg naar en van het werk niet kan kiezen tussen de toepassing van de arbeidsongevallenwet en de gemeenrechtelijke vordering, hoewel het ten slotte de derde aansprakelijke (of zijn verzekeraar) is die de last voor het betalen van de vergoeding draagt ?
« Steht Artikel 32bis EStGB insofern, als er die Entschädigungen für dauernde Erwerbsunfähigkeit, die in Anwendung der Gesetzgebung über die Arbeitsunfälle geleistet werden, wobei es für das Opfer keinen Einkommensausfall gibt, besteuerbar macht, nicht im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 172 der Verfassung, da die gleichen Entschädigungen, wenn sie von einem anderen Steuerschuldner als einem Arbeitnehmer bezogen oder unmittelbar von der für den Unfall haftenden Drittperson bezahlt worden sind, nicht besteuerbar wären und während andererseits das Opfer eines Arbeitsunfalls oder Arbeitswegunfalls nicht zwischen der Anwendung des Arbeitsunfallgesetzes und der gemeinrechtlichen Klage wählen kann, obwohl letzten Endes die haftende Drittperson (bzw. ihr Versicherer) für die Bezahlung der Entschädigungen aufkommen muss?

Het Hof van Beroep te Brussel stelt het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 10 en 172 van de Grondwet, in zoverre zij de vergoedingen die tot herstel van een blijvende ongeschiktheid worden gestort met toepassing van de arbeidsongevallenwetgeving, zonder dat er voor het slachtoffer een inkomstenderving is, belastbaar maakt, terwijl diezelfde vergoedingen, indien zij door een andere belastingschuldige dan een werknemer werden verkregen of rechtstreeks door de derde aansprakelijke van het ongeval werden gestort, niet belastbaar zouden zijn, enerzijds, en terwijl het slachtoffer van een arbeidsongeval of van een ongeval op de weg naar en van het werk niet kan kiezen tussen de toepassing van de arbeidsongevallenwet en de gemeenrechtelijke vordering, hoewel het ten slotte de derde aansprakelijke (of zijn verzekeraar) is die de last voor het betalen van de vergoeding draagt, anderzijds.
Der Appellationshof Brüssel stellt dem Hof eine Frage über die Vereinbarkeit dieser Bestimmung mit den Artikeln 10 und 172 der Verfassung, insoweit sie die in Anwendung der Gesetzgebung über die Arbeitsunfälle zur Wiedergutmachung einer bleibenden Unfähigkeit ausgezahlten Entschädigungen mit einer Steuer belegt, ohne dass für das Opfer ein Einkommensausfall vorliegt, während einerseits dieselben Entschädigungen nicht mit einer Steuer belegt wären, wenn sie von einem anderen Steuerschuldner als einem Arbeitnehmer bezogen worden wären oder unmittelbar von der für den Unfall haftenden Drittperson bezahlt worden wären, und während andererseits das Opfer eines Arbeitsunfalls oder eines Arbeitswegunfalls nicht zwischen der Anwendung des Arbeitsunfallgesetzes und der gemeinrechtlichen Klage wählen kann, obgleich es schliesslich die haftende Drittperson (oder ihr Versicherer) ist, die die Last der Entschädigungsleistung trägt.

« Is artikel 32bis van het W.I. B., in zoverre het de vergoedingen die met toepassing van de wetgeving op de arbeidsongevallen worden gestort tot herstel van een blijvende ongeschiktheid, zonder dat er voor het slachtoffer een inkomstenderving is, belastbaar maakt, niet in strijd met de artikelen 10 en 172 van de Grondwet, aangezien dezelfde vergoedingen, indien zij door een andere belastingschuldige dan een werknemer werden verkregen of rechtstreeks door de derde aansprakelijke van het ongeval werden gestort, niet belastbaar zouden zijn en terwijl, anderzijds, het slachtoffer van een arbeidsongeval of van een ongeval op de weg naar en van het werk niet kan kiezen tussen de toepassing van de arbeidsongevallenwet en de gemeenrechtelijke vordering, hoewel het ten slotte de derde aansprakelijke (of zijn verzekeraar) is die de last voor het betalen van de vergoeding draagt ?
« Steht Artikel 32bis EStGB insofern, als er die Entschädigungen für dauernde Erwerbsunfähigkeit, die in Anwendung der Gesetzgebung über die Arbeitsunfälle geleistet werden, wobei es für das Opfer keinen Einkommensausfall gibt, besteuerbar macht, nicht im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 172 der Verfassung, da die gleichen Entschädigungen, wenn sie von einem anderen Steuerschuldner als einem Arbeitnehmer bezogen oder unmittelbar von der für den Unfall haftenden Drittperson bezahlt worden sind, nicht besteuerbar wären und während andererseits das Opfer eines Arbeitsunfalls oder Arbeitswegunfalls nicht zwischen der Anwendung des Arbeitsunfallgesetzes und der gemeinrechtlichen Klage wählen kann, obwohl letzten Endes die haftende Drittperson (bzw. ihr Versicherer) für die Bezahlung der Entschädigungen aufkommen muss ?