Traduction de «gerecht heeft artikel 65 egks onjuist toegepast » (Néerlandais → Allemand) :

het Gerecht heeft artikel 65 EGKS onjuist toegepast, inzonderheid de begrippen overeenkomst en onderling afgestemde feitelijke gedraging, die relevant zijn voor deze bepaling, alsook de relevante beginselen voor de bewijslast, door te oordelen dat sprake was van één enkele voortgezette regeling op de Italiaanse markt voor betonstaal in het tijdvak 1989-1992 en 1993-1995 en dat Feralpi aan deze regeling had deelgenomen.
das Gericht habe Art. 65 KS und die im vorliegenden Fall einschlägigen Begriffe der Vereinbarung und der verabredeten Praktiken im Sinne dieser Vorschrift sowie die relevanten Beweislastregeln fehlerhaft angewandt, indem es das Vorliegen eines einheitlichen und fortgesetzten Kartells auf dem italienischen Markt für Bewehrungsrundstahl im Zeitraum von 1989 bis 1992 und von 1993 bis 1995 sowie die Beteiligung von Feralpi an diesem Kartell als erwiesen erachtet habe.

Meer bepaald heeft het Gerecht het begrip „individueel geraakt” van artikel 263, vierde alinea, VWEU onjuist toegepast, aangezien het dit begrip niet correct heeft uitgelegd overeenkomstig de rechtspraak van het Hof en het dus evenmin correct heeft toegepast.
Insbesondere habe das Gericht den Begriff der „individuellen Betroffenheit“ in Art. 263 Abs. 4 AEUV falsch angewandt, da es ihn nicht in Übereinstimmung mit der Rechtsprechung des Gerichtshofs ausgelegt und damit auch nicht korrekt angewandt habe.

Volgens rekwirante is tevens het in artikel 76, lid 1, van verordening nr. 207/2009 (1) (voorheen artikel 74, lid 1, van verordening nr. 40/94 (2)) tot uitdrukking gebrachte beginsel van hoor en wederhoor (audi alteram partem) geschonden en heeft het Gerecht artikel 8, lid 1, sub b, van verordening nr. 207/2009 en de relevante rechtspraak ter zake onjuist toegepast, en aldus het recht van de Unie geschonden.
Die Rechtsmittelführerin macht ferner geltend, dass gegen den in Art. 76 Abs. 1 GMV (1) (früher Art. 74 Abs. 1 der Verordnung Nr. 40/94 (2)) verankerten Grundsatz des kontradiktorischen Verfahrens verstoßen worden sei und das Gericht einen Fehler bei der Anwendung des Art. 8 Abs. 1 Buchst. b GMV und der einschlägigen Rechtsprechung begangen und dadurch gegen Unionsrecht verstoßen habe.

Eerste middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting, daar het Gerecht voor ambtenarenzaken heeft geoordeeld dat, ten eerste, het verzuim van EDEO om algemene uitvoeringsbepalingen (hierna: „AUB”) vast te stellen van artikel 10 van bijlage X bij het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie gerechtvaardigd werd door het feit dat EDEO zich, wat de toepassing van die bepaling betreft, nog in een periode van aanpassing bevond en, ten tweede, de rekwirerende partij zich alleen met succes op de niet-nakoming van de verplichting om AUB vast te stellen kon beroepen indien zij aantoonde dat het TABG deze bepaling willekeurig had toegepast.
Rechtsfehler, da das Gericht für den öffentlichen Dienst (im Folgenden: GöD) zum einen die Auffassung vertreten habe, dass das Versäumnis des EAD, allgemeine Bestimmungen zur Durchführung des Art. 10 des Anhangs X des Statuts der Beamten der Europäischen Union (im Folgenden: Statut) zu erlassen, gerechtfertigt sei, weil sich der EAD hinsichtlich der Anwendung dieser Bestimmung noch in einem Übergangszeitraum befunden habe, und zum anderen, dass die Verletzung der Pflicht zum Erlass allgemeiner Durchführungsbestimmungen vom Kläger nur dann erfolgreich geltend gemacht werden könne, wenn er nachweise, dass die Anstellungsbehörde diese Bestimmung willkürlich angewandt habe.

Dienaangaande behoeft slechts te worden opgemerkt dat een dergelijk argument faalt, aangezien uit de punten 31 tot en met 38 van het onderhavige arrest blijkt dat het Gerecht artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 juist heeft toegepast en zonder blijk te geven van een onjuiste rechtsopvatting heeft vastgesteld dat de aangevraagde merken onderscheidend vermogen missen.
Diese Rüge greift schon deshalb nicht durch, weil das Gericht, wie sich aus den Randnummern 31 und 38 des vorliegenden Urteils ergibt, zutreffend Artikel 7 Absatz 1 Buchstabe b der Verordnung Nr. 40/94 angewandt und rechtsfehlerfrei festgestellt hat, dass die angemeldeten Marken keine Unterscheidungskraft haben.