Traduction de «getreden terwijl andere » (Néerlandais → Allemand) :

Het voortduren, op het ogenblik van het verzoek tot adoptie, van de samenwoning tussen de verzoeker tot adoptie en de ouder van het kind werd tijdens de parlementaire voorbereiding van de wet van 24 april 2003 als volgt verantwoord : « De wet van 23 november 1998 tot invoering van de wettelijke samenwoning, in werking getreden op 1 januari 2000, heeft op een zekere wijze het bestaan van een vorm van samenleven buiten huwelijk erkend. Aan de andere kant gaan de laatste jaren steeds meer stemmen op om de adoptie door ongehuwde koppels mogelijk te maken en dit in het bijzonder sinds de afschaffing door de wet van 31 maart 1987 van de begrippen ' wettige ' en ' natuurlijke ' afstamming. Het feit dat een adoptie door twee personen slechts binnen een huwelijk kan geschieden werd dan ook meer en meer als incoherent aangevoeld. Ook op het stuk van adoptie moet met die evolutie rekening worden gehouden. Terwijl vroeger enkel twee echtgenoten samen hetzelfde kind konden adopteren, voorziet het ontwerp thans in de mogelijkheid dat twee niet gehuwde personen van ongelijk geslacht adopteren. Tevens zal de adoptie mogelijk zijn door een persoon van het kind of geadopteerd kind van de persoon met wie hij samenwoont (voor zover de adoptant en de persoon met wie hij samenwoont van ongelijk geslacht zijn) onder dezelfde voorwaarden en met dezelfde gevolgen als wanneer de adoptant gehuwd is met de ouder van de geadopteerde. Drie voorwaarden moeten evenwel worden vervuld. De eerste voorwaarde is dat deze personen niet met elkaar verwant mogen zijn. Bijgevolg kan een persoon niet worden geadopteerd door een zus en een broer of door een oom en zijn nicht. De tweede voorwaarde houdt verband met stabiliteit. De adoptanten moeten op het tijdstip van de indiening van het verzoek sedert ten minste drie jaar permanent samenwonen.
Das Erfordernis des beständigen Zusammenlebens des Antragstellers auf Adoption und des Elternteils des Kindes zum Zeitpunkt des Adoptionsantrags wurde während der Vorarbeiten zum Gesetz vom 24. April 2003 wie folgt begründet: « Mit dem Gesetz vom 23. November 1998 zur Einführung des gesetzlichen Zusammenwohnens, das am 1. Januar 2000 in Kraft getreten ist, wurde auf eine gewisse Weise das Bestehen einer Form des Zusammenlebens außerhalb der Ehe anerkannt. Andererseits wurde in den vergangenen Jahren immer öfter gefordert, die Adoption durch unverheiratete Paare zu ermöglichen, insbesondere seit der Abschaffung der Begriffe ' gesetzliche ' und ' natürliche ' Abstammung durch das Gesetz vom 31. März 1987. Der Umstand, dass eine Adoption durch zwei Personen nur im Rahmen einer Ehe durchgeführt werden kann, wurde somit mehr und mehr als inkohärent empfunden. Auch im Bereich der Adoption muss dieser Entwicklung Rechnung getragen werden. Während früher nur zwei Ehepartner zusammen dasselbe Kind adoptieren konnten, sieht der Entwurf nunmehr die Möglichkeit vor, dass zwei unverheiratete Personen unterschiedlichen Geschlechts adoptieren. Es wird auch möglich sein, dass eine Person das Kind oder das Adoptivkind der Person, mit der sie zusammenwohnt (insofern der Adoptierende und die Person, mit der er zusammenwohnt, unterschiedlichen Geschlechts sind) unter den gleichen Bedingungen und mit den gleichen Folgen, als wenn der Adoptierende mit dem Elternteil des Adoptierten verheiratet wäre, adoptiert. Drei Bedingungen müssen jedoch erfüllt sein. Die erste Bedingung ist, dass diese Personen nicht miteinander verwandt sein dürfen.

1. « Is artikel 265, § 2, van het Wetboek van vennootschappen, zoals gewijzigd bij de wet van 20 juli 2006, in werking getreden op 1 september 2006, niet in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, eventueel in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, naast artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol waarin het recht op het ongestoord genot van de eigendom is vastgelegd, in zoverre ten aanzien van de zaakvoerders, gewezen zaakvoerders en alle andere personen die ten aanzien van de zaken van de vennootschap werkelijke bestuursbevoegdheid hebben gehad, toepassing wordt gemaakt van het onweerlegbare vermoeden van een grove fout wanneer de genoemde zaakvoerders, gewezen zaakvoerders en verantwoordelijken eerder betrokken zijn geweest bij minstens twee faillissementen, vereffeningen of soortgelijke operaties met schulden tegenover de RSZ tot gevolg, waarbij zij geen enkele mogelijkheid hebben om het vermoeden te weerleggen, en zulks terwijl de zaakvoerders, bestuurders, bedrijfsleiders of elke andere persoon die ten aanzien van de zaken van een burgerlijke vennootschap met handelsvorm, een stichting, een vzw werkelijke bestuursbevoegdheid heeft gehad, die ten aanzien van de RSZ achterstallige bijdragen zouden hebben, niet aansprakelijk kunnen worden gesteld wegens een kennelijke grove fout die heeft bijgedragen tot het faillissement, in zoverre die rechtspersonen geen koopman zijn, en daarmee samenhangend dus nooit failliet kunnen worden verklaard, en dat alles zonder dat een dergelijk verschil in behandeling objectief en redelijk is verantwoord, en op een wijze die evenredig is met het door de wetgever beoogde doel of met de aldus door die laatstgenoemde nagestreefde doelstelling ?
1. « Verstößt Artikel 265 § 2 des Gesellschaftsgesetzbuches, abgeändert durch das Gesetz vom 20. Juli 2006, das am 1. September 2006 in Kraft getreten ist, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, ggf. in Verbindung mit den Artikeln 6 und 14 der Europäischen Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten, nebst Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls, in dem das Recht auf Achtung des Eigentums verankert ist, indem hinsichtlich der Geschäftsführer, ehemaligen Geschäftsführer und aller anderen Personen, die effektiv befugt gewesen sind, die Gesellschaft zu verwalten, die unwiderlegbare Vermutung eines schwerwiegenden Fehlers Anwendung findet, wenn die genannten Geschäftsführer, ehemaligen Geschäftsführer und Verantwortlichen vorher in wenigstens zwei Konkurse, Liquidationen oder ähnliche Verfahren verwickelt waren, die zu einer Verschuldung beim LASS geführt haben, wobei sie keine einzige Möglichkeit haben, diese Vermutung umzukehren, während die Geschäftsführer, Verwalter, Unternehmensleiter oder jede andere Person, die effektiv befugt gewesen ist, eine zivilrechtliche Gesellschaft in der Rechtsform einer Handelsgesellschaft, eine Stiftung oder eine VoG zu verwalten, bei der es ausstehende Beiträge dem LASS gegenüber geben würde, nicht für einen deutlich schwerwiegenden Fehler, der zum Konkurs beigetragen hat, haftbar gemacht werden können, insofern diese juristischen Personen nicht die Eigenschaft eines Kaufmanns haben und über sie damit zusammenhängend auch niemals der Konkurs eröffnet werden kann, wobei ein solcher Behandlungsunterschied nicht objektiv und vernünftig gerechtfertigt wäre, auf eine Weise, die im Verhältnis zu dem vom Gesetzgeber angestrebten Ziel oder zu dem von ihm verfolgten Zweck steht?

1. « Is artikel 265, § 2, van het Wetboek van vennootschappen, zoals gewijzigd bij de wet van 20 juli 2006, in werking getreden op 1 september 2006, niet in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, eventueel in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, naast artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol waarin het recht op het ongestoord genot van de eigendom is vastgelegd, in zoverre ten aanzien van de zaakvoerders, gewezen zaakvoerders en alle andere personen die ten aanzien van de zaken van de vennootschap werkelijke bestuursbevoegdheid hebben gehad, toepassing wordt gemaakt van het onweerlegbare vermoeden van een grove fout wanneer de genoemde zaakvoerders, gewezen zaakvoerders en verantwoordelijken eerder betrokken zijn geweest bij minstens twee faillissementen, vereffeningen of soortgelijke operaties met schulden tegenover de RSZ tot gevolg, waarbij zij geen enkele mogelijkheid hebben om het vermoeden te weerleggen, en zulks terwijl de zaakvoerders, bestuurders, bedrijfsleiders of elke andere persoon die ten aanzien van de zaken van een burgerlijke vennootschap met handelsvorm, een stichting, een vzw werkelijke bestuursbevoegdheid heeft gehad, die ten aanzien van de RSZ achterstallige bijdragen zouden hebben, niet aansprakelijk kunnen worden gesteld wegens een kennelijke grove fout die heeft bijgedragen tot het faillissement, in zoverre die rechtspersonen geen koopman zijn, en daarmee samenhangend dus nooit failliet kunnen worden verklaard, en dat alles zonder dat een dergelijk verschil in behandeling objectief en redelijk is verantwoord, en op een wijze die evenredig is met het door de wetgever beoogde doel of met de aldus door die laatstgenoemde nagestreefde doelstelling ?
1. « Verstößt Artikel 265 § 2 des Gesellschaftsgesetzbuches, abgeändert durch das Gesetz vom 20. Juli 2006, das am 1. September 2006 in Kraft getreten ist, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, ggf. in Verbindung mit den Artikeln 6 und 14 der Europäischen Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten, nebst Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls, in dem das Recht auf Achtung des Eigentums verankert ist, indem hinsichtlich der Geschäftsführer, ehemaligen Geschäftsführer und aller anderen Personen, die effektiv befugt gewesen sind, die Gesellschaft zu verwalten, die unwiderlegbare Vermutung eines schwerwiegenden Fehlers Anwendung findet, wenn die genannten Geschäftsführer, ehemaligen Geschäftsführer und Verantwortlichen vorher in wenigstens zwei Konkurse, Liquidationen oder ähnliche Verfahren verwickelt waren, die zu einer Verschuldung beim LASS geführt haben, wobei sie keine einzige Möglichkeit haben, diese Vermutung umzukehren, während die Geschäftsführer, Verwalter, Unternehmensleiter oder jede andere Person, die effektiv befugt gewesen ist, eine zivilrechtliche Gesellschaft in der Rechtsform einer Handelsgesellschaft, eine Stiftung oder eine VoG zu verwalten, bei der es ausstehende Beiträge dem LASS gegenüber geben würde, nicht für einen deutlich schwerwiegenden Fehler, der zum Konkurs beigetragen hat, haftbar gemacht werden können, insofern diese juristischen Personen nicht die Eigenschaft eines Kaufmanns haben und über die damit zusammenhängend auch niemals der Konkurs eröffnet werden kann, wobei ein solcher Behandlungsunterschied nicht objektiv und vernünftig gerechtfertigt wäre, auf eine Weise, die im Verhältnis zu dem vom Gesetzgeber angestrebten Ziel oder zu dem von ihm verfolgten Zweck steht?

De Slowaakse luchtvaartnavigatiedienst LPS heeft daarop correctieve maatregelen voorgesteld, waarvan sommige onmiddellijk in werking zijn getreden, terwijl andere vóór einde 2007 ten uitvoer moeten worden gelegd.
Daraufhin schlug die slowakische Flugsicherung LPS Abhilfemaßnahmen vor, von denen einige unmittelbar wirksam wurden und andere bis Ende 2007 umzusetzen sind.

Het moet voor deze lidstaten mogelijke zijn om bij dergelijke overeenkomsten partij te blijven ook nadat deze richtlijn in werking is getreden terwijl andere lidstaten vrij moeten blijven om partij te worden.
Diese Mitgliedstaaten sollten auch nach Inkrafttreten dieser Richtlinie Vertragspartei dieser Übereinkünfte bleiben können, und den übrigen Mitgliedstaaten sollte es weiterhin freistehen, ihnen beizutreten.

Hoe zou het in Palestina en in andere landen overkomen als we juist op dit moment met Israël als eerste land een overeenkomst sloten, terwijl aan de andere kant de mensenrechten met voeten worden getreden, niet alleen door Israël.
Was glaubt man denn, wie das in Palästina und in anderen Ländern aufgenommen wird, wenn wir gerade zu diesem Zeitpunkt mit Israel als erstem Land eine Vereinbarung treffen, während auf der anderen Seite Menschenrechte brutal mit Füßen getreten werden, nicht nur von Seiten Israels.

Het feit dat artikel 37 van het decreet van 22 december 1994 in werking is getreden op 1 juli 1994 vormde geen probleem, gelet op drie elementen : de terugwerkende kracht, hoezeer zij ook vatbaar was voor kritiek, kon de verzoekster haar recht op overplaatsing niet ontnemen, vermits de procedure met het oog op overplaatsingen reeds in februari 1994 diende aan te vangen en gewoonlijk werd afgesloten, hetzij in de loop van de maand juni, hetzij in de loop van de maand juli, bij een ministeriële beslissing van overplaatsing; geen enkel besluit van de Franse Gemeenschapsregering werd genomen om op het hoger kunstonderwijs de wijzigingen toe te passen die het koninklijk besluit van 22 maart 1969 sedert 1969 heeft ondergaan, met inbegrip van hetgeen het besluit van de Franse Gemeenschapsexecutieve van 10 juni 1993 betreft dat, voor de andere onderwijssectoren, de overplaatsingsregeling heeft vervangen door een regeling van wijziging van aanwijzing; gesteld dat een dergelijk besluit zou hebben bestaan of thans zou worden genomen, dan zou dat besluit ofwel terugwerkende kracht hebben tot 1 juli 1994, maar het is niet duidelijk wat het dienstige gevolg zou zijn van een dergelijke terugwerkende kracht, aangezien de overplaatsingsregeling voor het jaar 1994-1995 reeds in de maand februari 1994 in werking moest worden gesteld, ofwel zou het een andere inhoud hebben of een bepaling bevatten die er uitdrukkelijk in voorziet dat er geen aanleiding toe bestond de regelmatig aangevatte procedures van overplaatsing af te sluiten, en in dat geval zou het hoe dan ook niet mogelijk zijn geweest terug te vallen op de regeling van nieuwe aanwijzing, aangezien de verzoeken tot nieuwe aanwijzing reeds in de maand januari 1994 hadden moeten worden gedaan, terwijl in illo tempore per definitie de overplaatsingsregeling van kracht was.
Die Tatsache, da|gb Artikel 37 des Dekrets vom 22. Dezember 1994 am 1. Juli 1994 in Kraft getreten sei, habe unter Berücksichtigung dreier Elemente kein Problem dargestellt. Die rückwirkende Kraft, so anfällig für Kritik sie auch gewesen sei, habe die Klägerin nicht ihres Rechts auf Versetzung berauben können, da das Verfahren im Hinblick auf Versetzungen schon im Februar 1994 habe anfangen müssen und normalerweise entweder im Juni oder im Juli durch einen ministeriellen Versetzungsbeschlu|gb beendet worden sei; kein einziger Erla|gb der Regierung der Französischen Gemeinschaft sei verabschiedet worden, um die seit 1969 am königlichen Erla|gb vom 22. März 1969 vorgenommenen Änderungen auf den höheren Kunstunterricht anzuwenden, einschlie|gblich dessen, was den Erla|gb der Exekutive der Französischen Gemeinschaft vom 10. Juni 1993 betreffe, der für die anderen Unterrichtsbereiche die Versetzungsregelung durch eine Regelung zur Zuteilungsänderung ersetzt habe; angenommen, solch ein Erla|gb hätte bestanden oder würde jetzt verabschiedet werden, dann träfe er entweder rückwirkend bis zum 1. Juli 1994 in Kraft - der Nutzen einer solchen rückwirkenden Kraft sei aber nicht ersichtlich, da die Versetzungsregelung für 1994-1995 schon ab Februar 1994 habe in Kraft gesetzt werden müssen - oder er hätte einen anderen Inhalt gehabt oder eine Bestimmung enthalten, in der ausdrücklich vorgesehen worden wäre, da|gb zur Beendigung der regelmä|gbig eingeleiteten Versetzungsverfahren keine Veranlassung bestünde; in diesem Fall wäre es sowieso nicht möglich gewesen, auf die Regelung der Zuteilungsänderung zurückzugreifen, da die Anträge auf Zuteilungsänderung schon im Januar 1994 hätten eingereicht werden müssen, während damals per definitionem die Versetzungsregelung in Kraft gewesen sei.