Omdat er vanwege het strakke tijdschema geen tijd was voor het intensieve, tijdrovende proces van overleg met de slachtoffers van sociale uitsluiting, werd het eerste NAP gezien als een top-down-oefening.
Da der enge Terminplan es nicht ermöglichte, ein intensives und zeitaufwendiges Konsultationsverfahren mit den von sozialer Ausgrenzung Betroffenen durchzuführen, wurde der erste NAP als von oben vorgegebenes Konzept empfunden.