De gevolgen daarvan zullen echter niet overal gelijk zijn. In grote lijnen is het in theorie mogelijk om met systemen van het type "nationale gezondheidsdienst" de uitgaven beter te beheersen (aangezien deze per definitie uit de begroting worden gefinancierd), maar de druk van de vraag vertaalt zich in dat geval door een verlenging van de wachtlijsten [19], waarvan de lengte een afspiegeling kan zijn van de werkelijke ontoereikendheid van het aanbod.
Vereinfachend lässt sich sagen, dass es bei den als ,nationaler Gesundheitsdienst" ausgestalteten Systemen theoretisch leichter ist, die Ausgaben zu kontrollieren (da sie naturgemäß an ein Budget gebunden sind), doch führt der Nachfragedruck in diesem Fall zu längeren Wartezeiten [19], die teilweise von einer tatsächlichen Unzulänglichkeit des Versorgungsangebots zeugen.
