Tegelijkertijd blijkt uit de besluiten in de WTO dat de landbouw, met inbegrip natuurlijk van de suiker, voor de bijl moet om ervoor te zorgen dat de belangen en de winst van het Europees industriekapitaal worden gediend en een onbelemmerde marktpenetratie en een steeds groter marktaandeel worden verzekerd, teneinde een steeds grotere uitbuiting mogelijk te maken.
Zugleich zeigen die Beschlüsse der WTO, dass die Landwirtschaft – und natürlich auch der Zuckersektor – unter die Guillotine geraten sind, mit dem Ziel, die Interessen und Profite des europäischen Industriekapitals zu fördern, das somit in noch stärkerem Maße ungehindert in die Entwicklungsländer eindringen und sie auf diese Weise besser ausbeuten kann.