Vertaling van "handelingen die opzettelijk " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

opzettelijk laten uitlekken van informatie | opzettelijke verspreiding van gegevens
beabsichtigte Einsichtnahme | beabsichtigte Offenlegung

bijstaan bij de praktische handelingen om reclamecampagnes te ontwikkelen | helpen bij de praktische handelingen om reclamecampagnes te ontwikkelen
bei den praktischen Maßnahmen zur Entwicklung von Marketingkampagnen mitwirken

tijd beheren bij voedselverwerkende handelingen | tijd indelen bij voedselverwerkende handelingen
Zeitmanagement in der Lebensmittelverarbeitung steuern | Zeitmanagement in der Nahrungsmittelverarbeitung steuern

marktonderzoek en commerciile handelingen | marktstudie en commerciile handelingen
Vermarktungstätigkeit

rechtvaardiging van administratieve handelingen | rechtvaardiging/motivering van administratieve handelingen
Ursache von Verwaltungsakten

ketting van de handelingen
Umsatzkette

tegemoetkoming voor verzorging en bijstand in de handelingen van het dagelijks leven
Beihilfe für Pflegeleistungen und Hilfe bei den Handlungen des täglichen Lebens

bijstand in de handelingen van het dagelijks leven
Hilfe bei den Handlungen des täglichen Lebens

automatie | automatisme | handelingen die onafhankelijk van de wil verlopen
Automatism | unwillkürliche Funktionsabläufe

financiële handelingen verrichten | zorgdragen voor betalingen | financiële transacties beheren | financiële transacties verwerken
Finanzgeschäfte eingehen | Geldgeschäfte abwickeln | Finanzgeschäfte abwickeln | Finanzgeschäfte bearbeiten

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De opgelopen verlagingen worden in de tabel hieronder opgenomen, met dien verstande dat er hier gaat om opzettelijke handelingen.
Die angedrohten Kürzungen werden in der nachstehenden Tabelle aufgeführt, wobei vorausgesetzt wird, dass es sich um absichtliche Handlungen handelt.

De categorie van de specifieke stoffen omvat niet de categorie van de verboden methoden; 76° schorsing : één van de mogelijke gevolgen van een overtreding van de antidopingregels, zoals bepaald in 15°, b); 77° voorlopige schorsing : één van de mogelijke gevolgen van een overtreding van de antidopingregels, zoals bepaald in 15°, c); 78° TAS : Tribunal Arbitral du Sport (Hof van Arbitrage voor Sport), ingesteld binnen de stichting naar Zwitsers recht "Conseil international de l'arbitrage en matière de sport" (internationaal scheidsgerecht voor de arbitrage van sportzaken); 79° poging : opzettelijk handelingen stellen die een substantiële stap zijn in de richting van handelingen die uitmonden in het overtreden van een antidopingregel.
Die Kategorie der spezifischen Stoffe umfasst nicht die Kategorie der verbotenen Methoden; 76. Sperre: eine der möglichen Folgen eines Verstoßes gegen Anti-Doping-Bestimmungen gemäß Nummer 15 Buchstabe b); 77. Vorläufige Suspendierung: eine der möglichen Folgen eines Verstoßes gegen Anti-Doping-Bestimmungen gemäß Nummer 15 Buchstabe c); 78. TAS: Tribunal Arbitral du Sport (Sportschiedsgericht), dessen Träger die Stiftung Schweizer Rechts "Conseil international de l'arbitrage en matière de sport" ist; 79. Versuch: vorsätzliches Verhalten, das einen wesentlichen Schritt im geplanten Verlauf einer Handlung darstellt, die auf einen Verstoß gegen Anti-Doping-Bestimmungen abzielt.

In antwoord op een voorstel dat ertoe strekt gijzelneming uitdrukkelijk als een inbreuk aan te merken, heeft de minister aldus gepreciseerd : « [...]gijzelneming [moet] niet uitdrukkelijk [...] worden opgenomen, aangezien de handelingen ondergebracht kunnen worden bij de handelingen bedoeld in artikel 129, 1° en 2°, van de basiswet. Het gaat om : 1° de opzettelijke aantasting van de fysieke integriteit van personen, of de bedreiging daarmee; 2° de opzettelijke aantasting van de psychische integriteit van personen, of de bedreiging daarmee » (Parl. St., Kamer, 2012-2013, DOC 53-2744/004, p. 28).
In der Antwort auf einen Vorschlag zur ausdrücklichen Einstufung der Geiselnahme als ein Verstoß hat die Ministerin präzisiert: « [Die] Geiselnahme braucht nicht ausdrücklich aufgenommen zu werden, da sie zur Kategorie der Handlungen im Sinne von Artikel 129 Nrn. 1 und 2 des Grundsatzgesetzes gehören kann. Es handelt sich um: (1) den vorsätzlichen Anschlag auf die körperliche Unversehrtheit von Personen oder die Drohung mit einem solchen Anschlag; (2) den vorsätzlichen Anschlag auf die psychische Unversehrtheit von Personen oder die Drohung mit einem solchen Anschlag » (Parl. Dok., Kammer, 2012-2013, DOC 53-2744/004, S. 28).

het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), oftewel het opleggen van sancties voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd, of in uitzonderlijke gevallen voor handelingen uit grove nalatigheid,
das Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa), das Strafen nur für Handlungen vorsieht, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten,

overwegende dat het strafrecht van de EU in het algemeen alleen sancties mag opleggen voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd of, in uitzonderlijke gevallen, voor handelingen uit grove nalatigheid, en gestoeld moet zijn op het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), ofschoon er in sommige gevallen reden kan zijn om voor sommige soorten delicten een strafrechtelijke aansprakelijkheid voor rechtspersonen in te voeren;
in der Erwägung, dass EU-Strafrecht im Regelfall nur Strafen für Handlungen festsetzen sollte, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten, und dass es auf dem Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa) beruhen muss, obwohl es in bestimmten Fällen gerechtfertigt sein kann, eine Unternehmenshaftung für bestimmte Arten von Tatbeständen vorzusehen;

J. overwegende dat het strafrecht van de EU in het algemeen alleen sancties mag opleggen voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd of, in uitzonderlijke gevallen, voor handelingen uit grove nalatigheid, en gestoeld moet zijn op het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), ofschoon er in sommige gevallen reden kan zijn om voor sommige soorten delicten een strafrechtelijke aansprakelijkheid voor rechtspersonen in te voeren;
J. in der Erwägung, dass EU-Strafrecht im Regelfall nur Strafen für Handlungen festsetzen sollte, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten, und dass es auf dem Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa ) beruhen muss, obwohl es in bestimmten Fällen gerechtfertigt sein kann, eine Unternehmenshaftung für bestimmte Arten von Tatbeständen vorzusehen;

het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), oftewel het opleggen van sancties voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd, of in uitzonderlijke gevallen voor handelingen uit grove nalatigheid,
das Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa ), das Strafen nur für Handlungen vorsieht, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten,

J. overwegende dat het strafrecht van de EU in het algemeen alleen sancties mag opleggen voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd of, in uitzonderlijke gevallen, voor handelingen uit grove nalatigheid, en gestoeld moet zijn op het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), ofschoon er in sommige gevallen reden kan zijn om voor sommige soorten delicten een strafrechtelijke aansprakelijkheid voor rechtspersonen in te voeren;
J. in der Erwägung, dass EU-Strafrecht im Regelfall nur Strafen für Handlungen festsetzen sollte, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten, und dass es auf dem Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa) beruhen muss, obwohl es in bestimmten Fällen gerechtfertigt sein kann, eine Unternehmenshaftung für bestimmte Arten von Tatbeständen vorzusehen;

In het eerste middel in de zaak nr. 4312 voeren de verzoekende partijen aan dat de artikelen 20, 22, 23, 24 en 25 van de Antiracismewet, zoals ingevoegd bij de wet van 10 mei 2007, niet bestaanbaar zijn met het strafrechtelijke wettigheidsbeginsel, doordat die bepalingen misdrijven invoeren, maar daarbij het substantiële onderdeel ervan, namelijk « discriminatie », op een uiterst vage en onvoorzienbare wijze zouden onderverdelen in vier verschillende handelingen, namelijk (1) opzettelijke directe discriminatie, (2) opzettelijke indirecte discriminatie, (3) opdracht tot discrimineren en (4) intimidatie.
Im ersten Klagegrund in der Rechtssache Nr. 4312 führen die klagenden Parteien an, die Artikel 20, 22, 23, 24 und 25 des Antirassismusgesetzes, eingefügt durch das Gesetz vom 10. Mai 2007, seien unvereinbar mit dem Legalitätsprinzip in Strafsachen, da diese Bestimmungen Straftaten einführten, dabei jedoch einen wesentlichen Teil davon, nämlich « Diskriminierung », auf äusserst vage und unvorhersehbare Weise in vier verschiedene Handlungen unterteilten, nämlich (1) absichtliche unmittelbare Diskriminierung, (2) absichtliche mittelbare Diskriminierung, (3) Anweisung zur Diskriminierung und (4) Belästigung.

Het verwijzende rechtscollege vraagt of de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het recht op terugvordering van de ten onrechte uitbetaalde uitkeringen verjaart door verloop van vijf jaar, tenzij wanneer de ten onrechte uitbetaalde uitkeringen werden verkregen door bedrieglijke handelingen of door valse of opzettelijk onvolledige verklaringen, terwijl luidens artikel 30, § 1, van de wet van 29 juni 1981 houdende de algemene beginselen van de sociale zekerheid voor werknemers de terugvordering van de ten onrechte betaalde sociale prestaties verjaart na drie jaar, of zes maanden indien de betaling enkel het gevolg is van een vergissing van de instelling of de dienst, waarvan de betrokkene zich normaal geen rekenschap kon geven en terwijl, luidens diezelfde bepaling, die termijn op vijf jaar wordt bepaald « in geval van bedrog, arglist of bedrieglijke handelingen van de betrokkene ».
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan fragt, ob die betreffende Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern das Recht auf Rückforderung von zu Unrecht gezahlten Leistungen in fünf Jahren verjähre, es sei denn, die zu Unrecht gezahlten Leistungen würden durch Betrugsmanöver oder durch falsche oder wissentlich unvollständige Erklärungen erhalten, während laut Artikel 30 § 1 des Gesetzes vom 29. Juni 1981 zur Festlegung der allgemeinen Grundsätze der sozialen Sicherheit für Lohnempfänger die Rückforderung von zu Unrecht gezahlten Sozialleistungen in drei Jahren verjähre, beziehungsweise in sechs Monaten, wenn die Zahlung nur auf einen Irrtum der Einrichtung oder Dienststelle zurückzuführen sei, den der Betroffene normalerweise nicht habe bemerken können, und während laut derselben Bestimmung diese Frist « bei Betrug, Arglist oder betrügerischen Handlungen des Betroffenen » auf fünf Jahre verlängert werde.