Tot slot merk ik op dat het Parlement destijd
s niet over Tunesië heeft gepraat. We hebben het nu pas over Tunesië, nu de Egyptenaren de straat op gaan. En vandaag hebben we het over Egypte, terwijl we o
ns misschien zouden moeten afvragen hoe we beter steun kunnen bieden bij een democratische overgang in Jemen, Syrië, Libië en andere lan
den in de Arabische wereld, vóórdat er mensen worden doodgeschoten in de hoofdsteden van deze lan
...[+++]den en Europa en de rest van de wereld zich moeten schamen.
Abschließend möchte ich bemerken, dass dieses Parlament die Diskussion über Tunesien gescheut hat. Wir haben über Tunesien debattiert, als die Ägypter auf die Straßen gegangen sind, und heute diskutieren wir über Ägypten, obwohl wir uns vielleicht fragen sollten, wie wir den demokratischen Wandel jetzt in Jemen, Syrien, Libyen und anderen Ländern der arabischen Welt besser unterstützen können, damit nicht erst Menschen in den Straßen ihrer Hauptstädte sterben müssen, bis Europa und die Welt aus Scham aktiv werden.