Vertaling van "heeft geboden terwijl " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

mishandeling terwijl het feit de dood ten gevolge heeft | opzettelijke slagen of verwondingen, toegebracht zonder het oogmerk te doden, die toch de dood veroorzaken
Körperverletzung mit Todesfolge

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Door te eisen dat de tewerkstelling teruggaat tot drie jaar te rekenen vanaf 2 juli 1997 - terwijl het besluit van 5 februari 1997 pas op 12 juli 1997 in werking zal treden -, dat wil zeggen in een periode waarin het niet mogelijk was de precieze inhoud van het beroep van farmaceutisch-technisch assistent te kennen en waarin de betrokkenen geen enkele procedure werd geboden om zich ervan te vergewissen dat zij aan de bij artikel 54ter, § 3, opgelegde voorwaarde voldeden, heeft de wetgever echter een maatregel genomen die afbreuk kon doen aan de rechtmatige verwachtingen van de betrokkenen.
Indem er vorschrieb, dass die Beschäftigung während drei Jahren ab dem 2. Juli 1997 erfolgte - während der Erlass vom 5. Februar 1997 erst am 12. Juli 1997 in Kraft treten würde -, das heißt während eines Zeitraums, in dem es nicht möglich war, den genauen Inhalt des Berufs des pharmazeutisch-technischen Assistenten zu kennen und kein Verfahren den Betreffenden angeboten wurde, damit sie sich vergewissern konnten, dass sie die durch Artikel 54ter § 3 auferlegte Bedingung erfüllten, hat der Gesetzgeber jedoch eine Maßnahme ergriffen, die die rechtmäßigen Erwartungen der betreffenden Personen verletzen konnte.

». b. Bij arrest van 24 juni 2015 in zake Robert Peeters tegen de Belgische Staat, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 augustus 2015, heeft het Hof van Beroep te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt het artikel 57 van het Wetboek van Inkomstenbelastingen 1992 (WIB 92) in combinatie met artikel 53, 2° van het zelfde wetboek, de artikelen 10 en 11 van de Gecoördineerde Grondwet in samenhang met de artikelen 170 en 172 van dezelfde Grondwet, doordat de fiscale aftrekbaarheid in de personenbelasting van een aantal kosten vermeld in artikel 57 WIB 1992 afhankelijk wordt gesteld van de verantwoording door individuele fiches en een samenvattende opgave die overgelegd moeten worden in de vorm en binnen de termijn die de Koning bepaalt, zonder dat aan de belastingplichtige de mogelijkheid wordt gegeven aan te tonen dat het bedrag van deze kosten begrepen is in een door genieter overeenkomstig artikel 305 WIB 92 ingediende aangifte, terwijl daarentegen voor de toepassing van de vennootschapsbelasting in artikel 219, laatste lid WIB 92 deze mogelijkheid wél wordt geboden aan de belastingplichtige vennootschap, met als resultaat, niet alleen dat de sanctie van het tarief van 300 procent der geheime commissielonen van artikel 129, lid 1 en 2 WIB 92 niet kan worden toegepast, maar dat bovendien voormelde kosten voorzien in artikel 57 WIB 92 voor de vennootschap blijvend als beroepskosten worden aangemerkt ingevolge artikel 197 WIB 92 ?
». b. In seinem Entscheid vom 24. Juni 2015 in Sachen Robert Peeters gegen den belgischen Staat, dessen Ausfertigung am 18. August 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat der Appellationshof Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 57 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 (EStGB 1992) in Verbindung mit Artikel 53 Nr. 2 desselben Gesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der koordinierten Verfassung in Verbindung mit deren Artikeln 170 und 172, indem die Abzugsfähigkeit in der Steuer der natürlichen Personen für gewisse in Artikel 57 des EStGB 1992 erwähnte Ausgaben vom Nachweis durch Individualkarten und eine zusammenfassende Aufstellung, die in den vom König festgelegten Formen und Fristen erstellt werden, abhängig gemacht wird, ohne dass dem Steuerpflichtigen die Möglichkeit geboten wird, nachzuweisen, dass der Betrag dieser Ausgaben in einer vom Empfänger gemäß Artikel 305 des EStGB 1992 eingereichten Erklärung enthalten ist, wohingegen für die Anwendung der Gesellschaftssteuer in Artikel 219 letzter Absatz des EStGB 1992 diese Möglichkeit wohl der steuerpflichtigen Gesellschaft geboten wird, was dazu führt, dass nicht nur die in Artikel 219 Absätze 1 und 2 des EStGB 1992 erwähnte Sanktion des Satzes von 300 Prozent der geheimen Provisionen nicht angewandt werden kann, sondern überdies, dass die vorerwähnten in Artikel 57 des EStGB 1992 vorgesehenen Ausgaben für die Gesellschaft permanent als Werbungskosten gemäß Artikel 197 des EStGB 1992 betrachtet werden?

De verwijzende rechter vraagt het Hof of de wetgever een discriminerend verschil in behandeling heeft teweeggebracht door, op straffe van een bijkomende bijdrage van 6 pct., de verplichting op te leggen dat bij vervreemding, vóór het verstrijken van de termijn van drie jaar, van de roerende tegoeden die aan de eenmalige bevrijdende aangifte zijn onderworpen na op onregelmatige wijze in België te zijn bewaard (artikel 2, § 1, eerste lid, 2°, van de in het geding zijnde wet), de investering in een roerende vorm moet worden verricht, terwijl de wetgever, wanneer op onregelmatige wijze in het buitenland bewaarde roerende tegoeden het voorwerp van een eenmalige bevrijdende aangifte hebben uitgemaakt (artikel 2, § 1, eerste lid, 1°, van de in het geding zijnde wet) en wanneer de dankzij die tegoeden verrichte investering vóór het verstrijken van de termijn van drie jaar wordt vervreemd of overgedragen, niet de verplichting oplegt dat de investering in roerende waarden moet worden verricht, maar aan de Koning de zorg toevertrouwt om de aard en de modaliteiten van de genoemde investering te bepalen, hetgeen Hem de mogelijkheid heeft geboden daarbij eveneens investeringen van onroerende aard te beogen.
Der vorlegende Richter fragt den Gerichtshof, ob der Gesetzgeber einen diskriminierenden Behandlungsunterschied eingeführt habe, indem er bei Strafe einer Zusatzabgabe von sechs Prozent vorgeschrieben habe, dass im Falle der Veräusserung vor Ablauf der dreijährigen Frist von beweglichen Aktiva, die der einmaligen befreienden Erklärung unterlägen, nachdem sie regelwidrig in Belgien gehalten worden seien (Artikel 2 § 1 Absatz 1 Nr. 2 des fraglichen Gesetzes), die Investition in beweglicher Form erfolgen müsse, während, wenn regelwidrig im Ausland gehaltene bewegliche Aktiva Gegenstand einer einmaligen befreienden Erklärung gewesen seien (Artikel 2 § 1 Absatz 1 Nr. 1 des fraglichen Gesetzes) und die hierdurch getätigte Investition vor Ablauf der dreijährigen Frist veräussert oder übertragen werde, der Gesetzgeber nicht vorschreibe, dass die Investition in Wertpapiere erfolge, sondern es dem König überlasse, die Beschaffenheit und die Modalitäten der besagten Investition festzulegen, so dass Er darin ebenfalls Investitionen in unbewegliche Güter habe einbeziehen können.

A. overwegende dat de Europese interne markt de burgers van Europa enorme voordelen heeft gebracht, terwijl zij Europese bedrijven, en met name kleine en middelgrote ondernemingen (KMO´s), nieuwe mogelijkheden heeft geboden;
A. in der Erwägung, dass der europäische Binnenmarkt den europäischen Bürgern enorme Vorteile bringt und gleichzeitig den europäischen Unternehmen, insbesondere kleinen und mittleren Unternehmen (KMU), neue Geschäftschancen eröffnet;

Als vertegenwoordiger van Schotland weet ik dat de EU in het buitenland woonachtige Schotten talloze kansen heeft geboden, terwijl Schotland op zijn beurt tal van nieuwkomers heeft verwelkomd die een waardevolle rol in ons economisch en cultureel leven hebben gespeeld. In deze tijd van economisch crisis is het van essentieel belang dat we ons goed bewust zijn van de voordelen van vrij verkeer en dat economische tegenspoed niet als excuus voor discriminatie wordt gebruikt.
In Zeiten der Wirtschaftskrise ist es wichtig, dass die Vorteile der Freizügigkeit anerkannt werden und wirtschaftliche Not nicht als Vorwand für Diskriminierung dient.

- de wetgever aan de rechter niet de mogelijkheid heeft geboden de zaakvoerder van een verschoonbaar verklaarde rechtspersoon te bevrijden van zijn eigen verbintenis tot het betalen van zijn sociale bijdragen als zelfstandige, terwijl de verschoonbaar verklaarde rechtspersoon, die hoofdelijk gehouden is tot het betalen van de sociale bijdragen van de zaakvoerder, krachtens de artikelen 81 tot 83 van de faillissementswet van 8 augustus 1997, vóór de wijziging ervan bij de wet van 4 september 2002, wel van die verbintenis kan worden bevrijd;
- der Gesetzgeber dem Richter nicht die Möglichkeit geboten hat, den Geschäftsführer einer für entschuldbar erklärten juristischen Person von seiner eigenen Verpflichtung zur Zahlung seiner Sozialbeiträge als Selbständiger zu befreien, während die für entschuldbar erklärte juristische Person, die solidarisch zur Zahlung der Sozialbeiträge des Geschäftsführers gehalten ist, kraft der Artikel 81 bis 83 des Konkursgesetzes vom 8. August 1997 vor dessen Abänderung durch das Gesetz vom 4. September 2002 wohl von dieser Verpflichtung befreit werden kann;

Met betrekking tot het vroegere artikel 135 van het Wetboek van strafvordering oordeelde het Hof in de arresten nrs. 82/94, 22/95 en 29/98 (respectievelijk in B.9, B.8 en B.8.1) dat de wetgever, door het beroep dat aan de verdachte - thans inverdenkinggestelde genoemd - wordt geboden tegen een verwijzingsbeschikking te beperken tot de excepties van onbevoegdheid alleen, terwijl het openbaar ministerie en de burgerlijke partij alle middelen in hoger beroep kunnen aanvoeren tegen een beschikking van buitenvervolgingstelling van de raadkamer, een maatregel heeft genomen die onevenredig is met de doelstelling die hij nastreeft.
Bezüglich des früheren Artikels 135 des Strafprozessgesetzbuches erkannte der Hof in den Urteilen Nrn. 82/94, 22/95 und 29/98 (in B.9, B.8 bzw. B.8.1), dass der Gesetzgeber, indem er die Klagemöglichkeit des Beschuldigten gegen einen Verweisungsbeschluss ausschliesslich auf die Einreden der Unzuständigkeit beschränkt, wohingegen die Staatsanwaltschaft und die Zivilpartei gegen einen Einstellungsbeschluss der Ratskammer alle Berufungsgründe vorbringen können, eine Massnahme verabschiedet hat, die nicht im Verhältnis zu der von ihm angestrebten Zielsetzung steht.

« Schendt artikel 595, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet wanneer het in die zin wordt geïnterpreteerd dat, wanneer de vruchtgebruiker aan de pachter een pachtovereenkomst heeft toegestaan, de blote eigenaar, die verhuurder wordt vanaf het einde van het vruchtgebruik en gehouden is de pachtovereenkomst in acht te nemen, niettemin hoe dan ook mag vragen dat de duur van de pachtovereenkomst wordt teruggebracht tot de duur van de periode van negen jaar die lopende was op het ogenblik van de beëindiging van het vruchtgebruik, zonder gebonden te zijn door de grond- en vormvoorwaarden die inzake opzegging zijn opgelegd door de bepalingen van de pachtwet van 4 november 1969, vermits de pachter, in dat geval, niet de bescherming geniet die hem normaal door die wet wordt geboden en hij zich met name niet kan beroepen op het voordeel van artikel 4, tweede lid, ervan, terwijl elke andere pachter die houder is van een pachtovereenkomst, zich steeds daarop kan beroepen ?
« Verstösst Artikel 595 Absatz 2 des Zivilgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, wenn er dahingehend ausgelegt wird, dass, wenn der Niessbraucher dem Pächter gegenüber einen Pachtvertrag genehmigt hat, der blosse Eigentümer, der ab dem Ablauf des Niessbrauchs zum Vermieter wird und dazu verpflichtet ist, den Pachtvertrag einzuhalten, dennoch auf jeden Fall beantragen kann, dass die Dauer des Pachtvertrags auf die Dauer der neunjährigen Frist, die zum Zeitpunkt des Ablaufs des Niessbrauchs lief, verkürzt wird, ohne dabei an die durch die Bestimmungen des Pachtgesetzes vom 4. November 1969 festgelegten inhaltlichen oder förmlichen Bedingungen bezüglich der Kündigung gebunden zu sein, weil der Pächter in diesem Fall nicht den Schutz geniesst, den ihm normalerweise dieses Gesetz gewährt, und er sich insbesondere nicht auf den Vorteil von Artikel 4 Absatz 2 dieses Gesetzes berufen kann, während jeder andere Pächter, der Inhaber eines Pachtvertrags ist, sich jederzeit darauf berufen kann?

Met betrekking tot het vroegere artikel 135 van het Wetboek van Strafvordering oordeelde het Hof in de arresten nrs. 82/94, 22/95 en 29/98 (respectievelijk overweging B.9, B.8 en B.8.1) dat de wetgever, door het beroep dat aan de verdachte - thans inverdenkinggestelde genoemd - wordt geboden tegen een verwijzingsbeschikking te beperken tot de excepties van onbevoegdheid alleen, terwijl het openbaar ministerie en de burgerlijke partij alle middelen in hoger beroep kunnen aanvoeren tegen een beschikking van buitenvervolgingstelling van de raadkamer, een maatregel heeft genomen die onevenredig is met de doelstelling die hij nastreeft.
Bezüglich des früheren Artikels 135 des Strafprozessgesetzbuches urteilte der Hof in den Urteilen Nrn. 82/94, 22/95 und 29/98 (Erwägung B.9, B.8 bzw. B.8.1), dass der Gesetzgeber, indem er die Klagemöglichkeit des Beschuldigten gegen eine Verweisungsanordnung ausschliesslich auf die Einreden der Unzuständigkeit beschränkt, wohingegen die Staatsanwaltschaft und die Zivilpartei gegen eine Einstellungsanordnung der Ratskammer alle Berufungsgründe vorbringen können, eine Massnahme verabschiedet hat, die nicht im Verhältnis zu der von ihm angestrebten Zielsetzung steht.